طلاق به علت زگیل تناسلی چگونه است؟

۲۰دی

در بررسی طلاق به علت زگیل تنسلی باید بگوییم که این روزها آمار طلاق در کشور ما به شکل نگران کننده‌ای افزایش یافته است و یکی از عمده‌ترین دلایلی که که زوجین اقدام به طلاق گرفتن از یکدیگر می‌کنند، وجود بیماری‌های مقاربتی و جنسی در یکی از آن‌هاست.

طبق آماری که قوه قضاییه منتشر کرده و همچنین مطالعاتی که نهادهای اجتماعی انجام داده‌اند، بیماری زگیل تناسلی یکی از عمده‌ترین دلایل برای طلا میان زوجین است.

وجود زگیل تناسلی در یکی از زوجین باعث می‌شود که رابطه جنسی میان زن و شوهر کاهش پیدا کرده و یا حتی به صفر برسد.

علاوه بر کم شدن ارتباط جنسی میان زن و مرد، این بیماری حتی مشکلات عاطفی نیز میان آن‌ها ایجاد می‌کند به طوری که به یکدیگر شک می‌کنند و اختلافات زیادی میان آنها به وجود می‌آید.

همین عوامل باعث می‌شود که زن و شوهر به فکر جدایی از یکدیگر افتاده و درخواست طلاق به علت زگیل تناسلی بدهند.

حال چیزی که اهمیت بسیار زیادی دارد اطلاع رسانی است. کارشناسان بسیار زیادی وجود دارند که بر اهمیت اطلاع‌رسانی و آگاه سازی جوانان و زن و شوهرها تاکید می‌کنند و معتقد هستند که آگاهی سازی خود می‌تواند راهی برای کاهش میزان ابتلایان به این بیماری باشد.

به عقیده کارشناسان میزان شیوع زگیل تناسلی در کشور ما به سطح هشدار آمیزی رسیده و در برخی موارد امکان دارد باعث مرگ شخص مبتلا شده شود.

بنابراین به دلیل آنکه برقراری روابط جنسی آزاد بیسار رواج یافته و هم به دلیل آنکه سن برقراری رابطه جنسی پایین آمده، بهتر است که در این خصوص آگاه سازی و فرهنگ سازی صورت بگیرد و به جوانان و زن و شوهرها راه‌های پیشگیری از این بیماری و درمان آن را آموزش داد.

باوجود آنکه این روزها آمار طلاق در کشور ما به شکل فجیعی افزایش یافته و دلایل مختلفی نیز دارد، اما یکی از اصلی‌ترین دلایل آن همانگونه که اشاره کردیم، طلاق به علت زگیل تناسلی و به طور کلی بیماریی‌های مقاربتی است.

زگیل تناسلی شایع‌ترین بیماری جنسی است که زن و مرد تصمیم می‌گیرند به دلیل ابتلای دیگری به آن، اقدام به تنظیم دادخواست طلاق به علت زگیل تناسلی کنند. البته در این راه و برای تنظیم دادخواست طلاق، می‌توانند از سامانه طلاق ۲۴ کمک بگیرند.

در ادامه بیشتر درباره بیماری زگیل تناسلی و علائم آن، مشکلاتی که ایجاد می‌کند و همچنین طلاق به علت آن، صحبت خواهیم کرد. با ما همراه باشید.

برای مطالعه مقاله همه چیز درباره حضانت فرزندان! کلیک کنید.

زگیل تناسلی چیست و چگونه منتقل می‌شود؟

زگیل تناسلی، به توده‌های کوچکی گفته می‌شود که بر روی پوست و مخاط ناحیه تناسلی و یا مقعد ظاهر می‌گردند و ممکن است به شکل جدا از هم و یا خوشه‌ای تشکیل شوند.

همچنین ممکن است برخی از آن‌ها بزرگ و برخی دیگر کوچک باشند. بیماری زگیل تناسلی در آقایان، معمولا بر روی آلت تناسلی، کیسه بیضه و مقعد نمایان می‌شود و در بانوان نیز بر روی سطح داخلی واژن، دهانه رحم و مقعد ظاهر می‌گردد.

به صورت معمول زگیل‌های تناسلی فاقد درد هستند، ولی امکان دارد باعث خارش، قرمزی، التهاب و ناراحتی برای شخص مبتلا شوند. عفونت HPV یا همان زگیل تناسلی غالبا علائم و نشانه‌ای ندارند و حتی ممکن است شخص مبتلا نداند که اصلا مبتلا شده است.

به عبارت دیگر شخص مبتلا به بیماری زگیل تناسلی است اما هیچ علائمی نداشته و در نتیجه خود نیز اطلاعی ندارد. حتی گاهی احتمال دارد چند هفته، چند ماه و یا چند سال بعد از آلوده شدن، علائم آن بروز یابد.

زگیل تناسلی یک بیماری مقاربتی است و به طور معمول از طریق برقراری رابطه جنسی با شخص مبتلا، منتقل می‌گردد. این بیماری انواع بسیار زیادی دارد و برخی از انواع آن بسیار خطرناک است مخصوصا برای زنان، زیرا امکان دارد موجب سرطان رحم در آن‌ها شود.

افرادی که در زندگی خود از لحاظ جنسی بسیار فعال هستند، بسیار در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند و ممکن است به آن دچار شوند اما بیشتر افرادی که به احتمال بسیار زیادی دچار بیماری زگیل تناسلی می‌شوند کسانی هستند که به شکل محافظت نشده‌ای رابطه جنسی برقرار می‌کنند.

این بیماری درمان‌های مختلفی دارد و در بیشتر موارد این بیماری قابل درمان است. افرادی که به این بیماری مبتلا می‌گردند، در صورتی که روند درمان را جدی نگرفته و آن را دنبال نکنند، امکان دارد این بیماری در آن‌ها شدت یافته و گسترش یابد و حتی باعث بروز سرطان در آنها شود.

زگیل تناسلی و مشکلاتی که ایجاد می‌کند

زگیل تناسلی از مشکلاتی است که خانواده‌ها با آن درگیر هستند و دادخواست‌های طلاق به علت زگیل تناسلی بسیار در دادگاه‌ها افزایش یافته است.

زمانی که افراد به پزشک برای تشحیص این بیماری مراجعه می‌کنند، معمولا پزشک به طور مسستقیم به خانواده اعلام نمی‌کند که شخص مراجعه کننده به HPV یا همان زگیل تناسلی مبتلا گردیده است، بلکه موضوع را در ابتدا تنها با خود شخص درمیان می‌گذارند.

لازم به ذکر است که به دلیل آن که این بیماری عمدتا از طریق رابطه جنسی انتقال می‌یابد، زمانی که یکی از زن و شوهر به آن مبتلا می‌شوند، رابطه آن‌ها بسیار تحت تاثیر قرار گرفته و مشکلات متعددی را ایجاد می‌کند.

در ادامه ۲ شکل عمده که این بیماری ایجاد می‌کند را بررسی خواهیم کرد.

ایجاد مشکل در رابطه جنسی

زمانی که یکی از زن یا مرد به بیماری زگیل تناسلی مبتلا شود، طرف دیگر احساس ترس می‌کند و این نگرانی برای او ایجاد می‌شود که نکند خودش هم مبتلا گردد و به این ترتیب اضطراب زیادی را حس می‌کند.

در چنین حالتی نیز برقراری هر نوع رابطه جنسی با همسرش به جای انکه لذت بخش و آرامش دهنده باشد، سرشار از اضطراب و استرس است به و به طور حتم کیفیت رابطه را کاهش خواهد داد.

به همین علت است بسیاری از مردان و زنان در چنین موقعیتی، یعنی زمانی که همسرشان به زگیل تناسلی  مبتلا شده است، رابطه جنسی را قطع کرده و یا آن را بسیار محدود می‌کنند.

این کار بسیار بر روی روابط عاطفی میان آن‌ها تاثیر خواهد گذاشت و باعث بروز اختلاف میان آن‌ها خواهد شد.

لازم به ذکر است که پزشکان توصیه می‌کنند زنان و مردانی که رابطه جنسی دارند حتما نکات ایمنی و بهداشتی را رعایت کرده و راه‌های پیشگیری از این بیماری مانند زدن واکسن، استفاده از کاندوم در زمان برقراری رابطه جنسی، در صورت ابتلا اقدام سریع به درمان، عدم برقراری رابطه دهانی با شخص مشکوک و غیره را به کار بگیرند.

نگرانی درباره وفاداری همسر

یکی دیگر از مشکلاتی که در اکثر موارد بعد از اطلاع از ابتلا به زگیل تناسلی ایجاد می‌شود، نگرانی و تردید هر دو نفر درباره وفاداری همسر است. چه زن چه شوهر ممکن است با خودشان بگویند من که با کسی غیر از همسرم رابطه جنسی نداشته‌ام، حتما او با کسی رابطه داشته و به این بیماری مبتلا شده است.

این شک و تردید گاهی فقط در ذهن فرد باقی مانده و درباره آن با همسرش صحبت نمی‌کند، اما نسبت به او سرد شده و نمی‌تواند مثل قبل با او رفتار کند. گاهی نیز دو طرف شروع به بحث و درگیر شدن با هم می‌کنند، و به یکدیگر تهمت زده و وفاداری هم را زیرسوال می‌برند.

بار روانی این موضوع آن قدر زیاد است که دوطرف در چنین شرایطی دیگر توجه نمی‌کنند که این بیماری صرفا از طریق رابطه جنسی منتقل نمی‌شود، بلکه راه‌های دیگری نیز برای انتقال آن وجود دارد مانند استفاده از لباس زیر آلوده، استفاده از تیغ اصلاح آلوده و غیره.

بنابراین در صورت قرارگیری در چنین شرایطی نباید به این فکر کرد که حتما طرف مبتلاشده با شخص دیگری رابطه برقرار کرده است.

برای مطالعه مقاله الزام به تمکین زوجه (زن) و همه چیز در مورد آن کلیک کنید.

علت بروز زگیل تناسلی چیست؟

همانگونه که کمی پیشتر اشاره نمودیم، زگیل تناسلی انواع مختلفی دارد و یک نوع بیماری عفونتی مقاربتی محسوب می‌شود. بیماری‌های عفونی پوستی نیز معمولا از طریق تماس پوستی انتقال می‌یابد.

بنابراین این بیماری نیز با تماس پوستی در ناحیه تناسلی منتقل می‌شود. نکته بسیار مهمی که در خصوص این بیماری وجود دارد این است که عده‌ای به آن مبتلا هستند اما به دلیل آن که بیماری هنوز علائم خود را نشان نداده است، از ابتلای آن اطلاعی ندارند.

برخی از عوامل هستند که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند مانند:

• برقراری رابطه جنسی به شکل محافظت نشده
• ابتلا به سایر ویروس‌های عفونی مانند HIV و یا ویروس هرپس سیمپلکس
• استرس

بیماری زگیل تناسلی چه علائمی دارد؟

در بررسی دقیق طلاق به علت بیماری زگیل تناسلی بهتر است به این که این بیماری چه علائمی دارد هم بپردازیم.

همانگونه که بیان شد، مهم‌ترین عامل انتقال این بیماری، برقراری ارتباط جنسی با شخص مبتلا است.

البته داشتن رابطه جنسی با شخص مبتلا، تنها راه ابتلا به این بیماری نیست بلکه راه‌های دیگری نیز برای انتقال این بیماری وجود دارد مانند استفاده از لباس زیر یا حوله مشترک با شخصی که به این بیماری مبتلاست و یا استفاده کردن از تیغ شخص مبتلا و یا همچنین لیزر یا اپیلاسیون کردن در مکان‌های غیربهداشتی و غیره.

اما این موارد بسیار نادر و کم هستند و کماکان شایع‌ترین دلیل انتقال این بیماری به دیگران، برقراری رابطه جنسی است.

بیماری زگیل تناسلی هم در مردان بروز پیدا می‌کند و هم در زنان و شکل بروز و ابتلای هر دوی آن‌ها به این بیماری یکسان است. البته در بانوان گاهی این بیماری به جای ظاهر شدن توده‌هایی در اطراف ناحیه تناسلی، در داخل ناحیه واژن ظاهر می‌شود و تشخیص آن را دیرتر و سخت‌تر می‌کند.

زمانی که این بیماری در داخل ناحیه واژن ظهور یابد، ممکن است تا مدت‌ها زن ابتلای خود را به این بیماری متوجه نشود. البته زمانی که شک کند، می‌تواند آزمایشات لازم را انجام داده تا اطمینان حاصل کند. اگر زگیل تناسلی در داخل واژن زن ظاهر شود، برای زن خطرناک خواهد بود.

علائم ابتلا به بیماری زگیل تناسلی در آقایان بسیار واضح است و در صورت ابتلا به راحتی می‌توان ضایعات زگیل تناسلی را در اطراف ناحیه تناسلی مشاهده کرد.

در خصوص بانوان نیز اگر در قسمت بیرونی ناحیه تناسلی ضایعات زگیل تناسلی نمایان شود، تشخیص آن راحت و سریع است ولی اگر در قسمت داخلی واژن نمایان گردد، تشخیص را سخت خواهد کرد.

طلاق به علت زگیل تناسلی

بارها در این متن اشاره نمودیم که طلاق به علت زگیل تناسلی یکی از علت‌های رایج طلاق در ایران است و زنان و مردان بسیاری به همین علت از یکدیگر جدا شده و یا می‌خواهند جدا شوند.

معمولا این بیماری خود به تنهایی عامل جدایی و طلاق میان زن و شوهر نیست، بلکه عدم توانایی در مدیریت بحران و شرایط ناجور است که باعث می‌شود حتی مشلات پیشین میان آنها نیز مجدد به میان آمده و اختلافات و درگیری‌ها را از آنچه هست شدیدتر کند.

به علاوه خود این بیماری نیز مشکلات متعددی را با خود به همراه می‌آورد و باعث می‌شود زن و مرد طاقت خود را از دست داده و دیگر نتوانند به هیچ طریقی اوضاع را درست کنند و به سراغ گزینه جدایی و طلاق به علت زگیل تناسلی بروند.

در موارد زیادی یکی از زوجین به دادگاه خانواده مراجعه کرده و تقاضای طلاق به علت زگیل تناسلی طرف مقابل می‌کند به این خاطر که این بیماری بسیار واگیردار بوده و احتمال ۷۰ درصد درگیری و مبتلای شخص سالم به آن در هر بار رابطه وجود دارد.

گذشته از آن که این بیماری مسری بوده و ممکن است به طرف مقابل انتقال یابد، امکان دارد زن یا مردی که همسرش به این بیماری مبتلا شده، درخواست طلاق به علت زگیل تناسلی بدهد بخاطر اینکه همسر با شخص دیگری رابطه جنسی برقرار کرده است.

زمانی که مرد یا زنی خارج از چهارچوب ازدواج با دیگری رابطه جنسی برقرار نموده و به زگیل تناسلی مبتلا شود، طرف دیگر می‌تواند هم درخواست طلاق به علت زگیل تناسلی و هم داشتن رابطه نامشروع بدهد.

نکته لازم به ذکر این است که اگر در دادگاه مشخص گردد که عامل انتقال و مقصر اصلی انتقال بیماری چه کسی است، شخص مزبور، به موجب قواعد مسئولیت مدنی، مسئول بوده و باید جبران خسارت کند.

البته باید متذکر شویم که به صورت دقیق نمی‌توان تشخیص داد که چه کسی ابتدا مبتلا شده و عامل اولیه انتقال ویروس زگیل تناسلی چه کسی است.

مراکز پزشکی نیز نمی‌توانند جواب دقیقی به دست آورند و جواب آن‌ها آن چنان قابل انتقال نیست اما به طور معمول این بیماری در مردان شایع‌تر بوده و بیشتر رواج دارد و زنان این حق را خواهند داشت که اگر همسر آن‌ها به چنین بیماری دچار شد، درخواست طلاق به علت زگیل تناسلی بدهد.

چنانچه یکی از مرد یا زن به واسطه داشتن رابطه جنسی خارج از چارچوب ازدواج، به بیماری زگیل تناسلی مبتلا شود و طرف دیگر بی‌گناه باشد، او می‌تواند درخواست طلاق به علت زگیل تناسلی بدهد، اما درصورتی که هردوی آنها به رابطه جنسی نامشروع داشته باشند، هر دو می‌توانند درخواست طلاق بدهند.

افراد باید بدانند که در زمان درخواست طلاق به علت زگیل تناسلی آن چه که اهمیت بسیار زیادی دارد، دادخواست است. افراد باید دادخواست خود را به‌گونه‌ای تنظیم کنند که فاقد ایراد باشد و در دادگاه رد نشود.

برای آن که دادخواست را بتوان به بهترین نحو تنظیم نمود، باید تنظیم آن را به کسی که مهارت و تجربه کافی دارد سپرد. سامانه طلاق ۲۴، بستری فراهم نموده برای افرادی که صرفا نیاز به تنظیم دادخواست دارند و یا قصد اخذ وکیل ندارند، دادخواست طلاق به علت زگیل تناسلی یا هر علت دیگری تنظیم نماید. این سامانه خیلی راحت و سریع اقدام به تنظیم دادخواست برای افراد می‌کند و از دادخواست تنظیم شده نیز پشتیبانی خواهد کرد.پ

آیا مبتلا کردن افراد دیگر به بیماری‌های مقاربتی جرم محسوب می‌شود؟

احتمالا این سوال برایتان پیش آمده که اگر کسی به یک بیماری مقاربتی مبتلا باشد و آن را به دیگری سرایت دهد، آیا مرتکب جرمی شده است یا خیر؟ همچنین این سوال نیز بسیار پرسیده می‌شود که برای جلوگیری از این بیماری‌های مقاربتی، آیا قانونی وجود دارد؟ کارشناسان سامانه طلاق ۲۴ در ادامه این سوالات را بررسی خواهند کرد.

آنگونه که کارشناسان سایت طلاق ۲۴ می‌گویند، در ایران قانون خاصی مبنی بر مجرم شناخته شدن کسانی که بیماری‌های آمیزشی داشته و به دیگران انتقال می‌دهند وجود ندارد. ولی در بعضی از قوانین می‌توان احکامی یافت که تا حدودی شبیه به این مبحث باشد.

به عنوان مثال در ماده ۹ قانون طرز جلوگیری از بیماری‌های آمیزشی و واگیردار مصوب ۱۳۲۰ آمده است: هرکس بداند مبتلا به بیماری آمیزشی واگیردار بوده و یا آن که اوضاع و احوال شخصی او طوری باشد که بایستی حدس بزند که بیماری او واگیردار است و به واسطه آمیزش او طرف مقابل مبتلا شود و به مراجع قضایی شکایت کند، مبتلا کننده به حبس از ۳ ماه تا یک سال محکوم می‌شود.

البته در این ماده به هیچ عنوان نامی از بیماری برده نشده است.

به عبارت دیگر در ماده فوق هرگز نامی از بیماری ایدز برده نشده است، اما در زمانی که این بیماری از طریق برقرار کردن رابطه جنسی با شخص آلوده منتقل یابد، می‌توان به این ماده استناد کرده و از او شکایت نمود.

البته عده‌ای بر این اعتقاد هستند که در خصوص بیماری ایدز می‌توان به ماده ۲۹۰ قانون مجازات اسلامی نیز استناد کرد و آن را قتل عمد یا شبه عمد دانست.

آیا کسی که به بیماری زگیل تناسلی مبتلا شده، می‌تواند از مبتلا کننده دیه بگیرد؟

در این زمینه اختلاف نظر وجود دارد و عده‌ای بر این اعتقاد هستند که نمی‌توان از مبتلا کننده دیه دریافت کرد. اما باید این را گفت که ممکن است که نتوان از مبتلا کننده دیه دریافت کرد، اما به دلیل آن که به شخص مبتلا شده خسارت و زیان مسلمی وارد شده، می‌توان برمبنای مسئولیت مدنی از او درخواست جبران خسارت کرد. زوج یا زوجه می‌تواند شکواییه‌ای تنظیم و از شخص مبتلا کننده شکایت کند.

در پایان این مطلب باید گفت که زگیل تناسلی یکی از بیماری‌های مقاربتی است و تنها عامل انتقال آن رابطه جنسی نیست، اما رایج‌ترین و شایع‌ترین راه انتقال آن رابطه جنسی است.

این بیماری مخصوصا در مزدان رواج  بیشتری داشته و زنانی که مسرشان به این بیماری مبتلا است، می‌توانند به کمک سامانه طلاق ۲۴ دادخواست طلاق به علت زگیل تناسلی تنظیم کرده و اقدامات طلاق را انجام دهند.

همه چیز درباره زگیل تناسلی!

زگیل تناسلی که در انگلیسی با اصطلاح Genital Warts نام برده می شود، یکی از رایج ترین بیماری های جنسی می باشد که امروزه در مردان و زنان به طور شایع دیده می شود. همچنین انتخاب بهترین روش درمان زگیل تناسلی از دغدغه های اصلی این بیماران می باشد که در ادامه به بررسی کامل آنها می پردازیم. در ابتدا لازم است نکات زیر را بدانید:

1. عامل زگیل تناسلی، ویروس اچ پی وی (HPV) است.
2. زگیل تناسلی هم زنان و هم مردان را مبتلا می کند، اما برای زنان عوارض خطرناک تری دارد.
3. درمان زگیل تناسلی امکان پذیر است، اما ممکن است مجدداً عود کند، مگر اینکه ریشه ویروس و بیماری بصورت کامل درمان شود.

زگیل تناسلی چیست ؟

زگیل تناسلی بافتی نرم و برجسته است که بر روی ناحیه تناسلی ظاهر می شود. این بیماری از طریق ارتباط جنسی منتقل میشود و نوع خاصی از ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) می باشد. زگیل تناسلی ممکن است باعث درد، ناراحتی و خارش شود.

ویروس HPV شایع ترین نوع بیماری های آمیزشی یا جنسی می باشد. مردان و زنانی که روابط جنسی بیشتری دارند، بیشتر از سایرین در معرض آلودگی به ویروس اچ پی وی HPV یا زگیل های تناسلی هستند. بیماری HPV برای زنان خطرناک تر است زیرا برخی از انواع HPV می توانند سرطان دهانه رحم یا واژن را ایجاد کنند.

آیا زگیل تناسلی واگیر دار است؟

یکی از سوالاتی که به طور شایع مطرح است این موضوع می باشد که آیا زگیل تناسلی واگیر دار است؟ در پاسخ باید گفت که بله. این زائده ها از طریق تماس با فردی که دارای این ویروس می باشد، قابل انتقال است. همچنین ویروس ناشی از این عارضه به همراه انتقال خود زگیل ها از طریق ارتباط دهانی وجود دارد. اما طبق تحقیقات پزشکی امکان انتقال آن از طریق دستشویی ها وجود ندارد.

برای مطالعه مقاله برنامه غذایی مناسب برای کاهش وزن! کلیک کنید.

ضایعات مشابه زگیل های تناسلی

امکان اشتباه گرفتن زگیل های تناسلی با ضایعات مشابه از جمله وستیبولار پاپیلوماتوزیس، خال، غدد سباسه، کیست اپیدرموئید، مولوسکوم، تبخال تناسلی، کراتوز سبورئیک، لیکن پلان، پاپول های مرواریدی آلت، ضایعات فوردایس، فیبروما، سیرنگوما، آنژیوکراتوم و محل زخم های قبلی به ویژه ختنه وجود دارد.

منشاء ویروس چه کسی بوده؟

پاسخ به این سوال که کدام یک از زوجین ویروس را به دیگری انتقال داده، بسیار سخت است و البته لزومی هم ندارد. حتی ممکن است فرد از طریق دیگری به جز رابطه جنسی مبتلا شده باشد بنابراین لزومی ندارد بخاطر فهمیدن منشاء آلودگی به حریم خصوصی زوج ها دخول کرد.

دوره کمون بیماری زگیل تناسلی

دوره کمون این بیماری در افراد مختلف، متفاوت است و از دو ماه تا چند سال ممکن است طول بکشد.

علائم زگیل تناسلی

زگیل تناسلی از طریق روابط جنسی، دهانی، واژن و مقعد منتقل می شود. معمولاً از زمان انتقال ویروس تا ایجاد زگیل چندین هفته تا چندین ماه فاصله است. زگیل تناسلی همیشه با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست، زیرا ممکن است این زگیل ها بسیار کوچک و به رنگ پوست یا کمی تیره تر باشند. همچنین ممکن است زائده های ایجاد شده شبیه گل کلم، صاف یا کمی زبر و حساس به لمس باشند. این بافت ها ممکن است به شکل یک خوشه زگیل یا فقط یک زگیل تنها ظاهر شوند.

برای مطالعه مقاله راهکارهایی برای کاهش رشد موهای زائد! کلیک کنید.

زگیل تناسلی در مردان ممکن است در یکی از این نواحی ظاهر شود:

• آلت تناسلی
• اسکروتوم (کیسه بیضه)
• کشاله ران
• در داخل یا اطراف حنجره

زگیل تناسلی در زنان ممکن است در یکی از این نواحی ظاهر شود:

• داخل مهبل (واژن)
• مقعد
• خارج از مهبل (واژن)
• بر روی دهانه رحم

علاوه بر نواحی ذکر شده زگیل های تناسلی ممکن است بر روی لب ها، دهان، زبان یا گلوی فردی که تماس جنسی دهانی با فرد مبتلا به ویروس اچ پی وی (HPV) داشته، ظاهر شود. بعد از ابتلا به این ویروس علائمی به این شرح ظاهر می شوند :

• ترشحات واژن
• خارش
• خونریزی
• سوزش

این علائم ممکن است، قبل از بروز زگیل نیز وجود داشته باشند. اما اگر زگیل ها گسترش پیدا کرده یا بزرگ تر شوند، این وضعیت میتواند ناراحت کننده یا دردناک باشد.

علت یا دلایل ابتلا به زگیل تناسلی

زگیل تناسلی در اغلب موارد در اثر ویروس اچ پی ویHPV ایجاد می شود. 30 تا 40 نوع مختلف از ویروس HPV وجود دارد که تنها بر اندام تناسلی تاثیر می گذارد، اما فقط چند نوع آن باعث زگیل های تناسلی می شوند. ویروس HPV از طریق تماس پوست با پوست قابل انتقال است، به همین دلیل جزء بیماری های آمیزشی یا جنسی در نظر گرفته می شود.

این ویروس شیوع گسترده ای دارد، بر طبق اعلامیه منتشر شده از مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) اغلب افراد فعال از نظر جنسی در مراحلی از زندگی آن را دریافت می کنند. با این حال، ویروس همواره منجر به عوارضی مانند زگیل های تناسلی نمی شود. بلکه زگیل تناسلی معمولاً توسط نوع خاصی از ویروس HPV ایجاد می شود که از سایر ویروس های که باعث ایجاد زگیل در سایر نواحی بدن می شود، متفاوت است. به بیانی دیگر می توان گفت زگیل نمیتواند از دست کسی به اندام تناسلی گسترش یابد و یا بالعکس.

راههای انتقال زگیل تناسلی

روش انتقال زگیل تناسلی به چه صورت است؟ این سوال یکی از پرسش های رایج برای افراد سالم و کسانی می باشد که متوجه می شوند به این زائده ها مبتلا شده اند. لازم به ذکر است که تمامی افراد بالغ باید از این موضوع آگاهی کامل داشته باشند. زیرا دلیل اصلی منتقل شدن زائده های زگیل تناسلی با سرعت بالا در چند دهه اخیر به دلیل عدم آگاهی درست مردم از روش های انتقال و دلیل آنها می باشد.

برای مطالعه مقاله علت جوش روی باسن و راههای رفع آن کلیک کنید.

انتقال زگیل تناسلی از طریق رابطه جنسی

از آنجا که می دانید، عامل باعث شدن انتقال این زائده ها ویروس اچ پی وی hpv می باشد که در صورت مبتلا بودن یکی از طرفین از طریق رابطه جنسی با افراد متعدد قابل انتقال است. با تماس ناحیه جنسی، این ویروس می تواند بین افراد منتقل شود. همچنین امکان انتقال از طریق دهان وجود دارد. 

سایر روشهای انتقال:

• در موارد نادر، ممکن است از طریق لباس زیر نیز منتقل شود.
• انجام اپیلاسیون در مراکز غیر بهداشتی
• شانس بالا انتقال به جنین هنگام زایمان طبیعی
• استفاده از تیغ های اصلاح در ناحیه تناسلی منجر به منتشر شدن زگیل ها در نواحی دیگر می شود.

روشهایی که از طریق آنها امکان انتقال وجود ندارد

زمانی که فرد دچار زگیل تناسلی می شود، ممکن است نسبت به عوامل مختلفی احساس شک و بدبینی داشته باشد. در اینجا تمام روش هایی که امکان ندارد ویروس زگیل تناسلی از طریق آنها منتقل شود، توضیح داده شده اند:

• این عارضه از طریق دست دادن منتقل نمی شود.
• استفاده مشترک از سرویس های بهداشتی با فردی که مبتلا به ویروس اچ پی وی بوده است، ربطی به انتقال آن ندارد.

روش های درمان زگیل تناسلی

درمان زگیل تناسلی

آیا شما هم این سوال را دارید که برای درمان زگیل تناسلی چه باید کرد ؟ زگیل های تناسلی قابل مشاهده، ممکن است پس از چند سال بدون درمان نیز بهبود یابند. ولی ویروس این زگیل همچنان در بدن باقیمانده و پس از طی مدتی مجدداً عود می نماید. بنابراین هدف از درمان، کنترل علائم بیماری و جلوگیری از انتقال آن به دیگران است . توجه داشته باشید زگیل تناسلی حتی در شرایطی که بیمار هیچ یک از علائم بیماری را ندارد نیز قابل انتقال است.

درمان با لیزر

لیزر زگیل تناسلی ( استفاده اشعه برای از بین بردن زگیل تناسلی )  این مزیت را دارد که یک بار برای همیشه از شر زگیل خود خلاص می شوید. این روش برای از بین بردن زگیل های خوشه ای و تکی با تعداد زیاد بسیار موثر می باشد. درمان با لیزر می تواند کمی نسبت به روش های دیگر هزینه بیشتری داشته باشد ولی نتایج قطعی تری هم به دنبال دارد. این روش طی مدت زمان نیم ساعت و به صورت کاملا سرپایی انجام می شود. بیمار بلافاصله پس از لیزر می تواند به محل کار خود برگردد. زمان نقاهت آن کاملا کوتاه مدت می باشد. از جمله کسانی که از شهرستان برای درمان زگیل خود به شهرها مراجعه می کنند، با انجام لیزر همان روز به شهرستان خود باز می گردند.

کرایو تراپی (فریز کردن زگیل ها)

روش درمان کرایو توسط متخصص پوست و جراح برای درمان زگیل تناسلی انجام می گیرد. تری کلرواستیک اسید (TCA) همان ماده شیمیایی می باشد که توسط یک پزشک در سطح زگیل ها اعمال شده و زائده پس از یخ زدن ( انجماد ) از بین می رود. طی این روش موفق 75% بیماران رضایت کامل داشته و 15% از آنها تجربه بازگشت زگیل را داشته اند. با این حال، کرایوتراپی یا سرمادرمانی یکی از روشهای قطعی درمان زائده های گوشتی بعد از لیزر می باشد.

الکتروکوتر یا سوزاندن

یکی از روشهای قدیمی برای درمان زائده ها که از قدیم به کار گرفته می شده، الکتروکوتر یا سوزاندن زگیل ها می باشد. در این روش که جراحی معمولی می باشد، پزشک از جریان الکتریکی برای گرم کردن و از بین بردن بافت های غیر طبیعی روی پوست استفاده می کند. این روش بیشتر برای زائده های گوشتی نرم کاربرد دارد و اگر زگیل شما سفت شده و زبر می باشد، لیزر و کرایو پیشنهاد های پزشک متخصص هستند.

جراحی زگیل تناسلی یا لیپ Leep

یکی از روش هایی که پزشکان یا جراحان عمومی برای از بین بین این رشد های کوچک به کار میگیرند، جراحی می باشد. عمل جراحی اغلب برای زائده های روی پوست کاربرد داشته و اگر زگیل داخل واژن یا مقعد باشد، از لیزر برای از بین بردن آن استفاده می کنند. جراحی شامل روش سنتی بریدن به وسیله تیغ جراحی می باشد و قبل از آن محل عفونی به طور موضعی بی حس می شود. زخم ناشی از برداشتن زگیل ها بخیه زده می شوند.

پس از درمان زگیل های تناسلی، زنان لازم است هر 6 ماه یکبار برای انجام تست پاپ اسمیر اقدام نمایند. زیرا این تست می تواند تغییرات سلول در دهانه رحم را به خوبی نمایان کند.بعضی از انواع HPV که موجب بروز زگیل می شود، خطر ابتلا به سرطان را ندارد اما انواع دیگری از این ویروس در ابتلا به سرطان نقش دارند.

درمان خانگی برای زگیل تناسلی

به یا داشته باشید هرگز از درمان های خانگی (OTC) برای درمان مشکل خود استفاده نکنید . همچنین استفاده از داروهای زگیل مناسب برای نواحی دیگر بدن ، بر روی زگیل های تناسلی ممنوع است. زیرا درمان هایی که برای مناطق دیگر بدن طراحی شده اند اغلب قوی تر از درمان های مورد استفاده در اندام تناسلی هستند.به یاد داشته باشید، با استفاده از درمان های اشتباه ممکن است آسیب بیشتری به بدن خود وارد کنید. قبل از استفاده از هر نوع درمان خانگی با پزشک خود در این مورد مشورت نمایید.

درمان دارویی

در صورتی که زگیل بسیار کوچک باشد، پزشک ممکن است برای درمان زگیل تناسلی داروهای موضعی و پماد را تجویز نماید که برخی از آنها شامل موارد زیر باشد:

• پماد آلدارا یا ایمی کیمود بر روی سیستم ایمنی کار میکند و به صورت موضعی بر روی پوست مالیده میشود و برای درمان نوع خفیفی از سرطان پوست با نام کارسینوم نیز تجویز میگردد.
• پودوفیلاکس podofilox: این دارو به صورت محلول و یا ژل می باشد و فقط در بخش خارجی پوست مانند زگیل تناسلی و زگیل مقعدی استفاده می شود و به خاطر خاصیت اسیدی در بخش های داخلی و نواحی حساس مانند مانند لب و داخل دهان، واژن و مجرای تناسلی و واژن به هیچ عنوان نباید استفاده شود و فقط با نسخه پزشک میتوان تهیه کرد.
• اسید سالیسیلیک یا TCA : به علت ارزان بودن این محلول اسیدی، برخی افراد و حتی پزشکان برای درمان زگیل تناسلی این روش را پیشنهاد میکنند که فقط برای زگیل های بسیار کوچک ممکن است کاربرد داشته باشد ولی عوارض آن بسیار زیاد بوده و مدت زمان درمان( در صورتی که موفق باشد) حدود 6 الی 8 هفته به طول می انجامد و به هیچ عنوان توصیه نمی شود.

در اکثر نتایج دارو و پماد پاسخگو نبوده و باعث رشد بیشتر زگیل ها می شود. در این مواقع نیاز به عمل جراحی برای برداشتن آنها می باشد.

افراد در معرض ابتلا به زگیل تناسلی

هر شخص فعال جنسی در معرض خطر ابتلا به HPV قرار دارد. با این حال، ریسک ابتلا به این بیماری برای برخی اشخاص بیشتر است :

• افرادی که کمتر از ۳۰ سال سن دارند.
• افراد سیگاری
• کسانی که سیستم ایمنی ضعیف داشته باشند.
• سابقه سوء استفاده جنسی
• فرزند مادرانی که در طی زایمان مبتلا به ویروس بوده اند.

عوارض ویروس اچ پی وی HPV

ویروس اچ پی وی HPV علت اصلی سرطان در دهانه رحم است. همچنین این عفونت می تواند به تغییرات پیش سرطانی در سلول های دهانه رحم، به نام دیسپلازی، منجر شود. انواع دیگر اچ پی وی نیز ممکن است باعث ایجاد سرطان در ناحیه تناسلی زنانه (فرج) شوند. آنها همچنین می توانند سرطان آلت تناسلی و مقعد را نیز ایجاد کنند.

تشخیص زگیل تناسلی

برای تشخیص این بیماری، دکتر به بررسی وضعیت سلامت و علائمی که تجربه می کنید می پردازد. داشتن اطلاعات کافی در مورد رابطه هایی که تجربه کرده اید نیز می تواند به پزشک در تشخیص دقیق تر کمک نماید. اولین مرحله نیز برای تشخیص دقیق تر معاینه فیزیکی در ناحیه ی مشکوک به زگیل است. برخی از افراد که برای درمان به ما مراجعه می کنند، این سوال را دارند که آیا هر زخم تناسلی ، زگیل است؟ در پاسخ باید بگوییم خیر. بیشتر زخم ها در ناحیه مقعد به دلیل شقاق یا یبوست مزمن می باشند.

تشخیص زگیل تناسلی در زنان

برای تشخیص دقیق زگیل تناسلی در زنان نیاز به معاینه لگنی است همچنین برای این منظور از نوعی محلول اسیدی استفاده می کنند تا از این طریق زگیل قابل مشاهده باشد. همچنین انجام آزمایش پاپ اسمیر (دریافت نمونه از سلول های گردنه رحم) برای زنان در این مرحله تجویز می شود تا وجود HPV در آنها تایید گردد. نوع خاصی از ویروس اچ پی وی ممکن است نتایج غیر طبیعی در یک آزمایش پاپ ایجاد کند که نشان دهنده تغییرات پیش سرطانی است. اگر پزشک شما این ناهنجاری ها را تشخیص دهد، ممکن است نیاز به تکرار بیشتر برای نظارت بر هر گونه تغییر یا یک روش تخصصی به نام کولپوسکوپی باشد.

زنان در صورتی که می خواهند از وجود HPV، عامل سرطان اطمینان داشته باشند می توانند آزمایش DNA انجام دهند. این آزمایش تعیین می کند که چه نوع HPV در سیستم شما وجود دارد. آزمایش HPV برای مردان هنوز در دسترس نیست.

علائم بیماری زگیل تناسلی در مردان چیست؟

با اینکه اکثر آقایانی که به زگیل تناسلی یا HPV مبتلا هستند، هیچ علائمی ندارند؛ اما در برخی از آن‌ ها رشد زگیل اتفاق می‌ افتد. زگیل های تناسلی در آقایان به صورت برجستگی های کوچک تا متوسط گوشتی به رنگ پوست یا کم رنگ تر و یا پر رنگ تر در نوک آلت تناسلی و یا در طول بدنه آن و یا روی سطح اسکروتوم و مقعد نیز رشد می کنند. ممکن است که سطح زگیل های تناسلی صاف و یا کمی زبر باشد. گاهی ممکن است به هم پیوند بخورند و ضایعات بزرگ گل کلمی تشکیل دهند. این زگیل‌ ها به صورت یک یا چندین برآمدگی نزدیک به هم، در ناحیه اطراف بیضه‌ ها، آلت تناسلی و مقعد دیده می‌شوند. این زگیل‌ ها معمولا درد ندارند. زگیل تناسلی، سرطان نیست؛ اما این ویروس موجب ایجاد تغییراتی در بدن می‌ شود که ممکن است در آینده باعث بروز سرطان شود. ممکن است پزشک تا مدت‌ ها بعد از ابتلای فرد به زگیل تناسلی سرطان را تشخیص ندهد، چون سلول‌ هایی که به ویروس زگیل تناسلی آلوده شده‌ اند به کندی رشد می‌ کنند.

برخی علائم سرطان مقعد وابسته به زگیل تناسلی عبارت‌اند از:

• خونریزی، ترشح، درد یا خارش در ناحیه مقعد
• تورم غدد لنفاوی موجود در ناحیه مقعد و کشاله ران
• تغییر در عادت دفع روده و شکل مدفوع

سرطان آلت تناسلی می‌تواند باعث بروز موارد زیر شود:

• تغییرات بافتی مثل: تغییر رنگ، زخیم شدن پوست و تجمع بافتی در آلت تناسلی
• ایجاد زخم‌ها یا برآمدگی‌هایی روی آلت تناسلی، که این‌ها ممکن است دردناک یا بدون درد باشند، همچنین ممکن است دچار خونریزی هم بشوند.

سرطان انتهای گلو می‌تواند به علائم زیر منجر شود:

• گلودرد مداوم یا حتی گوش درد
• سرفه‌های مداوم
• مشکل در تنفس یا بلع
• از دست دادن وزن
• گرفتگی یا تغییر در صدا
• رشد توده‌هایی در گردن

علم پزشکی هنوز قادر به تشخیص زگیل تناسلی معمولی از زگیل تناسلی که به سرطان منجر می‌شود؛ نیست.

دلایل بروز زگیل تناسلی در مردان

---

زگیل تناسلی در اثر تماس مستقیم به ویژه ارتباط جنسی، از فردی به فرد دیگر منتقل می‌ شود. این ویروس از طریق رابطه دهانی، مقعدی یا واژینال و حتی تماس پوستی می‌ تواند از فرد مبتلا به فردی دیگر منتقل شود. فردی که به زگیل تناسلی مبتلا است، حتی درصورتی که هیچ علائمی نداشته باشد، می‌تواند ویروس را منتقل کند.

احتمال ابتلای فرد به زگیل تناسلی تحت شرایط زیر بیشتر می شود:

• سابقه فعالیت جنسی زیاد، با افراد متعدد
• زگیل تناسلی بیشتر در سنین جوانی و نوجوانی رخ می‌ دهد.
• ختنه نشدن
• پوست آسیب دیده

اگر هر گونه زگیل دردناکی روی آلت تناسلی خود مشاهده کردید؛ حتما به پزشک مراجعه کنید.

عوارض زگیل تناسلی در آقایان

---

بعضی از زگیل‌های تناسلی فقط موجب ایجاد زگیل در سطح پوست می‌ شوند، اما برخی دیگر از انواع زگیل تناسلی ممکن است به سرطان منجر شوند. پزشکان سالانه بیش از ۴۲۰۰۰ مورد سرطان مرتبط با زگیل تناسلی را تشخیص می‌ دهند. و تقریبا ۱۸۳۰۰ مورد از این سرطان‌ها در آقایان ایجاد می‌ شود.

پزشکان زگیل تناسلی را به سرطان‌های زیر ارتباط می‌ دهند:

• ۹۰ درصد سرطان‌های مقعد با زگیل تناسلی مرتبط هستند و سالانه ۲۲۰۰ نفر از آقایان را درگیر می‌ کند.
• عامل بیش از ۶۰ درصد سرطان‌های آلت تناسلی، زگیل تناسلی است.
• حدود ۷۰ درصد سرطان‌های اوروفارنکس که در گلو ایجاد می شود، تحت تاثیر زگیل تناسلی ایجاد می‌شوند و زبان و لوزه‌ها را درگیر می‌ کند.

مردانی که فقط با یک زن ارتباط جنسی دارند خیلی کمتر از مردانی که با چند زن رابطه دارند، به سرطان مقعد مبتلا می‌ شوند. مردانی که به ویروس HIV مبتلا هستند یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان مقعد مرتبط با زگیل تناسلی قرار دارند. زگیل تناسلی در افرادی که به ویروس HIV مبتلا هستند؛ شدیدتر شده و سخت‌تر درمان می‌ شود.

زگیل تناسلی در مردان چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص زگیل تناسلی معمولا با بررسی سابقه پزشکی فرد و ظاهر زگیل‌ها صورت می‌گیرد.

در مواردی که زگیل تناسلی در مردان علامت دار باشد، متخصصین با تجربه با معاینه آن را تشخیص می دهند و در موارد مشکوک، با انجام تست های زیر زگیل تناسلی تشخیص داده می شود.

• گاهی اوقات زگیل‌ها فقط با یک روش نمایان کننده به نام استووایتنینگ قابل مشاهده هستند. در این روش محلول استیک اسید ۵ درصد، به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه روی پوست محل مورد نظر قرار می‌گیرد. این کار باعث سفید شدن پوست آن ناحیه می شود.
• در ادامه برای مشاهده زوائد پوستی باید از یک وسیله به نام (کولپوسکوپی)  در جهت بزرگنمایی استفاده شود.
• اگر ضایعه غیر‌عادی باشد یا در برابر درمان مقاومت کند، باید از آن نمونه برداری شود.
• برخی از روش‌های آزمایشگاهی  مثل تست PCR برای تشخیص وجود عفونت ناشی از زگیل تناسلی مفید است و حتی می‌تواند تعیین کند که بیماری تا چه حد خطرناک است.

پیشگیری از زگیل تناسلی

• تزریق واکسن گارداسیل : این واکسن می تواند از ابتلا به انواع مشهور این ویروس جلوگیری کند همچنین مصرف این واکسن در جلوگیری از سرطان دهانه رحم نیز موثر است. تزریق این واکسن باید قبل از سن فعالیت جنسی باشد.
• استفاده از کاندوم : استفاده از کاندوم خطر ابتلا به زگیل های تناسلی را کاهش می دهد.
• برقراری رابطه با فردی که از سلامت آن اطمینان دارید.

سرواریکس نوعی واکسن است که برای جلوگیری از عفونت ناشی از سرطان ویروس HPV پاپیلومای انسانی در مردان کاربرد دارد. این واکسن برای جلوگیری از عفونت ناشی از دو نوع خطرناک این ویروس یعنی انواع ۱۸ و ۱۶ تولید شده‌است. واکسن سرواریکس ساخت شرکت گلاکسواسمیت‌کلاین، یک شرکت داروسازی چند ملیتی انگلیسی است که مقر آن در برنتفورد لندن است.

واکسن گارداسیل برای پیشگیری از تیپ‌ های مشخصی از این ویروس کاربرد دارد (تیپ های ۶، ۱۱، ۱۶، ۱۸) و با تزریق آن می‌ توان از ابتلا به زگیل های تناسلی و سرطان هایی که به دنبال آن می آید جلوگیری نمود. گارداسیل ممکن است محافظت کامل را برای همه ایجاد نکند. این واکسن در برابر بیماری هایی که توسط سایر انواع ویروس HPV ایجاد می شوند و یا در برابر بیماری هایی که توسط HPV ایجاد نمی شود، محافظتی ایجاد نمی‌کند. واکسن گارداسیل چهارگانه در ایران موجود است. این واکسن، ساخت شرکت دارویی مرک اند کو است. واکسن نه گانه با نام تجاری گارداسیل ۹ هم با تأئیدیه سازمان غذا و دارو آمریکا وارد بازار شده است که علیه ژنوتیپ های۶، ۱۱، ۱۶، ۱۸، ۳۱، ۳۳، ۴۵، ۵۲ و ۵۸ عمل می کند. سازمان غذا و داروی ایالت متحده آمریکا (FDA) واکسن گارداسیل ۹ را که برای بیماران ۹ تا ۴۵ ساله مناسب است را تائید نموده است.

ویروس HPV به شدت مسری است و در اولین تماس جنسی با فرد آلوده می تواند منتقل شود. الگوهای روابط جنسی میان جوانان امروزی نشان می دهد که سن آغاز فعالیت های جنسی به شدت پایین آمده و به مرز ۱۳ سال رسیده است. به علت عدم آگاهی های کافی در این زمینه و عدم مراقبت های لازم حین رابطه جنسی‌، نرخ شیوع گسترده زگیل های تناسلی در افراد نوجوان و جوان بسیار نگران کننده است. قطعا تزریق واکسن می تواند در پیشگیری از انتقال ویروس HPV بسیار موثر باشد. اگر شخصی به زگیل تناسلی مبتلا شده است تزریق واکسن گارداسیل در درمان زگیل تناسلی او تاثیری نخواهد داشت و به هیچ وجه نمی تواند در درمان زگیل های تناسلی او موثر باشد. اما از آنجایی که تیپ های مختلف از ویروس HPV شناخته شده است، می تواند از ابتلا به سایر انواع پرخطر این ویروس جلوگیری نماید. پزشکان توصیه می‌ نمایند که پسران در سنین ۱۱ تا ۱۲ سالگی سری واکسن‌ ها HPV را در دو دوز دریافت کنند.

البته پزشک ممکن است در شرایط زیر سه دوز واکسن تجویز نماید:

• اگر فاصله دو دوز کمتر از ۵ ماه باشد.
• اگر کودک بیش از ۱۴ سال داشته باشد، باید در طول ۶ ماه سه دوز مصرف کند.
• اگر سیستم ایمنی فرد ضعیف باشد.

واکسن HPV بی‌خطر و موثر است و عوارض جانبی جدی ندارد، اگرچه بر اساس گزارش FDA ممکن است باعث ایجاد درد در محل تزریق، تورم، تغییر رنگ خفیف و سردرد گردد.

سوالات متداول

---

از آلوده شدن به ویروس تا ظهور علائم چقدر طول می کشد؟

علائم ممکن است از هفته ها تا ماه ها وگاهی نیز سال ها ظاهر نگردد. حتی در بعضی از افراد ممکن است علائم اصلا ظاهر نشود و در حقیقت ناقل بدون علامت باشند. به همین علت ممکن است در ارتباط جنسی با فرد به ظاهر سالم این بیماری منتقل گردد و یکی از دلائل انتشار بیماری همین امر می باشد.

زگیل تناسلی چقدر شایع است؟

زگیل های تناسلی از شایع ترین عفونت های آمیزشی به شمار می روند. تخمین زده می شود که 660 میلیون نفر در جهان مبتلا به شایع ترین عفونت ویروسی مجاری تناسلی یعنی عفونت های HPV تناسلی هستند. متاسفانه این بیماری در ایران نیز به سرعت در حال انتشار است، به صورتی که رئیس انجمن سرطان ایران از بروز یک بیماری ویروسی آمیزشی در شهر تهران خبر داده است. علت این شیوع، می تواند روابط آزاد جنسی باشد.

زگیل تناسلی چقدر مسری است و احتمال انتقال آن چقدر است؟

زگیل تناسلی بسیار مسری می باشد. احتمال ابتلا به زگیل تناسلی تنها با یک بار ارتباط جنسی با فرد دارای زگیل تناسلی، ۶۰% می باشد. معمولاً در حدود ۶۵% افرادی که با فرد مبتلا به زگیل تناسلی، ارتباط جنسی دارند در مدت ۳ ماه مبتلا خواهند شد.

آیا برای انتقال این بیماری دخول کامل واژنی و یا مقعدی لازم است؟

متاسفانه زگیل تناسلی بدون داشتن رابطه واژنی و مقعدی، حتی با تماس سطحی پوستی ناحیه تناسلی نیز می تواند منتقل گردد.

آیا تماس جنسی تنها راه انتقال زگیل تناسلی است؟

تماس جنسی تنها راه انتقال نیست. به ندرت از طریق اپیلاسیون، سونای بخار و حوله آلوده، همچنین از مادر آلوده به نوزاد هنگام زایمان طبیعی هم قابل انتقال است. ولی راه اصلی انتقال تماس جنسی است.

آیا زگیل تناسلی همیشه علامت دار است؟

زگیل تناسلی همیشه علامت دار نیست. یعنی ممکن است در ظاهر، فرد علائمی نداشته باشد ولی ویروس عامل زگیل تناسلی را بدون هیچ علامتی دفع کند.

آیا زگیل تناسلی خطرناک است؟

این بیماری خوش خیم است ولی از حدود 150 نوع ویروس عامل ایجادکننده آن، حدود 15 نوع با سرطان های آلت مردان در ارتباط است. تیپ 16 و 18 از HPV به عنوان عامل عمده ای در ایجاد سرطان، تیپ 30، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 53، 56، 58، 59، 66، 68، 73 و 82 به عنوان عامل خطر متوسط و تیپ های 6، 11، 40، 42، 43، 44، 54، 61، 70، 752 و 81 با خطر کمتری در ایجاد سرطان های مخاطی مورد توجه قرار گرفته اند. همچنین این بیماری به علت این که ممکن است زخمی شود، احتمال سرایت سایر بیماری های آمیزشی را بالا می برد. ضمناً این که به علت ظاهر نازیبا اثرات روحی روانی بدی دارد. بنابراین زگیل های تناسلی حتماً باید درمان شوند.

آیا ممکن است ضایعات ما زگیل نباشد وتشخیص های دیگری مطرح باشد؟

ممکن اسن ضایعات تشخیص داده شده، زگیل تنالل نباشند. زگیل های تناسلی در ظاهر، تشخیص های افتراقی دیگری هم دارد که بیمار و یا پزشکی که تجربه کافی در تشخیص زگیل تناسلی نداشته باشد به اشتباه آن را زگیل تشخیص دهد. از جمله این موارد، pearly penile papules در مردان می باشد که به صورت برجستگی هایی انگشت مانند است که زگیل نبوده و طبیعی است. آنژیوکراتوم و استئوسایتوم و کیست اپیدرموئید نیز به ندرت ممکن است با زگیل اشتباه شود. مولوسکوم آتیپیک و Bowenoid Papulosis نیز از مواردی دیگر است که ممکن است به اشتباه زگیل تشخیص داده شوند، که در تمامی این موارد تجربه پزشک کار کرده در این موضوع و گاهاً روش های مکمل تشخیصی اساس تشخیص صحیح را تشکیل می دهد.

آیا بعد از درمان احتمال عود وجود دارد؟

زگیل تناسلی با هر روشی که درمان شود، باز هم تا حدودی احتمال عود وجود دارد.

آیا استفاده از کاندوم از ابتلای به زگیل تناسلی جلوگیری می کند؟

استفاده از کاندوم می تواند میزان سرایت را کاهش دهد ولی چون انتقال از طریق پوست به پوست است، احتمال انتقال از سایر مناطق آلوده پوست از بین نمی رود.

زگیل تناسلی چقدر طول می‌ کشد؟

اکثر عفونت‌های HPV که موجب ایجاد زگیل تناسلی می‌شوند، خود به خود بهبود می‌یابند و دوره بیماری از چند ماه تا دو سال طول می‌کشد. اما حتی اگر زگیل تناسلی شما بدون درمان بهبود پیدا کند، همچنان ویروس در بدن شما وجود خواهد داشت. اگر زگیل تناسلی درمان نشود ممکن است در اندازه‌ها و دسته‌های بزرگ‌تری مجددا رشد نماید.

آیا ابتلا به زگیل تناسلی در مردان طبیعی است؟

مردان نیز مانند زنان ممکن است به وسیله ویروس HPV به زگیل تناسلی مبتلا شوند. در آمریکا، بیش از نیمی از مردانی که فعالیت جنسی دارند، در دوره‌ای از زندگی خود، به ویروس HPV مبتلا خواهد شد  البته اغلب آن‌ها بدون هیچ مشکلی به طور طبیعی بهبود می‌ یابند.

سریع‌ ترین راه برای از بین بردن زگیل تناسلی چیست؟

اگر به زگیل تناسلی مبتلا شده‌اید، پزشک شما ممکن است، چند گزینه درمانی را به شما ارائه دهد. سریع‌ترین را برای از بین بردن زگیل تناسلی، از طریق جراحی و منجمد کردن آن‌ها با نیتروژن مایع است. بعضی از پزشکان ممکن است از جریان الکتریسیته و یا لیزر درمانی، برای سوزاندن زگیل‌ها استفاده نمایند.

انواع بیماریهای مقاربتی و راههای درمان آنها

بیماریهای مقاربتی آمیزشی درمان پذیر

1.سوزاک

سوزاک یک بیماری شایع و منتقل شونده از راه جنسی است که گاهی اوقات با نام گنوره نیز شناخته می شود. این بیماری هر ساله ده ها هزار زن و مرد را در ایران به خود مبتلا می کند.

به طور جهانی، هر ساله نزدیک به 78 میلیون مورد جدید ابتلا به سوزاک تشخیص داده می شود. با این حال، تمامی موارد ابتلا تشخیص و گزارش داده نمی شوند.

سوزاک به آسانی درمان شده اما می تواند عوارضی جدی و گاهی دائمی را ایجاد کند. بیماری التهابی لگن هنگامی ایجاد می شود که عفونت سوزاک رحم یا لوله های فالوپ را در زنان آلوده می کند. جدی ترین عارضه مرتبط با بیماری التهابی لگن، ناباروری است. عوارض سوزاک در مردان شامل اپی دیدیمیت و نا باروری هستند. اپی دیدیمیت، التهاب لوله اسپرم بر می باشد.

حقایقی کوتاه درباره ی بیماری سوزاک

 سوزاک توسط یک باکتری به نام نایسریا گنورآ ایجاد می شود.

 سوزاک می تواند در حین زایمان از مادر به نوزاد منتقل شود.

 امکان دارد فرد به صورت همزمان به سوزاک و کلامیدیا دچار شود.

 در صورت عدم درمان، سوزاک می تواند خطر ابتلای اکتسابی فرد به ویروس ایدز را افزایش دهد.

علائم

امکان دارد در عین فعال بودن عفونت سوزاک، علائمی وجود نداشته باشند. علائم می توانند در هر زمانی از روز اول تا چهاردهم قرار گیری در معرض عفونت بروز دهند. مردان و زنان علائم را با اندکی تفاوت تجربه می کنند. این علائم می توانند شامل موارد زیر شوند:

علائم بیماری سوزاک در مردان

 ترشحات ادراری سفید، زرد یا سبز که بیانگر عفونت هستند.

 التهاب و تورم پوست آلت تناسلی

 درد در بیضه یا کیسه آن

 ادرار مکرر و دردناک

 خارش، درد، خونریزی و ترشحات مقعدی و یا درد در هنگام دفع مدفوع

 خارش، بلع دشوار یا تورم گره های لنفاوی گردنی

 درد چشم، حساسیت به نور یا ترشحات چشمی که بیانگر عفونت هستند.

 قرمزی، تورم، گرمی و درد مفاصل

علائم بیماری سوزاک در زنان

 درد در هنگام مقاربت جنسی

 تب

 ترشحات زرد یا سبز رنگ از واژن

 تورم در ناحیه فرج

 خونریزی در بین عادات ماهیانه

 خونریزی های شدید ماهیانه

 خونریزی پس از مقاربت

 ادرار مکرر یا دردناک

 گلو درد، خارش، بلع دشوار یا تورم گره های لنفاوی گردنی

 درد چشم، حساسیت به نور یا ترشحات چشمی که بیانگر عفونت هستند.

 قرمزی، تورم، گرمی و درد مفاصل

 علائم سوزاک مقعدی

علائم سوزاک مقعدی شامل موارد زیر می شوند:

خارش، خونریزی یا درد در هنگام دفع مدفوع

ترشحات مقعدی

 نکته: احساس خارش یا سوزن در چشم ها می تواند نشانه ای از ورم ملتحمه یا کنژکتیویت باشد. در صورتی که منی یا دیگر مایعات آلوده با چشم ها تماس پیدا کنند، امکان دارد فرد به کنژکتیویت مبتلا شود.

روش تشخیص و درمان

آنتی بیوتیک ها بخشی از درمان سوزاک را تشکیل می دهند.

پس از ظاهر شدن علائم، پزشک می تواند علاوه بر انجام آزمایش جهت تشخیص دیگر بیماری ها، انجام آزمایش سوزاک را توصیه کند. آزمایش سوزاک می تواند با استفاده از یک نمونه ادرار یا برداشت یک سواب (مانند گوش پاک کن) از ناحیه عفونی انجام شود. نمونه های سواب معمولا از آلت تناسلی مردانه، دهانه رحم، میزراه، مقعد و گلو گرفته می شوند.

کیت های خانگی نیز برای زنان در دسترس هستند که از جمله آن ها می توان به سواب های واژینال اشاره کرد. این کیت ها به یک آزمایشگاه ارسال شده و نتایج مستقیما به بیمار گزارش داده می شود. در صورتی که جواب این آزمایش برای عفونت سوزاک مثبت باشد، فرد و شریک جنسی او نیاز دارند تا تحت درمان قرار گیرند. این درمان معمولا شامل موارد زیر می شود:

آنتی بیوتیک ها

پزشکان اغلب هر دوی داروهای تزریقی (سفتریاکسون) و خوراکی (آزیترومایسین) را برای بیمار تجویز خواهند کرد.

اجتناب از داشتن مقاربت جنسی

تا زمانی که درمان پایان نیافته است خطر ابتلا به علائم و انتشار عفونت وجود دارد.

تکرار آزمایش در برخی موارد

همواره جهت اطمینان از موثر بودن درمان نیازی به انجام دوباره آزمایش نیست. با این حال، مرکز کنترل بیماری ها انجام دوباره آزمایش را به برخی بیماران توصیه می کند. پزشک در ارتباط با الزامی بودن این مورد تصمیم گیری می کند. انجام دوباره آزمایش باید 7 روز پس از درمان صورت گیرد.

در صورتی که یک زن باردار بوده و به سوزاک ابتلا داشته باشد، به نوزاد یک پماد چشمی داده می شود تا از انتقال سوزاک به او جلوگیری شود. با این حال، در صورت ابتلا به عفونت چشمی امکان دارد به مصرف آنتی بیوتیک ها نیاز باشد.

عوامل ایجادکننده سوزاک

سوزاک یک عفونت است که به وسیله باکتری نایسریا گونورآ ایجاد می شود. این باکتری تنها مجاری تناسلی را تحت تاثیر قرار نداده و می تواند غشاهای مخاطی دهان، گلو، چشم ها و مقعد را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

این عفونت از طریق ارتباط جنسی با فردی مبتلا منتقل شده و می تواند آلت تناسلی مردانه، واژن، مقعد و دهان را آلوده کند. مردان جهت انتقال یا ابتلا به سوزاک نیازی به انزال منی ندارند. سوزاک می تواند در حین زایمان از یک مادر آلوده به نوزاد او منتقل شود. با اینکه تمامی افراد فعال از نظر جنسی در معرض خطر ابتلا به سوزاک قرار دارند اما بالا ترین میزان ابتلا در نوجوانان، بالغین جوان و آمریکاییان آفریقایی تبار وجود دارد.

پیشگیری

راه های بسیاری جهت پیشگیری از ابتلا یا انتقال سوزاک وجود دارد. این راه ها شامل موارد زیر می شوند:

 اجتناب از برقراری رابطه جنسی با فرد آلوده به سوزاک

 استفاده از کاندوم در ارتباط جنسی از راه واژن یا مقعد

 استفاده از کاندوم ها یا پوشش های دهانی در ارتباط جنسی دهانی

 مبتلا نبودن و داشتن تنها یک شریک جنسی و همچنین داشتن یک شریک جنسی که خود شریک جنسی متعدد نداشته و آلوده نمی باشد.

 در صورتی که فرد یا شریک جنسی او در معرض سوزاک قرار گرفته باشند و یا هر گونه علائم سوزاک را تجربه کرده باشند، باید با پزشک خود صحبت کنند.

عوارض بیماری سوزاک

عوارض احتمالی جدی و متعددی وجود دارند که نیاز به یک تشخیص و درمان زود هنگام (در صورت بروز علائم) را پر رنگ می کنند.

عوارض بیماری سوزاک در زنان

 بیماری التهابی لگن. بیماری است که می تواند سبب ایجاد آبسه شود.

 درد مزمن لگن

 ناباروری

 حاملگی خارج از رحم

عوارض بیماری سوزاک در مردان

 اپی دیدیمیت. التهاب اپی دیدیم که تولید اسپرم ها را کنترل می کند.

 ناباروری

هنگامی که سوزاک درمان نمی شود، هر دوی زنان و مردان در معرض خطر ابتلا به یک عفونت منتقل شونده و کشنده سوزاک قرار می گیرند. این نوع عفونت اغلب توسط موارد زیر شناخته می شود:

 تب

 آرتریت (التهاب مفاصل)

 التهاب لوزه و گلو

 درماتیت (التهاب پوست)

افراد مبتلا به سوزاک همچنین در معرض خطر بالا تری جهت ابتلا به ویروس ایدز قرار دارند و همچنین در صورت داشتن ابتلا به ایدز، در معرض خطر انتشار آن به همراه سوزاک هستند.

عوارض بیشتری از عفونت سوزاک می توانند در حین زایمان در زنان باردار بروز دهند. در این زنان امکان انتقال عفونت به نوزاد وجود دارد. سوزاکی که به کودک منتقل می شود می تواند سبب عفونت مفصل، کوری، یا یک عفونت خونی کشنده شود.

علاوه بر این موارد، زنان آلوده در صورت عدم درمان، در معرض خطر بالای درد زودرس زایمان یا مرده زایی هستند.

سفیلیس

سفلیس بیماری‌ای مقاربتی (STD) است که بر اثر نوعی باکتری به نام Treponema pallidum ایجاد می‌شود. آمار این بیماری در زنان در حال کاهش اما در مردان رو به افزایش است. اولین نشانه‌ی سفلیس یک زخم کوچک بدون درد است. این زخم ممکن است روی اندام جنسی، مقعد یا داخل دهان ایجاد شود. این زخم شانکره (Chancre) نامیده می‌شود و بیشتر افراد متوجه آن نمی‌شوند. تشخیص سفلیس می‌تواند سخت باشد. افراد می‌توانند سال‌ها بدون بروز هیچ علائمی حامل این بیماری باشند. هر چه زودتر این بیماری تشخیص داده شود بهتر است. اگر این بیماری مدت زیادی در بدن بماند و درمان نشود می‌تواند منجر به آسیب اساسی به اندام‌هایی مانند قلب و مغز شود.
سفلیس فقط از راه تماس مستقیم با شانکر منتقل می‌شود. این بیماری از طریق استفاده از توالت مشترک، پوشیدن لباس افراد بیمار یا غذا خوردن در ظرف مشترک منتقل نمی‌شود.

بیماری سفلیس چهار مرحله دارد:

• اولیه؛
• ثانویه؛
• نهفتگی؛
• مرحله‌ی سوم.

این بیماری در دو مرحله‌ی اول بیشترین میزان انتقال و واگیر را دارد. در مرحله‌ی نهفته بیماری فعال است، اما نشانه‌ای ندارد. مرحله‌ی سوم بیشترین خطر را برای سلامت فرد دارد.

۱‌. سفلیس اولیه

مرحله اول بیماری سه تا چهار هفته بعد از تماس با باکتری رخ می‌دهد. این مرحله با یک زخم دایره‌ای کوچک به نام شانکر شروع می‌شود. شانکر درد ندارد، اما به‌شدت عفونی است. این زخم هر کجا که در تماس با باکتری بوده، مثلا داخل دهان، اندام جنسی یا مقعد ظاهر می‌شود. به‌طور میانگین سه هفته طول می‌کشد تا زخم ایجاد شود اما ممکن است بین ۱۰ تا ۹۰ روز طول بکشد. زخم بین دو تا شش هفته باقی می‌ماند. سفلیس از طریق رابطه‌ی مستقیم با این زخم و معمولا حین رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود.

در مرحله‌ی دوم، ممکن است قرمزی پوست و گلودرد ظاهر شود. قرمزی پوست با خارش پوست همراه نیست و می‌تواند هر جای بدن ظاهر شود، اما معمولا کف دست‌ها و پاها دیده می‌شود. بعضی افراد تا هنگامی‌که التهاب از بین نرفته متوجه آن نمی‌شوند. علائم دیگر مرحله‌‌ی دوم سفلیس:

• سردرد؛
• تورم گره‌های لنفاوی؛
• بی حالی؛
• تب؛
• کاهش وزن؛
• ریزش مو؛
• درد مفاصل.

چه برای درمان اقدام شود یا نشود، این علائم خودبه‌خود از بین می‌روند، اما در صورتی که فرد درمان نشود همچنان مبتلا به سفلیس می‌ماند. مرحله‌‌ی دوم سفلیس معمولا به‌اشتباه به‌عنوان بیماری دیگری تشخیص داده می‌شود.

۳. سفلیس نهفته

سومین مرحله‌، مرحله‌ی نهفته یا مخفی است. علائم اولیه و ثانویه از بین می‌روند و این مرحله هیچ علائم ظاهری ندارد، اما باکتری در بدن حضور دارد. این مرحله ممکن است سال‌ها طول بکشد.

۴. مرحله‌ی سوم سفلیس

مرحله‌ی سوم آخرین مرحله‌ی عفونت سفلیس است. تقریبا ۱۵ تا ۳۰ درصد از افرادی که درمان نمی‌شوند به این مرحله می‌رسند. مرحله‌ی سوم ممکن است سال‌ها یا ده‌ها سال بعد از تماس با عفونت اولیه رخ دهد. این مرحله، زندگی انسان را به‌خطر می‌اندازد. بعضی علائم شامل موارد زیر است:

• نابینایی؛
• ناشنوایی؛
• بیماری‌های ذهنی؛
• از دست دادن حافظه؛
• تخریب بافت‌های نرم و استخوان‌ها؛
• اختلالات عصبی مانند سکته مغزی و مننژیت؛
• بیماری‌های قلبی؛
• نوروسفلیس که عفونت مغز یا نخاع است.

سفلیس چگونه تشخیص داده می‌شود؟

اگر فکر می‌کنید ممکن است سفلیس داشته باشید، فورا به دکتر مراجعه کنید. از شما نمونه‌ی خون خواهند گرفت و همچنین معاینه‌‌ی فیزیکی کامل انجام می‌دهند. اگر زخمی وجود داشته باشد، ممکن است پزشک از زخم نمونه بگیرد تا حضور باکتری‌های سفلیس را بررسی کند. اگر پزشک علائم عصبی مرحله‌ی سوم را در شما تشخیص دهد ممکن است نمونه‌ی مایع نخاعی بگیرد تا حضور باکتری‌های سفلیس را در آن بررسی کند. اگر باردار باشید ممکن است پزشک از شما آزمایش سفلیس بگیرد، چون ممکن است بدون اینکه بدانید باکتری در بدن حضور داشته باشد. این آزمایش اقدامی پیشگیرانه است تا جنین دچار سفلیس مادرزادی نشود. سفلیس مادرزادی می‌تواند باعث آسیب‌های زیادی در نوزاد و حتی مرگ جنین شود.

مداوا و درمان سفلیس

سفلیس اولیه و ثانویه به‌وسیله‌ی تزریق پنی‌سیلین ساده درمان می‌شود. پنی‌سیلین به‌عنوان یکی از رایج‌ترین آنتی بیوتیک ها معمولا در درمان سفلیس مؤثر است. افرادی که به پنی‌سیلین حساسیت دارند با یک آنتی‌بیوتیک دیگر مثلا دوکسی سایکلین، آزیترومایسین یا سفتریاکسون درمان می‌شوند. اگر مبتلا به نوروسفلیس باشید، دوز روزانه پنی‌سیلین را به‌صورت تزریقی دریافت می‌کنید. در این مرحله معمولا باید مدت کوتاهی در بیمارستان بستری شوید. متأسفانه آسیب حاصل از مرحله‌ی پیشرفته‌ی سفلیس بازگشت‌ناپذیر است. می‌توان باکتری را از بین برد، اما در این مرحله درمان بیشتر بر از بین بردن درد و ناراحتی تمرکز دارد.
هنگام درمان از ارتباط جنسی بپرهیزید و تا زمانی که تمام زخم‌های شما برطرف نشده و پزشک به شما اطلاع نداده است که می‌توانید دوباره ارتباط برقرار کنید، از تماس‌ جنسی خودداری کنید. اگر متأهل هستید همسر شما هم باید تحت درمان قرار گیرد و تا پایان درمان، هر دو از ارتباط جنسی بپرهیزید.

پیشگیری از سفلیس

بهترین روش برای جلوگیری از سفلیس، ارتباط جنسی سالم است. هنگام هر گونه ارتباط جنسی از کاندوم استفاده کنید. همچنین رعایت موارد زیر می‌تواند مفید باشد:

• هنگام ارتباط دهانی از کاندوم اسفاده کنید.
• آزمایش‌های مربوط به بیماری‌های مقاربتی را مرتب انجام دهید و با همسرتان راجع‌به نتایجش صحبت کنید.
• سفلیس از راه سوزن آلوده هم منتقل می‌شود. اگر از مواد تزریقی استفاده می‌کنید، از به اشتراک گذاشتن سوزن‌ها بپرهیزید.

مشکلات مربوط به سفلیس

۱. مادران باردار و نوزادان

مادران مبتلا به سفلیس در خطر سقط جنین و زایمان زودرس هستند. همچنین خطر انتقال بیماری از مادر به جنین وجود دارد. این نوع بیماری به‌عنوان سفلیس مادرزادی شناخته می‌شود.
سفلیس مادرزادی می‌تواند منجر به مرگ شود. همچنین نوزادان مبتلا به سفلیس مادرزادی می‌تواند علائم زیر را بروز دهند:

• نقص عضو؛
• تأخیر در رشد؛
• تشنج؛
• قرمزی؛
• تب؛
• تورم کبد یا طحال؛
• کم خونی؛
• زردی؛
• زخم‌های عفونی.

اگر نوزادی مبتلا به سفلیس مادرزادی باشد و بیماری‌اش تشخیص داده نشود، ممکن است کودک وارد مرحله‌ی پیشرفته‌ی این بیماری شود و اندام‌های او ازجمله استخوان، دندان، چشم، گوش و مغز آسیب ببینند.

2.HIV

افراد مبتلا به سفلیس بیشتر در معرض ابتلا به ایدز هستند. زخم‌هایی که هنگام بیماری به‌وجود می‌آیند، ورود ویروس ایدز را تسهیل می‌کنند. البته افراد مبتلا به ایدز ممکن است علائم سفلیس را متفاوت با دیگران داشته باشند. اگر مبتلا به ایدز هستید، با پزشک‌تان در مورد تشخیص علائم سفلیس صحبت کنید.

چه زمانی باید برای سفلیس آزمایش داد؟

اولین مرحله‌ی این بیماری به‌راحتی نادیده گرفته می‌شود. علائم مرحله‌ی دوم هم با علائم معمول بیماری‌های دیگر مشترک است. بنابراین حتی اگر هیچ علائمی مشاهده نمی‌کنید، در صورت ‌وقوع هریک از موارد زیر فورا برای آزمایش سفلیس اقدام کنید:

• با فردی که ممکن است دچار سفلیس باشد، ارتباط جنسی ناسالم داشته‌اید؛
• در دوران بارداری هستید؛
• در زندان هستید.

اگر جواب آزمایش مثبت بود، باید مراحل درمان را به‌طور کامل تمام کنید. مصرف آنتی‌بیوتیک را تا آخر، حتی بعد از اینکه علائم بیماری از بین رفتند، ادامه بدهید. تا زمانی که پزشک اعلام می‌کند، از رابطه‌ی جنسی خودداری کنید و برای ایدز هم آزمایش بدهید. افرادی که مبتلا به سفلیس هستند، باید شریک جنسی خود را مطلع کنند تا آنها هم تحت آزمایش و درمان قرار گیرند.

کلامدیا

کلامیدیا یکی از شایع ترین بیماری‌ مقاربتی در جهان است که توسط باکتری به نام کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می‌شود. اگرچه این بیماری رایج ترین و قابل درمان ترین بیماری است که از طریق روابط جنسی منتقل می‌شود اما اغلب بدون نشانه و علامت است و به صورت درمان نشده رها می‌شود. زمانی که چنین اتفاقی روی می‌دهد، زنان متوجه نتایج وخیم وحادی می‌شوند و ممکن است شرایط موجود منجر به ناباروری یا درد مزمن لگن شود. کلامیدیا یک عفونت باکتریایی ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس است. این عفونت می‌تواند از طریق دستگاه تناسلی از انواع مختلفی از تماس جنسی منتقل شود. با توجه به آخرین آمار از مرکز کنترل بیماری‌ها (CDC)، حدود ۱.۸ میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به کلامیدیا هستند. با این حال، تعداد عفونت‌های جدیدی که در هر سال رخ می‌دهد بیشتر می‌شود و در هر سال به ۲.۸ میلیون عفونت جدید می‌رسد. نوجوانان و افراد جوان بیشتر در معرض این عفونت قرار دارند.

نشانه‌ها و علائم کلامیدیا:

کلامیدیا یک بیماری خاموش در نظر گرفته می‌شود زیرا بیشتر افرادی که مبتلا به این بیماری هستند در مورد آن آگاه نیستند و هیچ نشانه‌ای را تجربه نمی‌کنند. افرادی که نشانه‌های توسعه یافته تری دارند این گونه علائم را چند هفته بعد از داشتن رابطه جنسی با فرد بیمار، مشاهده خواهند کرد.

در زنان نشانه‌های این بیماری شامل موارد زیر است: 

ترشح واژینال

سوزش یا درد در حال ادرار

درد در قسمت‌های پایین شکم

حالت تهوع

تب

درد به هنگام مقاربت

خونریزی در بین دوره‌های قاعدگی

در مردان نشانه‌های کلامیدیا شامل موارد زیر است:

ترشح از آلت تناسلی

سوزش یا درد به هنگام ادرار

سوزش یا خارش در سر آلت تناسلی

درد بیضه

تورم بیضه

عوارض درمان نکردن این بیماری برای مردان و زنان می‌تواند بسیار جدی باشد. در زنان عفونت می‌تواند منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شود که در آن به تخمدان، رحم و لوله‌های فالوپ آسیب وارد می‌شود. چنین شرایطی می‌تواند منجر به ناباروری در زنان گردد. عفونت همچنین می‌تواند به درد مزمن لگن بیانجامد. در مردان، کلامیدیای درمان نشده می‌تواند به شرایطی همچون پروستاتیت(التهاب غده پروستات) یا اپیدیدیمیت منجر شود. در مردان و زنان، التهاب مقعد می‌تواند باعث ایجاد درد به هنگام برقراری رابطه جنسی از این ناحیه شود. حتی کودکانی که تازه به دنیا می‌آیند ممکن است با این بیماری درگیر شوند. این شرایط زمانی رخ می‌دهد که عفونت از مادر به کودک منتقل می‌شود. این کودکان ممکن است از ذات الریه یا عفونت چشم رنج ببرند.

تشخیص و بررسی کلامیدیا:

از آنجایی که تشخیص بیماری کلامیدیا دشوار است، بیشتر متخصصان پیشنهاد می‌کنند افرادی که زیر ۲۴ سال هستند و از لحاظ جنسی فعال اند، غربالگری شوند.تست غربالگری شامل نمونه ادرار یا نمونه ای از گردن رحم یا انتهای آلت تناسلی مرد است.

درمان و داروهای مورد استفاده برای کلامیدیا:

اگر داروهای مناسب تجویز شود و به درستی مورد استفاده قرار گیرد، کلامیدیا قابل درمان است. آنتی بیوتیک‌های خوراکی همچون آزیترومایسین (زیتهرومکس)، داکسی سایکلین و اریترومایسین بیشتر رایج است. افرادی که آنتی بیوتیک مصرف می‌کنند بعد از کامل کردن دوز واحدی از آن یا دوره خاص مطرح شده توسط پزشک، بهتر است به مدت ۷ روز رابطه جنسی نداشته باشند. این موضوع معمولا به این خاطر توصیه می‌شود که کلامیدیا معمولا در طول درمان با آنتی بیوتیک قابل سرایت به فرد مقابل است. برای جلوگیری از بروز عفونت‌های مجدد، شریک جنسی باید درمان شود.

پیشگیری از کلامیدیا:

تنها روش برای پیشگیری از این بیماری ، پرهیز از داشتن رابطه جنسی کنترل نشده با سایر افراد است. روش‌های زیر می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند:

استفاده از کاندوم در طول مقاربت جنسی

پرهیز از روابط جنسی کنترل نشده

انجام غربالگری منظم

 

بیماریهای مقاربتی غیرقابل درمان

 

ویروس تبخال انسانی نوع اول

ویروس هرپس یکی از مهم‌ترین ویروس‌ها بیماری‌زا است که باعث بروز تب خال در لب یا برخی عارضه‌های پوستی در سایر نقاط بدن از جمله آلت تناسلی می‌شود. پیشگیری از این ویروس و درمان آن اهمیت بسیار زیادی دارد چراکه اگر وارد بدن انسان شود تا پایان عمر همراه شخص باقی می‌ماند. با این حال اقدام زودهنگام برای درمان در بهبود سریع‌تر زخم‌ها، کاهش شدت و علایم بروز بیماری، کم شدن دفعات عود و به حداقل رساندن احتمال انتقال ویروس به فرد دیگر تاثیر بسیار زیادی می‌گذارد. بزرگترین مانع درمان برای مبتلایان به هرپس، احساس شرم و خجالت در بیان بیماری است. روش صحیح برخورد با این افراد، پذیرش و راهنمایی صحیح آنان در پیگیری درمان تاثیر می‌گذارد.

ویروس هرپس سبب بروز بیماری عفونی هرپس سیمپلکس یا تبخال می‌شود. این ویروس باعث ایجاد تاول‌های ریز و ملتهب در صورت و آلت تناسلی در هر دو جنس می‌گردد. این بیماری از طریق خراش‌های پوستی انتقال یافته و با آلوده کردن سلول‌های عصبی به صورت نهفته در بدن باقی می‌ماند. این بیماری بر اثر فشارهای روانی و احساسی فعال می‌شود و یکی از بیماری‌های مقاربتی نیز محسوب می‌شود.

محل و علائم ویروس هرپس

خارش و درد همراه با تورم و قرمزی منطقه آلوده شده از بارزترین علائم این بیماری در نقاط مختلف بدن است. تبخال‌های ایجاد شده اگر پاره نشوند به مرور زمان زخمی شده و تبدیل به دلمه می‌گردند. این بیماری با وجود اینکه بیشتر به عنوان عارضه آلت تناسلی شناخته شده اما در نواحی دیگر بدن مثل صورت هم وجود دارد. در ادامه به علائم ایجاد شده در برخی اندام‌های بدن می‌پردازیم :

لثه: بیماری هرپس باعث درد شدید و التهاب و قرمزی مفرط در لثه می‌شود.

آلت تناسلی: بیماری هرپس در آلت تناسلی باعث تاول‌های ریز و سوزناک در گردنه رحم و مجرای تناسلی می‌شود. در این شرایط غدد لنفاوی ران‌ها متورم می‌گردند. به علت آلوده شدن آلت تناسلی، ادرار با سوزش همراه است. هرپس ناحیه تناسلی، هم در مردان و هم در زنان اتفاق می‌افتد و تنها راه ابتلا به آن آمیزش جنسی با ناقلان این ویروس است.

مری: بیماری هرپس در مری باعث درد شدید در هنگام بلعیدن غذا می‌شود.

انگشت: بیماری هرپس در بند انگشتان دست و پا با درد و سوزش همراه است.

چشم: ویروس هرپس اگر به چشم برسد باعث آلودگی قرنیه شده و در اکثر موارد سبب کوری می‌شود. این بیماری در چشم، خود را به شکل یک زخم دردناک روی پلک یا سطح چشم نشان می‌دهد و قرنیه را ملتهب می‌کند.

نحوه عمل ویروس هرپس

ویروس هرپس یا همان تبخال، ویروسی است که سلول‌های عصبی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در آن‌ها به صورت پنهان در می‌آید. عواملی نظیر فشارهای روانی، استرس‌ها و مشکلات این ویروس را از حالت نهفته به صورت فعال در می‌آورند. در نهایت هرپس از طریق دندریت‌های سلول به پوست انتقال یافته و در آنجا تکثیر می‌گردد. این وضعیت تاول و التهاباتی را ایجاد می‌کند که ما آن‌ها را به عنوان تبخال می‌شناسیم.

عوامل خطرساز برای ابتلا به ویروس هرپس

برخی شرایط باعث می‌شود که افراد در برابر ویروس هرپس آسیب پذیری بیشتری داشته باشند. از جمله این عوامل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1.جنسیت

جنسیت یکی از عوامل تاثیرگذار در احتمال ابتلا به ویروس هرپس است. در حقیقت مطالعات نشان داده که زنان در برابر این بیماری اسیب پذیری بیشتری دارند و انتقال این ویروس در آن‌ها راحت تر اتفاق می‌افتد.

2.روابط جنسی متعدد و محافظت نشده

داشتن روابط جنسی متعدد با شریک‌های جنسی مختلف باعث می‌شود که احتمال مواجه شدن با این ویروس بالاتر برود و امکان دچار شدن به آن نیز افزایش یابد. هم چنین عدم استفاده از کاندوم یا داشتن روابط جنسی محافظت نشده یکی از مسائل بسیار مهمی است که افراد را در معرض بیماری‌های مقاربتی قرار می‌دهد.

پیشگیری از ابتلا به بیماری هرپس

می‌توان از طریق رعایت یک سری اعمال بهداشتی از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

در هرپس نوع یک، شخص از تماس فیزیکی با افرادی که ضایعات فعال دارند خودداری کند و با شستن مرتب دست‌ها و مالیدن روزانه داروی آسیکلوویر به بدن از مبتلا شدن به این عارضه پیشگیری نماید.

در هرپس نوع دو افراد باید رابطه جنسی محافظت شده برقرار کنند و در مدت زمانی که این بیماری در یکی از طرفین عود می‌کند از هر گونه آمیزش جنسی خودداری نمایند. مشاوره جنسی برای پیشگیری و درمان این نوع تبخال به شما کمک می‌کند.

تاثیرات بیماری تبخال بر وجوه اجتماعی و روانی فرد ناقل

فرد ناقل در سطح اجتماعی دچار نوعی شرم پنهان شده و از اینکه دچار این بیماری است خجالت می‌کشد، امکان دارد که فرد علائم پرخاشگری جابه جا شده را از خود نشان دهد. این ویروس می‌تواند در سطح روانشناختی زمینه ساز ابتلا به اختلال دو قطبی و افسردگی شود دانشمندان در سلول‌های عصبی افرادی که به اختلال دو قطبی و افسردگی مبتلا هستند ویروس هرپس انسانی را کشف کردند. در کل فرد به مرور زمان با تغییرات شخصیتی و رفتاری نامطلوبی مواجه می‌شود که هم برای خودش و هم دیگران آزار دهنده است. همچنین احتمال دارد که اعتماد به نفس جنسی فرد مبتلا پایین بیاید. در این حالت، طرف مقابل می‌تواند با احترام گذاشتن به وضعیت بیمار در جهت بهبود علائم کوشا باشد.

تشخیص ابتلا به ویروس هرپس

ابتلا به ویروس هرپس اغلب از طریق علائم آن قابل تشخیص است و در نتیجه نیازی به انجام تست‌های آزمایشگاهی وجود ندارد. با این حال در مواردی که ویروس در حالت نهفته قرار دارد و پزشکان در مورد ابتلا به این مشکل مشکوک هستند، می‌توان از روش‌های زیر برای رسیدن به تشخیص دقیق استفاده کرد:

– کشت ویروس یا همان نمونه برداری از محل آسیب دیده و فرستادن آن به آزمایشگاه برای بررسی بیشتر

– تست سرولوژیکی که از طریق بررسی آنتی بادی‌های موجود در خون می‌تواند وجود ویروس هرپس را اندازه گیری کند.

• انجام تست PCR که وجود ژنوم ویروس هرپس در خون یا مایع نخاعی را بررسی می‌کند.

درمان تبخال

درمان این بیماری بیشتراز طریق داروهای گیاهی مانند عصاره گیاه سالویا و پماد گیاهی میرتوپلکس انجام می‌گیرد. هر فرد به محض مشاهده اولین علائم سوزش یا خارش و گزگز شدن پوست باید درمان را آغاز کند چون هر چه زمان کوتاه تری از ابتلا به بیماری گذشته باشد شانس بهبودی بیشتر است. این بیماری به طور کامل درمان نمی‌شود اما با موارد ذکر شده نشانه‌ها تسکین یافته و علائم در حملات بعدی خفیف‌تر می‌شوند. ضمن اینکه از گسترش عفونت جلوگیری می‌شود و از این طریق بیماری تا حدودی کنترل می‌گردد. ازهمه مهم‌تر این است که ضمن درمان، برنامه‌های آموزشی ویژه‌ای نیز به افراد داده می‌شود که آن‌ها را آگاه کند تا چگونه در بهبود علائم خود عمل کنند.

ضمن درمان‌های پزشکی، پیگیری درمان‌های روان شناختی نیز توصیه می‌گردد تا آسیب‌های روانشناختی وارد شده به بیمار طی یک پروسه درمانی، مشخص و برطرف گردند. دریافت مشاوره روانشناسی برای کاهش استرس و تنش بسیار حائز اهمیت است.

نقش داروها در درمان تبخال

پزشکان برای درمان هرپس از داروهای آنتی ویروس استفاده می‌کنند. توجه داشته باشید که آنتی بیوتیک‌ها یا همان داروهای ضد باکتری در درمان این مشکل کاربردی ندارند. نکته قابل توجه اینجاست که آشکار شدن علائم برای مصرف داروها ضروری نیست و ممکن است حتی زمانی که علامت‌های فعال شدن ویروس در شما نهفته باشند بازهم پزشک از شما بخواهد که روزانه مقادیر مشخصی از داروها را مصرف نمایید. از جمله داروهایی که در درمان این مشکل تجویز می‌شود، می‌توان به والاسیکلوویر، فامسیکلوویر و آسیکلوویر اشاره کرد.

عود ویروس هرپس

وقتی ویروس تبخال وارد بدن شود درمان قطعی برای آن وجود ندارد و در ننتیجه این ویروس می‌تواند به طور نهفته همواره در بدن باقی بماند و در مواقعی که سیستم ایمنی ضعیف می‌شود مجددا بروز پیدا کند. از همین رو ممکن است پس از ابتلا به این مشکل به دفعات نشانه‌های آن را در خود مشاهده نمایید. تجربه برخی علامت‌ها نظیر احساس درد در باسن، پاها و قسمت پایینی کمر به اضافه احساس سوزش، خارش یا  گزگز کردن بدن در ناحیه‌اای که عفونت در ابتدا از آنجا وارد بدن شده، می‌تواند در مورد عود ویروس هرپس به شما هشدار دهد. با کمک گرفتن از مشاوره جنسی می‌توانید از علائم بروز هرپس آگاهی بیشتری به دست آورید.

ویروس تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم

تبخال تناسلی از آن دسته عفونت‌هایی است که با رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شود. ممکن است این بیماری هنگامی انتشار یابد که هیچ تاول یا تبخالی روی بدن فرد آلوده دیده نمی‌شود، اما احتمال انتقال آن از طریق تماس با سطوحی مثل دستگیره‌ی در، صندلی توالت فرنگی، ظروف، وسایل و رختخواب وجود ندارد.

شناخت این بیماری و آگاهی از راه‌های انتقال آن به شما کمک می‌کند تا از آن در امان بمانید، مثلاً ممکن است ویروس تبخال تناسلی بعد از تماس با تبخال لب در حین آمیزش منتقل شود. در این گونه موارد، تب‌خال دستگاه تناسلی از نوع ویروس هرپس ۱ (HSV-1) است.

تبخال تناسلی چیست؟

تب ‌خال تناسلی نوعی بیماری جنسی مسری است که زنان و مردان به آن مبتلا می‌شوند. عامل این بیماری، ویروسی به نام هرپس سیپملکس (HSV) است. متخصصان برآورد می‌کنند که از هر پنج بزرگسال آمریکایی یک نفر به این ویروس آلوده باشد.

اما بسیاری از مبتلایان به این نوع تبخال، از بیماری خود بی اطلاعند، زیرا این بیماری ممکن است هیچ نشانه‌ای نداشته باشد. برخی افراد بعد از آلودگی به این ویروس سال‌ها دچار زخم‌های تناسلی راجعه می‌شوند. این عفونت تا سال‌ها در بدن باقی می‌ماند. البته شدت علایم آن به مرور زمان کمتر می‌شود.

این عفونت را می‌توان با دارو و مراقبت‌های فردی مدیریت کرد. مبتلایان تب ‌خال تناسلی باید درباره‌ی این مشکل با شریک جنسی خود صحبت کنند، زیرا این بیماری مسری است. استفاده از کاندوم و اقدامات پیشگیرانه‌ی دیگر از انتقال ویروس به شریک جنسی و دیگران جلوگیری می‌کند.

دانستید که تب خال تناسلی ممکن است علائمی نداشته باشد. متأسفانه، این بیماری حتی هنگامی که علائم ظاهری قابل رویتی ندارد هم به دیگران منتقل می‌شود.

هم زمان با تشخیص تب خال تناسلی ممکن است احساسات منفی، استرس و اضطراب را تجربه کنید. در این صورت، حتماً باید با درمانگر خود درباره‌ی این موارد صحبت کنید تا بتوانید آن را ساماندهی و کنترل کنید. در این موارد، مشاوره و حمایت گروهی بسیار مفید است.

علت تبخال تناسلی

تب خال تناسلی (هرپس ژنیتال) بر اثر عفونت و ابتلا به ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۲ ایجاد می‌شود. حتی ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ که عامل تبخال دهانی (تبخال در دهان و لب‌ها به وجود می‌آید) است، سبب ایجاد تب ‌خال تناسلی می‌شود. در ادامه دلایل انتشار این بیماری را بررسی می‌کنیم.

علائم تب خال تناسلی

تبخال دستگاه تناسلی علائم مختلفی دارد. نشانه‌های این بیماری با توجه به دفعات ابتلا به آن متفاوت است. یعنی اولین باری که به این مشکل درگیر می‌شوید، علائمی را تجربه خواهید کرد که با دفعات بعدی متفاوت خواهد بود. با این حال بسیاری از افرادی که به عفونت هرپس سیمپلکس آلوده می‌شوند، ممکن است هیچ علائمی را تجربه نکنند.

اولین مواجهه با عفونت هرپس ویروس

اولین مواجهه با هرپس ویروس و علائم آن در بسیاری از مبتلایان بسیار شدید است. همچنین، این نشانه ها در زنان شدیدتر از مردان است. اولین علائم معمولاً چند هفته پس از آلودگی به ویروس آشکار می‌شود. این علائم دو تا سه هفته بعد، از بین می‌روند.

نشانه‌ی اولیه ابتلا به تبخال تناسلی بروز تاول‌های متعدد در ناحیه‌ی تناسلی است. زنان بیشتر در واژن، بخش بیرونی ناحیه‌ی تناسلی (فرج)، باسن، مقعد و ران نشانه‌های تبخال را می‌بینند. این بیماری بر آلت تناسلی، پوست (کیسه) بیضه، مقعد، باسن و ران‌های مردان تأثیر می‌گذارد.

معمولاً علامت این بیماری تاول‌هایی است که زخم‌هایی دردناک دارد. تاول‌های روی آلت تناسلی مردان یا قسمت بیرونی آلت تناسلی زنان ممکن است خشک و پوسته پوسته شوند و بعد از مدتی التیام یابند. ضایعات جدید در عرض ۵ تا ۷ روز پس از پیدایش اولین ضایعات گسترش می‌یابند. این علائم ممکن است با موارد زیر نیز همراه باشد:

تحریک و افزایش التهاب گره های لنفاوی کشاله‌ی ران

نشانه‌های آنفلوانزا مانند درد مفاصل، تب، سردرد

ادرار دردناک

 درصد کمی از افراد ممکن است به سردرد، تهوع، استفراغ و مشکلات ادراری دچار شوند. این نشانه‌ها وقتی ایجاد می‌شوند که ویروس تبخال بر سیستم عصبی تأثیر گذاشته باشد.

افرادی که هنگام دفع، درد و ناراحتی دارند، ممکن است بر اثر تبخال تناسلی به التهاب رکتوم یا مقعد نیز دچار شده باشند. (مردان بیشتر به این مشکل مبتلا می‌شوند.)

مرحله‌ی نهفته

بعد از علائم اولیه، ویروس به سمت گره‌های عصبی نخاع می‌رود و در آنجا تا یک دوره‌ی زمانی غیر فعال می‌ماند. به این مرحله نهفته می‌گویند، هیچ نشانه‌ای در طول این مدت بروز نمی‌یابد.

دوران عود (دوران بازگشت)

بسیاری از افراد، دوره های عود و برگشت تبخال تناسلی را تجربه کرده‌اند. در این دوره، ویروس دوباره و از میان رشته های اعصاب به سطح پوست منتقل می‌شود. این مسئله، علت شیوع زخم‌ها و گسترش آن‌هاست. عود مجدد، خفیف تر از اولین ابتلا به این ویروس است.

زخم‌ها ممکن است در همان منطقه‌ی بروز علائم اولیه، یا مناطق دیگر گسترش یابند. احتمال دارد تبخال‌‎ها در مناطقی که به طور مستقیم در تماس نبوده‌اند نیز، دیده شوند (مانند اطراف مقعد، بدون اینکه فرد رابطه‌ی جنسی مقعدی داشته باشد.)

احتمال عود مجدد

تبخال تناسلی در بسیاری از بیماران به طور مکرر عود می‌کند. به ویژه اگر به ویروس تبخال یا همان هرپس سیمپلکس ویروس نوع ۲ مبتلا باشید. اما تعداد حمله‌های ویروس و شدت آن به مرور زمان کمتر می‌شود.

گاهی، تأخیر علائم تبخال اضطراب آور است. اگر هرگز علائم ابتدایی عفونت را تجربه نکرده باشید، (یعنی ویروس بدون علامتی در بدن شما وجود داشته باشد) احتمالاً به دلیل نگرانی از انتقال بیماری به شرکای جنسی فعلی و گذشته‌ی خود مضطرب خواهید شد.

علائم اولیه‌ی بیماری (پیش نشان):۵۰ درصد مردم پیش از عود بیماری (قبل از بروز تاول‌ها) علائم خفیفی را تجربه می‌کنند. به این‌ها علائم اولیه (پیش نشان) می‌گویند. خارش، مور مور شدن یا درد ناحیه‌ی باسن، ران‌ و لگن برخی از نشانه‌های اولیه‌ی بیماری است. تواتر و شدت بازگشت این بیماری بعد از سال اول کمتر می‌شود.

محرک های عود عفونت هرپس سیپملکس (HSV)

بیماری، فشار عصبی و نور خورشید ممکن است تظاهرات هرپس راجعه را تحریک کند. گاهی قاعدگی نیز این مسئله را تشدید می‌کند.

من چه زمانی آلوده شدم؟

اگر برای اولین بار متوجه نشانه‌های تبخال شده‌اید، ممکن است این اولین دوره‌ی ابتلای شما نباشد. زیرا همانطور که خواندید، این احتمال وجود دارد که در ابتلای اولیه هیچ نشانه‌ای را تجربه نکرده باشید و پس از چند سال، عود بیماری را با علائم قابل توجهی تجربه کنید. به همین دلیل، اغلب تعیین زمان اولین ابتلا به این عفونت مشکل است. به ویژه اگر بیش از یک شریک جنسی داشته باشید. بنابراین، احتمالاً شریک جنسی فعلی شما منبع آلودگی و عفونت هرپس (تبخال) شما نیست.

تشخیص تبخال تناسلی (هرپس ژنیتال)

پزشکان تب‌خال دستگاه تناسلی را با توجه به شرح حال پزشکی، نشانه‌ها و علائمی که بیمار تجربه می‌کند، تشخیص می‌دهند. تشخیص این بیماری از بیماری‌های عفونی دیگری که با رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شوند، بسیار مهم است.

زخم‌های ناحیه‌ی تناسلی، سیفلیس و شانکروئید (آتشک) از بیماری‌های عفونی دیگری هستند که ممکن است با تب خال تناسلی اشتباه گرفته شوند.

برای تشخیص این نوع از تبخال باید چندین آزمایش انجام گیرد. معمولاً این آزمایش‌ها وجود عفونت و نوع ویروس (نوع ۱ و ۲ (HSV-1,HSV-2)) را مشخص می‌کنند. انتخاب نوع آزمایش‌ها به علائم، زخم و تاول‌هایی بستگی دارد که در زمان مراجعه به پزشک دیده می‌شوند.

آزمایش کشت میکروبی

کشت میکروبی در آزمایشگاه وجود ویروس سیمپلکس در زخم و تاول را مشخص می‌کند. هنگامی که زخم‌ها تازه و باز هستند، احتمال تشخیص ویروس با این روش بیشتر است. هر چه، زخم‌ها کهنه‌تر باشند، تشخیص ویروس دشوارتر می‌شود. از این رو، برای معاینه‌ی دقیق‌تر مراجعه در ۴۸ ساعت ابتدایی بروز این علائم بسیار مهم است. آزمون کشت میکروبی در افرادی که اولین بار به این ویروس دچار شده‌اند، حساسیت بیشتری دارد.

آزمایش خون

آزمایش خون اغلب برای افرادی (زن یا مرد) مناسب است که تصور می‌کنند در گذشته در معرض این ویروس قرار گرفته‌اند و هیچ زخمی ندارند. آزمایش خون، پادتنی را که بدن علیه این ویروس ساخته است، نشان می‌دهد. هر دو نوع هرپس سیمپلکس با آزمایش خون تشخیص داده می‌شوند.

آزمایش خون مثبت، به این معناست که فرد در گذشته به این ویروس دچار شده است. اگرچه نمی‌توان مشخص کرد که بیمار دقیقاً چه زمانی و توسط چه کسی آلوده شده است. البته، اگر آزمایش خون را خیلی زود انجام دهید، ممکن است نتیجه‌ی آن منفی شود، زیرا چند هفته طول می‌کشد تا بدن در واکنش به ویروس پادتن بسازد. پس از آن، آزمایش پادتن برای همیشه مثبت باقی می‌ماند.

آزمایش خون برای زوج‌ها مفید است، اگر یکی از آن‌ها به تبخال تناسلی مبتلا باشد و دیگری هنوز آلوده نشده باشد، می‌توان از انتقال بیماری به او جلوگیری کرد. به همین دلیل، آزمایش خون اهمیت زیادی دارد.

افزون بر این، تعیین نوع تبخال (نوع ۱یا ۲) احتمال بازگشت بیماری را مشخص می‌کند. زیرا احتمال عود ویروس نوع ۲ بیشتر از نوع ۱ است.

آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)

آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز برای شناسایی ویروس هرپس (تبخال) در سلول‌ها، ترشحات مجاری ادراری و تناسلی، از آزمایش‌های دیگر دقیق‌تر است. این آزمایش از کشت میکروبی و آزمایش خون بهتر و دقیق‌تر عمل می‌کند، ولی گران‌تر از آن‌هاست. به همین دلیل، معمولاً انجام نمی‌شود.

نحوه ی انتقال هرپس ژنیتال (تب ‌خال تناسلی) و عوامل خطر آن

انتقال ویروس بین شرکای جنسی

این ویروس اغلب از طریق رابطه‌ی جنسی دهانی، مقعدی و واژینال منتقل می‌شود.

حتی ممکن است ویروس تبخال تناسلی بعد از تماس با تبخال لب در حین آمیزش منتقل شود. در این گونه موارد، تب‌ خال تناسلی از نوع ویروس هرپس ۱ (HSV-1) است.

ممکن است این بیماری هنگامی منتقل شود که هیچ زخم قابل رؤیتی وجود ندارد، اما احتمال انتقال آن از طریق تماس با سطوحی مثل دستگیره‌ی در، صندلی توالت فرنگی، ظروف، وسایل و رختخواب وجود ندارد.

خطر انتقال بیماری از مرد به زن بیشتر از احتمال انتقال آن از زن به مرد است. مانند بیماری‌های عفونی دیگری که با تماس جنسی منتقل می‌شوند (STD)، احتمال ابتلا به تب خال تناسلی به تعداد شرکای جنسی، تعداد روابط جنسی و وضع استفاده از کاندوم بستگی دارد.

چه زمانی بیشترین احتمال انتقال ویروس وجود دارد؟

بیشترین خطر انتقال عفونت ویروس، زمانی است که نشانه‌های عفونت فعال است، اما این مسئله احتمال انتشار ویروس را در زمانی که تاول و زخم‌ها وجود ندارند، رد نمی‌کند.

محققان، میزان انتقال بیماری در زوج های غیر همجنسی را که یکی از آنها برای اولین بار درگیر عفونت شده بود، بررسی کردند. پژوهش آنان نشان داد در بازه‌ی زمانی بیش از یک سال، در ۱۰ درصد موارد، شریک جنسی به ویروس آلوده می‌شود. در ۷۰ درصد موارد نیز عفونت در زمانی منتقل می‌شود که هیچ گونه علائمی وجود ندارد. همچنین، استفاده از کاندوم و داروهای مهارکننده‌ی ضدویروس، احتمال انتقال عفونت به شریک جنسی را کاهش می‌دهد.

بارداری و هرپس ژنیتال (تبخال تناسلی)

زنانی که اولین علائم تبخال دستگاه تناسلی را در نزدیکی زایمان مشاهده می‌کنند، ممکن است آن را به نوزاد خود انتقال دهند.

برنامه ریزی دقیق در دوران بارداری و رعایت احتیاط لازم در طول بارداری و زمان تولد نوزاد، احتمال انتقال بیماری را کاهش می‌دهد.

تبخال در کودکان شرایط خطرناکی را ایجاد می‌کند، اگر سابقه‌ی ابتلا به این عفونت را دارید، باید پزشک خود را از این موضوع آگاه سازید.

اگر قبل از بارداری به تب خال تناسلی مبتلا بوده اید، ممکن است این ویروس را به نوزاد خود منتقل کنید، هر چند احتمال آن خیلی کم است.

چنانچه تب‌ خال تناسلی مادر هنگام زایمان عود کند، به احتمال زیاد کودک او به بیماری مبتلا می‌شود. به همین دلیل، پزشکان درمان ضد ویروس پیشگیرانه با آسیکلوویر را در طول بارداری توصیه می‌کنند.

همچنین، پزشکان به زنانی که در نزدیکی زایمان خود برخی نشانه‌های هرپس ژنیتال را دارند، توصیه می‌کنند، زایمان را با سزارین انجام دهند. زنان بارداری که سابقه‌ی تب خال تناسلی ندارند، اما شریک جنسی آنان سابقه‌ی تبخال لب (عموماً مربوط به ویروس هرپس نوع ۱) یا تب ‌خال تناسلی (عموماً هرپس نوع ۲) دارد، باید از ارتباط جنسی دهانی، واژینال و مقعدی در سه ماهه‌ی سوم بارداری بپرهیزند. افزون بر این، در کل دوره‌ی بارداری استفاده از کاندوم در هنگام رابطه‌ی جنسی ضروری است.

رابطه ی تبخال تناسلی و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)

مبتلایان به تب خال تناسلی، بیشتر ممکن است به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) دچار شوند. وجود تاول، زخم و تب خال تناسلی، احتمال نفوذ مایعات و ترشحات تناسلی را به بدن شریک جنسی افزایش می‌دهد.

بنابراین، اگر کسی تبخال دارد (ضایعات تبخال روی پوستش وجود دارند) در طول تماس جنسی در معرض ویروس نقص ایمنی انسانی قرار می‌گیرد، ویروس نقص ایمنی انسانی به راحتی از میان ضایعات پوستی منتقل می‌شود. استفاده از کاندوم انتقال ویروس هرپس (عامل تبخال) و نقص ایمنی انسانی (عامل ایدز) را کاهش می‌دهد.

درمان تبخال تناسلی

تب خال تناسلی درمان ندارد، ولی با کمک داروهای ضد ویروس و مراقبت‌های بهداشتی می‌توانید آن‌ را کنترل کنید.

داروهای ضد ویروس

چند داروی ضد ویروس برای حل این مشکل استفاده می‌شوند: آسیکلوویر، فامسیکلوویر و والاسیکلوویر. این داروها بیشتر به صورت خوراکی مصرف می‌شوند. البته آسیکلوویر قدیمی‌ترین و ارزان‌ترین داروی ضد ویروس است. تعداد دفعات مصرف آسیکلوویر بیشتر از فمسیکلوویر و والاسیکلوویر است.

رژیم درمانی

مقدار مصرف و طول دوره‌ی درمان به زمان بروز اولین علائم و عود آن بستگی دارد:

اولین ابتلا به هرپس

اگر برای اولین بار دچار تبخال تناسلی شده‌اید، دوره‌ی درمان شما حدود ۷ تا ۱۰ روز است و معمولاً داروهای ضد ویروس خوراکی برایتان تجویز خواهد شد.

درمان اپیزودیک (حمله‌ای)

در این نوع درمان، بیمار داروهای ضد ویروس را فقط زمانی مصرف می‌کند که نشانه‌ها و پیش علامت‌های تبخال بروز یابند. ممکن است درمان اپیزودیک به افرادی توصیه ‌شود که کمتر از ۶ ماه در سال دچار تبخال می‌شوند. متأسفانه، درمان اپیزودیک، تعداد حمله های ویروس تبخال را کاهش نمی‌دهد. مزیت این نوع درمان، کاهش زمان و شدت بیماری است.

اثرگذاری این درمان هنگامی بیشتر می‌شود که کمتر از ۷۲ ساعت پس از شروع اولین نشانه‌ها، آغاز شود. بنابراین، اگر سابقه‌ی تب خال تناسلی دارید، بهتر است داروهای ضد ویروس خود را همیشه در دسترس خود نگه دارید. به این ترتیب می‌توانید با بروز نخستین نشانه‌های عود تبخال (درد، سوزش، یا مشاهده ی اولین نشانه‌های زخم)، مصرف دارو را آغاز کنید.

درمان سرکوبگرانه

در درمان سرکوبگرانه، بیمار هر روز مقدار کمی دارو مصرف می‌کند تا از بروز تبخال جلوگیری کند. این درمان علاوه بر اینکه تواتر و طول حمله ها را کاهش می‌دهد، احتمال انتقال ویروس تبخال (HSV) به شریک جنسی را کم می‌کند.

معمولاً پزشکان درمان سرکوبگرانه را در موارد زیر توصیه می‌کنند:

1.فردی سالانه ۶ بار یا بیشتر به تبخال دچار شود.

2.افرادی که سیستم دفاعی آنان بر اثر ویروس نقص ایمنی (HIV)، مصرف داروهای مهارکننده‌ی سیستم ایمنی و عوامل دیگر ضعیف شده است.

3.بیمارانی که شریک جنسی آنان تا کنون به تب خال تناسلی دچار نشده یا پادتن ضد ویروس هرپس نوع ۱ یا ۲ در آزمایش خون آنان مشاهده نمی‌شود.

4.یک پژوهش نشان‌ می‌دهد درمان سرکوبگرانه با والاسیکلوویر، احتمال انتقال ویروس را تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد.

طول دوره‌‌ی درمان سرکوبگرانه هنوز نامشخص است. برخی متخصصان پیشنهاد می‌کنند که به مدت چند روز درمان سرکوبگرانه را متوقف کنید، اگر تبخال دوباره عود کرد، آن را از سر بگیرید.

بدون نیاز به درمان

درمان تبخال تناسلی راجعه، ضروری نیست. به ویژه اگر علائم بیماری گاه گاه بروز یابند و خفیف باشند. همچنین، افرادی که رابطه‌ی جنسی ندارند و احتمال انتقال تبخال در آنان مطرح نیست، ضرورتی ندارد دارو مصرف کنند.

چه رژیم درمانی برای من مناسب تر است؟

بسیاری از افرادی که دچار عود هرپس هستند، مطمئن نیستند که کدام درمان (درمان اپیزودیک یا سرکوبگرانه) برایشان مناسب تر است. برای انتخاب نوع درمان باید به چند عامل توجه کنید: هر چند وقت یک بار دچار تبخال می‌شوید، شدت علائم‌ چقدر است و چه قدر احتمال دارد عفونت به شریک جنسی منتقل شود.

-اگر فاصله‌ی بروز تبخال‌ها کوتاه و علائم شما شدید است یا چنانچه نمی‌خواهید این بیماری به شریک جنسی شما منتقل شود، درمان سرکوبگرانه (مصرف دارو به مقدار کم ولی روزانه) گزینه‌ی مناسبی برای شماست.

-اگر دیر به دیر دچار تبخال می‌شوید، درد شدیدی ندارید یا نگران انتقال ویروس هرپس به شریک جنسی‌ خود نیستید (چون رابطه‌ی جنسی ندارید)، برای شما درمان اپیزودیک یا عدم درمان انتخاب‌های منطقی‌تری به نظر می‌رسند.

اقدامات خودمراقبتی

علاوه بر مصرف داروهای ضدویروس، درمان‌های موضعی نیز به کار می‌روند. درمان‌های موضعی درد ناشی از علائم و زخم های تبخال را تسکین می‌دهند.

نشستن در آب سرد (که به آن sitz bath یا استحمام نشیمن هم می‌گویند)، به طور موقت درد زخم ها را کاهش می‌دهد. می‌توانید این کار را به راحتی در وان حمام خانه‌‌ی خود یا در لگن‌های ویژه‌ای که به این منظور طراحی شده‌اند و در داروخانه‌ها موجودند، انجام دهید.

بعد از یک حمام آب گرم، دفع ادرار در این نوع لگن‌ها برای زنانی که مشکلات ادراری دارند، آسان‌تر است. البته نباید از صابون و حمام کف استفاده کنید. تمیز و خشک نگه داشتن قسمت‌های تناسلی بسیار مهم است. همچنین نباید لباس زیر تنگ و زبر بپوشید. استامینوفن (یا تایلنول) یا ایبوپروفن درد ناشی از زخم‌های تناسلی را کاهش می‌دهد. کرم‌ها و پمادهای بدون نسخه عموماً توصیه نمی‌شوند.

مشاوره و حمایت

بسیاری از افراد بعد از تشخیص تبخال تناسلی، احساس شرمندگی، ترس و پریشانی دارند. این واکنش‌ها طبیعی هستند. لازم است به یاد داشته باشید که تب خال تناسلی اختلالی است که می‌توانید آن را کنترل کنید. آموزش اینکه افراد مبتلا و شریک جنسی آنان چگونه از خود مراقبت کنند و با چه چیزهایی مواجه خواهند شد، بسیار ضروری است.

بسیاری از بیمارانی که با روانشناس یا افراد خانواده‌ی خود صحبت می‌کنند، شرایط بیماری خود را بهتر می‌پذیرند و با آن کنار می‌آیند. همچنین، مشاوره برای افرادی که نتیجه‌ی آزمایش ویروسی آنان مثبت است، ولی هنوز علامتی را تجربه نکرده‌اند، بسیار مفید است.

در سراسر جهان گروه‌های حمایتی‌ای برای این بیماران شکل گرفته است. این گروه‌ها محیط امنی را فراهم می‌کنند تا بیماران تجارب و احساسات خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. همچنین، این گروه‌ها کمک می‌کنند تا بیماران اطلاعات دقیق و صحیحی درباره‌ی بیماری خود به دست آورند. افرادی که به ویروس هرپس آلوده می‌شوند، به صحبت با درمانگر و بازدید از سایت‌های مربوط به این بیماری تشویق می‌شوند.

پیشگیری از تبخال تناسلی

همه ی افرادی که رابطه‌ی جنسی دارند، در معرض ابتلا به این نوع از تبخال (هرپس ژنیتال) هستند. صحبت کردن درباره‌ی هرپس تناسلی ممکن است با ناراحتی و شرم همراه باشد.

شرکای جنسی باید از احتمال انتقال ویروس تبخال از طریق رابطه‌ی جنسی آگاه باشند. انجام دادن آزمایش های منظم برای تشخیص بیماری‌هایی که از طریق رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شوند، ضروری است. به‌ویژه برای افرادی که بیش از یک شریک جنسی دارند. بعد از اینکه مشخص شد به هرپس تناسلی مبتلا شده اید، هنوز هم می‌توانید رابطه‌ی جنسی سالم و ایمنی داشته باشید. البته، باید احتیاط لازم را رعایت کنید.

وقتی فقط یکی از دو طرف رابطه‌ی جنسی به ویروس آلوده است، استفاده از کاندوم لاتکسی در هر بار رابطه‌ی جنسی، احتمال انتقال ویروس هرپس را کاهش می‌دهد.

هرچه استفاده از کاندوم لاتکس بیشتر باشد، احتمال انتقال ویروس کمتر می‌شود. حتی، وقتی کسی هیچ زخم یا ضایعه‌ی پوستی ندارد، استفاده از کاندوم ضروری است.

هنگامی که تبخال دستگاه تناسلی ایجاد شد، نباید رابطه‌ی جنسی داشته باشید. افزون بر این، زمانی که زخم ها و ضایعات تبخال روی لب یا اطراف دهانتان باشد، لازم است به طور جدی از رابطه‌ی جنسی دهانی بپرهیزید. زیرا کسی که تبخال لب دارد ممکن است با رابطه‌ی جنسی دهانی به شریک جنسی‌ خود، تبخال تناسلی منتقل کند.

زگیل آلت تناسلی برآمدگی ویروسی در انسان

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از رایج ترین عفونت های منتقله از راه جنسی (STIs) است . این ویروس می تواند از طریق تماس جنسی پوست به پوست منتقل شود. انواع مختلفی از ویروسHPV وجود دارند.

بعضی از انواع آن که زگیل های تناسلی را ایجاد می کنند با ریسک (خطر) پایین نامیده می شوند. و برخی از انواع این ویروس می توانند منجر به سرطان گردن رحم، مقعد و یا سرطان دهانی شوند و به انواخ پر خطر شناخته می شوند.

هیچ درمان شناخته شده ای برای ویروس اچ پی وی وجود ندارد، اما واکسن موجود می تواند بدن را در برابر برخی از انواع این ویروس محافظت کند.

ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV بیش از 200 نوع دارد. در حدود 40 نوع از این موارد قادر به آلوده کردن نواحی تناسلی، دهان و حلق هستند. از جمله نواحی تناسلی می توان به فرج، واژن، دهانه رحم، داخل و اطراف مقعد، آلت تناسلی مردانه و کیسه بیضه اشاره کرد.

این انواع از HPV در حین تماس جنسی منتقل می شوند. دیگر انواع ویروس HPV سبب ایجاد زگیل های رایج همانند زگیل های دست و پا شده و از طریق تماس جنسی منتقل نمی شوند. ابتلا به عفونت HPV تناسلی بسیار رایج است.

در حقیقت اغلب افرادی که از نظر جنسی فعال هستند در بازه ای از زندگی خود به HPV دچار می شوند. اغلب افراد مبتلا به HPV هیچ گونه علائمی نداشته و احساس تندرستی می کنند. به همین دلیل افراد از ابتلای خود مطلع نمی شوند.

آیا ویروس hpv از بین میرود؟

اکثر عفونت های HPV تناسلی به هیچ عنوان مضر نبوده و خود به خود از بین می روند. با این حال، برخی از انواع HPV می توانند به بروز زگیل های تناسلی یا تعدادی از سرطان ها منجر شوند. انواع 6 و 11 ویروس HPV عامل بروز اغلب زگیل های تناسلی هستند.

با اینکه ابتلا به زگیل ها آزار دهنده است اما این موارد در دسته انواع کم خطر HPV جای گرفته و سبب بروز سرطان یا دیگر مشکلات جدی سلامتی نمی شوند. موارد بسیاری از انواع HPV می توانند به بروز سرطان منجر شوند اما با این حال عامل اغلب سرطان های مرتبط با HPV انواع 16 و 18 هستند.

این موارد انواع پر خطر ویروس HPV نامیده می شوند. سرطان دهانه رحم در اغلب موارد با ویروس HPV ارتباط دارد. البته باید گفت که این ویروس توانایی ایجاد سرطان در نواحی فرج، واژن، آلت تناسلی، مقعد، دهان و حلق را نیز دارد. هیچ درمانی برای ابتلا به HPV وجود ندارد؛ اما می توان جهت پیشگیری از تاثیر منفی HPV بر سلامت فرد اقدامات بسیاری انجام داد.

واکسن هایی وجود دارند که در برابر ابتلا به برخی انواع HPV مصونیت ایجاد می کنند. پزشک یا پرستار می توانند زگیل های تناسلی را از بین برند. انواع پر خطر HPV را می توان قبل از سرطانی شدن به آسانی درمان کرد. این گفته بیانگر اهمیت انجام متداول آزمایش های پاپ اسمیر یا ابتلا به HPV می باشد. کاندوم ها و محافظ های دهانی با اینکه مصونیت کامل ایجاد نمی کنند اما می توانند احتمال ابتلا به HPV را کاهش دهند.

چگونگی ابتلا به HPV

ویروس اچ پی وی به آسانی از طریق تماس مستقیم پوستی با فرد مبتلا انتقال می یابد. این عفونت هنگامی انتقال می یابد که فرج، واژن، دهانه رحم یا مقعد فرد با حلق، دهان یا نواحی تناسلی فرد دیگر (معمولا در هنگام رابطه جنسی) تماس پیدا می کند. این بیماری حتی در صورت عدم انزال منی یا دخول آلت تناسلی به واژن، مقعد یا دهان نیز می تواند انتقال یابد.

HPV  رایج ترین عفونت منتقل شونده جنسی بوده و در اغلب موارد چندان جای نگرانی نیست. این بیماری معمولا به صورت خود به خود از بین رفته و افراد حتی از ابتلا به آن مطلع نمی شوند. شایان ذکر است که اغلب افراد فعال از نظر جنسی در بازه ای از زندگی خود به این بیماری مبتلا می شوند. بنابراین، در صورت ابتلا دلیلی برای ترسیدن یا شرمندگی وجود ندارد.

زگیل تناسلی چه شکلی است؟

زگیل تناسلی رشد پوست در نواحی کشاله ران، ناحیه تناسلی یا مقعد می باشند. این زگیل ها می توانند اندازه ها و اشکال مختلفی داشته باشند. بعضی ها شبیه تکه های سفید مسطح، و برخی دیگر لکه مانند، مثل شاخه های کوچک گل کلم هستند. گاهی اوقات این زگیل ها قابل رویت نیستند.

علل ایجاد اچ پی وی و زگیل های تناسلی کدام اند؟

اچ پی وی یک ویروس است. برخی از انواع مشخص ویروس عامل زگیل تناسلی بوده و برخی دیگر از انواع آن باعث تغییراتی در سلول های گردن رحم و در نتیجه سرطان گردن رحم می شوند.اچ پی وی و زگیل های تناسلی می توانند از طریق تماس جنسی و یا تماس جنسی بین پوست و پوست از کسی که ویروس دارد، منتقل شود.

علائم و نشانه های ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

ویروس پاپیلومای انسان رایج ترین عفونت منتقل شونده جنسی است. در صورتی که فرد در گذشته از نظر جنسی فعال بوده یا در زمان حال فعالیت جنسی دارد، به احتمال زیاد در معرض این ویروس قرار گرفته است.

hpv چه علائم و نشانه‌هایی دارد؟

تشخیص ابتلا به HPV می تواند اندکی دشوار باشد. ویروس HPV می تواند قبل از تشخیص به وسیله علائم و نشانه ها، مدتی را در بدن سپری کند. از جمله این علائم می توان به بروز برآمدگی پوستی و خارش اشاره کرد. دانستن عملکرد ویروس HPV در بدن و نوع تغییرات ایجاد شده توسط آن می تواند نقش مهمی را در حفظ سلامت فرد ایفا کند.

اکثر افراد مبتلا به اچ پی وی علائمی ندارند. اما اگر مبتلا به علائم شوند؛ این علائم می توانند خفیف بوده به طوری که فرد حتی اطلاعی از آلوده بودن خود نداشته باشد. این علائم می توانند شامل درد، خارش و خونریزی بوده و یا شامل وجود زگیل تناسلی قابل مشاهده باشند.

برخی از انواع HPV می توانند باعث ایجاد زگیل شوند. HPV-6 و HPV-11 دو نمونه هستند. انواع دیگر ، مانند HPV-16 و HPV-18 ، باعث ایجاد زگیل نمی شوند اما می توانند منجر به سرطانهای خاصی شوند.
با HPV دهانی ، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گوش درد
• کوفتگی
• کاهش وزن غیر قابل توضیح
• گلو درد که نمی رود
• درد هنگام بلع
• تورم غدد لنفاوی

علائم ویروس hpv چه زمانی ظاهر می شوند؟

علائم احتمالاً 2 تا 3 ماه بعد از ابتلا به عفونت رخ می دهند. اما شما می توانید به این علائم از 3 هفته تا چند سال پس از عفونت نیز مبتلا شوید. زگیل های تناسلی قابل مشاهده تنها در حالتی که عفونت فعال است، ظاهر می شوند. اما هنگامی که زگیل قابل مشاهده نباشد نیز امکان انتقال ویروس وجود دارد.

علائم رایج زگیل تناسلی

در واقع، رایج ترین علامت ابتلا به عفونت HPV عدم وجود هر گونه علامت است. پزشکان چنین بیماری هایی را عفونت های بدون علامت نام گذاری می کنند. همچنین، این امکان وجود دارد که بدن بدون آگاهی فرد این ویروس را خارج کند. چنین مواردی را عفونت موقت یا گذرا می نامند.

این نوع عفونت HPV بیشترین شیوع را در زنانی دارد که سن پایینی داشته و از نظر جنسی فعال هستند. عدم بروز علائم، به طور ویژه در انواع پر خطر HPV رخ می دهد. به همین دلیل نیز ملاقات متداول با متخصص زنان جهت انجام آزمایش و غربالگری اهمیت دارد.

علائم زگیل تناسلی با شیوع کمتر

از کجا بفهمیم زگیل تناسلی داریم؟ ابتلا به علائم عفونت HPV بیشتر به دلیل ابتلا به زگیل های تناسلی ناشی از ویروس می باشد. علائم این بیماری به شرح زیر است:

1.توده ها و برآمدگی های ناحیه تناسلی

HPV یک عفونت منتقل شونده جنسی است که از طریق تماس پوستی مستقیم با فرد آلوده منتقل می شود. بنابراین، نواحی تناسلی در معرض بیشترین خطر ابتلا قرار دارند. فرج و واژن در زنان و آلت تناسلی و کیسه بیضه در مردان از جمله نواحی تناسلی به شمار می روند.

در صورت انجام رابطه جنسی مقعدی، مقعد نیز یکی از نواحی مستعد ابتلا قرار خواهد گرفت. زگیل های تناسلی زائده های گوشتی بدون دردی هستند که توسط ویروس HPV ایجاد می شوند. این زگیل ها در حین استحمام، تراشیدن مو های زائد یا رابطه جنسی توجه فرد یا شریک او را به خود جلب می کنند.

در صورت مشاهده هر گونه زائده یا ضایعات پوستی در نواحی تناسلی مراجعه به پزشک الزامی است . HPV  تنها عفونت منتقل شونده جنسی نیست که سبب ایجاد تغییرات در پوست ناحیه تناسلی می شود.

2.خارش ناحیه تناسلی

خارش ناحیه تناسلی علامت اختصاصی ابتلا به عفونت HPV نبوده و عوامل مختلفی از جمله عفونت های قارچی و واکنش های حساسیتی می توانند این علامت را ایجاد کنند. با این حال، در صورت بروز احساس خارش در ناحیه پدیدار شدن برآمدگی های گوشتی احتمال ابتلا به عفونت HPV وجود دارد.

در این مواقع مراجعه به متخصص زنان تصمیمی درست است. همانطور که در بالا گفته شد در صورت انجام رابطه جنسی مقعدی امکان بروز این علائم در اطراف مقعد نیز وجود دارد. با اینکه خارش و بروز زائده های گوشتی در ناحیه مقعد بیشتر بیانگر ابتلا به هموروئید است اما باید تشخیص این موضوع را بر عهده پزشک قرار داد.

HPV و زگیل های تناسلی چگونه تشخیص داده می شوند؟

پزشک اغلب از شما می پرسد آیا می توانید زگیل های تناسلی را با نگاه کردن به ناحیه تناسلی و ناحیه مقعد خود مشاهده کنید یا نه. همچنین ممکن است در مورد علائم و عوامل خطر شما سؤالاتی را بپرسد. عوامل خطر ، مواردی هستند که احتمال ابتلا به عفونت را بالا می برند.

گاهی اوقات پزشک برای آزمایش از بافت زگیل یک نمونه می گیرد. در خانم ها، اگر آزمایش پاپ اسمیر غیر طبیعی باشد، پزشک می تواند آزمایش HPV را انجام دهد تا وجود انواع پرخطر ویروس را شناسایی کند.

درمان ویروس اچ پی وی و زگیل تناسلی

هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، اما علائم را می توان درمان کرد. با پزشک خود در رابطه با اینکه باید زگیل های تناسلی قابل مشاهده را درمان کنید یا نه مشورت کنید. معمولاً خود به خود درمان می شوند اما امکان انتقال و سرایت آن وجود دارد.

اکثر مردم به دلیل وجود علائم و یا ظاهر این زگیل ها اقدام به درمان می کنند. اما اگر علائمی ندارید و نگران ظاهر آن نیستید، می توانید صبر کرده تا خود به خود بهبود یابند.

حتی اگر شما زگیل های خود را درمان کردید و یا آن ها بدون درمان برطرف شدند ، عفونت HPV می تواند در سلول های بدن شما باقی مانده باشد. حتی اگر علائمی نداشته باشید ، نیز می تواند عفونت را به شریک جنسی خود منتقل کنید.

آیا می توان از HPV و زگیل های تناسلی پیشگیری کرد؟

بهترین روش پیشگیری از زگیل های تناسلی – یا هر نوع بیماری منتقله از راه جنسی دیگر – عدم داشتن رابطه جنسی و یا تماس جنسی پوست به پوست است. اگر رابطه جنسی دارید، آن را محافظت شده انجام دهید.

از کاندوم استفاده کنید. کاندوم می تواند باعث کاهش خطر بروز زگیل تناسلی شود، اما از کل ناحیه تناسلی در برابر تماس پوست با پوست محافظت نمی کند.

قبل از برقراری رابطه جنسی با کسی، با او درباره ی بیماری های منتقله از راه جنسی صحبت کنید. به یاد داشته باشید که فرد بدون آگاهی از بیماری خود می تواند آلوده شود.

اگر علائم STI (بیماری های آمیزشی) را دارید، رابطه جنسی نداشته باشید.

با کسی که علائمی دارد یا ممکن است در معرض STI(بیماری های آمیزشی) قرار باشد، رابطه جنسی نداشته باشید.

داشتن چندین شریک جنسی باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت می شود.

اگر شما 26 سال یا کمتر دارید، می توانید شات HPV را دریافت کنید. واکسن HPV می تواند شما را در برابر زگیل های تناسلی محافظت کند. سه نوع واکسن HPV موجود است.

انواع پر خطر HPV چیست؟

متاسفانه، افراد مبتلا به انواع پر خطر HPV تا زمانی که مشکلات جدی در سلامت آن ها به وجود نیامده هیچ گونه علامتی از ابتلا نشان نمی دهند. به همین دلیل نیز انجام بررسی های متداول از اهمیت بالایی برخوردار است. در بسیاری از موارد، می توان با یافتن تغییرات سلولی غیر طبیعی از بروز سرطان دهانه رحم پیشگیری کرد.

ویروس hpv و سرطان

در صورت عدم درمان این تغییرات، امکان بروز سرطان وجود دارد. با انجام آزمایش پاپ اسمیر می توان به وجود سلول های غیر طبیعی در دهانه رحم پی برد. این آزمایش به صورت مستقیم وجود سرطان یا حتی ویروس HPV را تشخیص نمی دهد، بلکه به بررسی تغییرات سلولی غیر طبیعی می پردازد که توسط ویروس HPV ایجاد شده اند.

 ویروس هپاتیت روش انتقال:

ارتباط جنسی به ویژه ارتباط مقعدی (و یا تماس با مدفوع آلوده) که بیشتر مربوط به نوع A است، تزریق خون آلوده ( به ویژه در نوع C,B )
علائم: نشانه های این بیماری تقریبا شبیه به آنفلونزاست و در موارد شدیدتر با تب، دردهای شکمی، استفراغ، یرقان (زردی پوست و چشم ها) همراه است
درمان: استراحت مطلق، مصرف مایعات و گاهی اوقات نیز مصرف آنتی بیوتیک برای جلوگیری از بروز باکتری های نهفته. برای هپاتیت B نوعی واکسن درست شده است اما باید توجه داشت که واکسنها تنها از ابتلا به بیماری جلوگیری می کنند و نوعی روش درمانی به حساب نمی آیند.

ایدز– آچ آی وی

روش انتقال: ارتباط جنسی، تزریق خون آلوده، و همچنین انتقال بیماری از مادر آلوده به جنین در طول زمان بارداری، وضع حمل و یا شیر دادن به نوزاد.
علائم: HIV نشانه هایی شبیه به آنفلونزای خفیف را دارد و ممکن است پیش از اینکه ایدز آشکار شود برای سال های متمادی نهفته باقی بماند. نشانه های ایدز نیز شامل تب، کاهش وزن، خستگی بیش از اندازه، اسهال و عفونت هایی که در برخی موارد نادر منجر به بروز سرطان می شوند ( مثل تومور سرطانی کاپوسیز) و ذات الریه می باشد.
درمان: مخلوطی از داروهای ضد ویروس و آنهایی که رشد سلول های بیماری را متوقف می کنند و سایر داروها.

روش­های پیشگیری و درمان زگیل تناسلی در آقایان و خانم­ها – زگیل تناسلی چگونه ایجاد می‌شود؟

به نقل از متخصصین کلینیک زیبایی رازی زگیل‌ تناسلی نوعی عفونت مقاربتی است که ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) می‌باشد. شما ممکن است از طریق رابطه جنسی واژینال، دهانی یا مقعدی زگیل تناسلی را دریافت کنید.

زگیل‌های تناسلی به شکل یک برجستگی کوچک یا گروهی از برآمدگی‌ها در ناحیه دستگاه تناسلی ظاهر می‌شوند. هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، اما زگیل‌های تناسلی توسط پزشک شما قابل برداشتن است. بعضی از زگیل‌های دستگاه تناسلی آنقدر کوچک هستند که نمی‌توانید آنها را ببینید. محققان تخمین زده‌اند که زگیل‌های تناسلی در مردان شایع‌تر است.

زگیل تناسلی چگونه ایجاد می‌شود؟

تقریباً همه موارد زگیل تناسلی ناشی از HPV است. زگیل‌های تناسلی بیشتر در اثر تماس مستقیم پوست با پوست در طی رابطه جنسی از واژن یا مقعد گسترش می‌یابد. HPV ، نام ویروسی است که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود و حتی در صورت عدم وجود هر نوع زگیل تناسلی قابل مشاهده‌ای می‌تواند گسترش یابد.

به ندرت، زگیل‌های دستگاه تناسلی از طریق این راه‌ها گسترش می‌یابد:

• با انجام رابطه جنسی دهانی با شخصی که HPV یا زگیل تناسلی دارد.
• دریافت رابطه جنسی دهانی از شخصی که دارای HPV یا زگیل تناسلی در دهان، لب‌ها یا زبان خود است
• در هنگام زایمان از یک زن به کودک خود

علائم و نشانه‌های زگیل تناسلی چیست؟

به نقل از دکتر وریانی متخصص اورولوژی زگیل‌های تناسلی معمولاً به شکل یک برجستگی کوچک یا گروهی از برآمدگی‌ها در ناحیه تناسلی ظاهر می‌شوند. جنس آنها گوشتی است و می‌توانند صاف بوده یا شبیه گل کلم هستند. بعضی از زگیل‌های دستگاه تناسلی آنقدر کوچک هستند که نمی‌توانید آنها را ببینید.

در زنان، زگیل تناسلی می‌تواند در این بخش‌ها رشد کند:

• داخل مهبل
• روی گردن و دهانه رحم یا کشاله ران
• داخل یا اطراف مقعد
• بر روی لب، دهان، زبان یا گلو (این بسیار نادر است)

در مردان، زگیل تناسلی می‌تواند در این نواحی رشد کند:

• روی آلت تناسلی مرد
• روی اسکروتوم، ران یا کشاله ران
• داخل یا اطراف مقعد
• بر روی لب، دهان، زبان یا گلو (این بسیار نادر است)

زگیل‌های تناسلی می‌توانند باعث خارش، سوزش و ناراحتی شوند. اگر فکر می‌کنید زگیل تناسلی دارید، با پزشک خود در آن مورد مشورت کنید.

چه مدت طول می‌کشد تا زگیل‌های تناسلی ظاهر شوند؟

زگیل تناسلی معمولاً پس از تماس جنسی با شخصی که دارای HPV است، ظاهر می‌شود. بعضی اوقات زگیل فقط برای چند روز یا چند هفته ظاهر می‌شود، در حالی که افراد دیگر تا سال‌ها بعد زگیل تناسلی ظاهر نمی‌شود. ممکن است برخی از افراد HPV داشته باشند اما هرگز دچار زگیل دستگاه تناسلی نشوند.

زگیل تناسلی چگونه درمان می‌شود؟

متاسفانه هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد، اما زگیل‌های دستگاه تناسلی قابل برداشتن هستند. اگر تصمیم دارید زگیل‌ها برداشته شوند، از داروهای بدون نسخه که برای انواع دیگر زگیل‌ها به فروش می‌رسند، استفاده نکنید. درمان‌های خاص و با نسخه برای زگیل‌های تناسلی وجود دارد و حتما پزشک یا پرستار شما باید دارو را برای شما تجویز کنند.

پزشک یا پرستار شما ممکن است از یک ماده شیمیایی برای درمان زگیل‌های تناسلی شما در مطب پزشک استفاده کند، یا یک کرم را برای شما تجویز کند تا در منزل استفاده شود. جراحی نیز گزینه دیگری است. پزشک شما ممکن است این موارد را تجویز کند:

• کرم موضعی یا مایع: معمولاً می‌توانید این داروها را چند بار در روز و به مدت چند هفته روی زگیل بمالید، اما در بعضی موارد ممکن است لازم باشد هر هفته به کلینیک مراجعه کنید تا پزشک یا پرستار آن را اعمال کنند. این معالجه ممکن است باعث شود درد، سوزش یا احساس خارش شما کم شود.

• جراحی: پزشک یا پرستار می‌توانند زگیل را قطع کرده، سوزانده یا لیزر کنند. این می‌تواند باعث تحریک یا زخم شود.

• فریز کردن: پزشک یا پرستار معمولاً هر هفته و تا مدت 4 هفته زگیل را منجمد می‌کند- این کار می‌تواند باعث کاهش درد شود.

درمان فقط می‌تواند زگیل تناسلی را بردارد ولی تمامی درمان‌های موجود برایHPV ، ویروسی که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود را درمان نمی‌کنند. نوع درمانی که به شما پیشنهاد می‌شود بستگی به نوع زگیل شما دارد. پزشک یا پرستار در مورد این موضوع با شما صحبت خواهند کرد.

ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد تا درمان شما انجام شود و ممکن است زگیل مجددا بازگردد. در بعضی از افراد درمان مؤثر نیست. (برگرفته از سایت کلینیک زیبایی پرشین)

آیا باید زگیل تناسلی را درمان کنم؟

خیر. بعضی از افراد تصمیم می‌گیرند که زگیل تناسلی را درمان نکنند. در صورت عدم درمان، زگیل‌های تناسلی ممکن است از بین بروند، ثابت بمانند یا در اندازه و تعداد بیشتری رشد کنند. زگیل‌های تناسلی به سرطان تبدیل نمی‌شوند.

حتی اگر زگیل‌های تناسلی را درمان کنید، هنوز هم می‌توانید زگیل‌های تناسلی و HPV (ویروسی که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود) را به افراد دیگر منتقل کنید. پزشکان نمی‌دانند بعد از ظاهر شدن زگیل چه مدت ناقل هستید.

زگیل‌های تناسلی چه تاثیری در بارداری دارند؟

اگر زگیل تناسلی داشتید که به خودی خود از بین رفتند یا تحت درمان قرار گرفتند، احتمالاً در دوران بارداری مشکلی نخواهید داشت. اگر شما یا شریک زندگی تان زگیل تناسلی داشته‌اید، حتما به پزشک یا پرستار خود بگویید.

زگیل‌های تناسلی در زنان در دوران بارداری ممکن است:

• به دلیل تغییرات هورمونی بدن در دوران بارداری، خونریزی و رشد می‌کند (از نظر اندازه و تعداد).
• کانال تولد را مسدود کنند. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است شما به سزارین نیاز داشته باشید.
• نوزادان را در معرض ابتلا به انواع HPV قرار دهند که باعث ایجاد زگیل در مجاری هوایی نوزادان می‌شود. این وضعیت بسیار نادر به پاپیلوماتوز تنفسی گفته می‌شود.

چگونه می‌توان از زگیل تناسلی جلوگیری کرد؟

بهترین راه برای جلوگیری از زگیل تناسلی یا هر نوع STI عدم وجود رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعد است.

اگر رابطه جنسی دارید، برای کاهش احتمال ابتلا به STI مراحل زیر را انجام دهید:

• واکسن HPV دریافت کنید. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) واکسن HPV را برای افراد 9 تا 45 ساله تایید کرده است. واکسن HPV در برابر انواع HPV که باعث زگیل‌های دستگاه تناسلی و اغلب سرطان‌های دهانه رحم می‌شوند، محافظت می‌کند. یک کلینیک نزدیک به خود را پیدا کنید تا بتوانید واکسن HPV را دریافت کنید.
• از کاندوم استفاده کنید. کاندوم بهترین راه برای پیشگیری از ابتلا به STI در هنگام رابطه جنسی است. قبل از اینکه آلت تناسلی مهبل، واژن، دهان یا مقعد را لمس کند، مطمئن شوید که کاندوم پوشیده‌اید. HPV ویروسی است که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود و می‌تواند مناطقی را که تحت پوشش کاندوم نیستند آلوده کند. می‌توانید زگیل تناسلی را از تماس مستقیم پوست به پوست بگیرید. سایر روش‌های کنترل بارداری، مانند قرص‌های ضد بارداری، تزریق هورمونی، ایمپلنت یا دیافراگم، شما را از STI محافظت نمی‌کند.
• آزمایش بدهید. مطمئن شوید که شما و شریک جنسی تان از نظر STI آزمایش شده‌اید. قبل از رابطه جنسی در مورد نتایج آزمایش صحبت کنید.
• صادق باشید. برقراری رابطه جنسی با تنها یک شریک زندگی می‌تواند خطر ابتلا به STI را کاهش دهد. پس از آزمایش STI به یکدیگر وفادار باشید. این بدان معناست که شما فقط با یکدیگر رابطه داشته و با هیچ کس دیگری رابطه جنسی ندارید.
• دوچ نکنید. دوچینگ بعضی از باکتری‌های طبیعی واژن را از بین می‌برد که شما را از عفونت محافظت می‌کنند. این کار ممکن است خطر ابتلا به STI را افزایش دهد.
• الکل ننوشید. کسی که مست است یا موادمخدر مصرف کرده، قادر به رضایت یا درک آنچه اتفاق می‌افتد نیست. این امر شما را در معرض خطر تجاوز جنسی و قرار گرفتن در معرض احتمال ابتلا به بیماری‌های مقاربتی قرار می‌دهد.

تمام این موارد وقتی با هم استفاده می‌شود نتایج بهتری را نشان خواهند داد. هیچ یک از اینها به تنهایی نمی‌تواند شما را از هر نوع STI محافظت کند.