همه چیز درباره ی آلرژی فصلی

علت و علائم آلرژی فصلی چیست ؟

حساسیت فصلی یا آلرژی فصلی مانند دیگر حساسیت‌ها زمانی بروز می‌کند که سیستم ایمنی بدن در مقابل برخی عوامل موجود در محیط اطراف حساس شده و واکنش نشان می‌دهد. غالباً این حساسیت‌ها مشکل خاصی ایجاد نمی‌کنند.

اگر ما نمی‌توانیم به راحتی نفس عمیق بکشیم، یا شب‌ها دچار سرفه می‌شویم، آبریزش بینی و گاهی چرک بینی به سراغمان آمده، چشمانمان می‌خارد، شاید یکی از علل آن آلرژی باشد. اگر ما در زمان‌های خاصی از سال، عطسه و سرفه‌ی خشک (سرفه‌ی بدون خلط) داریم یا دچار خارش بینی، خارش چشم و آبریزش بینی می‌شویم، ممکن است بدین معنا باشد که دچار حساسیت فصلی شده‌ایم. گرده‌ی گل‌ها، درختان و علوفه شایع‌ترین عوامل حساسیت فصلی هستند.

در حالی که واژه «حساسیت فصلی» به طور کلی به عوامل موجود در طبیعت مانند چمن، گرده‌ی گل و بذر گیاهان مرتبط است، گروهی از عوامل دیگر نیز وجود دارند که باعث حساسیت سیستم ایمنی می‌شوند مانند:

• دود (زمان آتش‌سوزی در فصل تابستان و استفاده از شومینه در فصل زمستان)
• گزش و نیش حشرات (معمولاً در فصل بهار و تابستان)
• وجود کلر در استخرهای روباز یا سربسته

کنترل و درمان آلرژی فصلی

برای درمان آلرژی فصلی باید عوامل محرک سیستم ایمنی بدن خود را بشناسید. ممکن است تصور کنید که از گرده‌ی گل دچار حساسیت می‌شوید اما احتمال دارد بعضی عوامل دیگر، علت بروز حساسیت باشند. بیش از دو سوم افراد مبتلا به حساسیت‌های بهاری علائم خود را در طول سال نیز دارند. یک متخصص آلرژی نه‌ تنها علائم حساسیت را درمان می‌کند بلکه می‌تواند به شما کمک کند تا عامل اصلی حساسیت خود را شناسایی و برطرف کنید.

متخصصان درمان آلرژی برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده سیستم ایمنی، راهکارهایی را ارائه می‌کند که عبارتند از:

• گزارش‌های هواشناسی را در فصل‌های آلرژی‌زا از اینترنت، روزنامه، رادیو و تلویزیون دنبال کنیم تا اطلاعاتی در مورد میزان گرده موجود در هوا در این فصل‌ها دریافت کنیم.
• در طول فصل آلرژی‌زا، درب‌ها و پنجره‌های خانه و ماشین خود را ببندیم.
• برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض گرده که باعث حساسیت می‌شود، میزان گرده موجود در هوا را بررسی ‌کنیم. بهتر است بدانیم که در فصل بهار و تابستان و در فصل گرده‌افشانی درختان و علوفه، میزان گرده هنگام شب بیشتر است. در اواخر تابستان و اوایل پاییز، میزان گرده در ساعات اولیه‌ی روز بیشتر است.
• پس از بازگشت به خانه دوش بگیریم، موهای خود را بشوییم و  لباس‌هایمان را عوض کنیم.
• هنگام انجام کارها در خارج از منزل، از ماسک فیلتردار استفاده کنیم و قبل از آن، داروهای مناسب مصرف کنیم.
• همچنین متخصص آلرژی ممکن است یک یا چند دارو را برای کنترل علائم آلرژی توصیه کند. برخی از داروهایی که به طور گسترده برای کنترل آلرژی توصیه می‌شوند، بدون نسخه هم قابل تهیه هستند.

اگر از قبل سابقه ابتلا به حساسیت‌های فصلی داریم، متخصص آلرژی دو هفته قبل از بروز علائم، تجویز دارو را شروع می‌کند.

ده عامل اصلی ایجاد حساسیت را بشناسید

حدود 20 درصد مردم دچار آلرژی هستند. آلرژی یا همان حساسیت، در واقع پاسخ غیر طبیعی سیستم ایمنی شماست. در چنین شرایطی بدن شما نسبت به مواد بی ضرر مثل گرده ی گلها، موی حیوانات یا غذا عکس العمل نشان می دهد. تقریبا هر چیزی ممکن است حساسیت را تحریک کند. در اینجا به ده مورد از متداولترین محرک ها اشاره می کنیم.

1- گرده گلها و درختان و سبزه ها می تواند حساسیت فصلی را تحریک کند. واکنش بدن می تواند به صورت عطسه و آبریزش از بینی و سوزش و اشک چشم باشد.ا گر چنین اتفاقی برای شما افتاد باید از محصولات ضد حساسیت استفاده کنید ولی کلا بهتر است در روزهایی که باد می وزد در صورت امکان بیرون از خانه نروید.

2- موی حیوانات می تواند در برخی افراد ایجاد حساسیت کند. این حساسیت می تواند به مرور ظرف حدود 2 سال بیشتر و بیشتر شود و در صورت دور ماندن از عامل حاسیت زا هم چندین ماه طول می کشد تا بهبودی حاصل شود.

3- موجودات میکروسکوپی موجود در گرد و خاک ، که در گرد و غبار خانه وجود دارند و در شرایط رطوبت بیشتر رشد و نمو می کنند نیز می توانند ایجاد حساسیت نمایند. این موجودات ذره بینی از پوسته های مرده انسان و حیوان تغذیه می کنند. برای اجتناب از این نوع تحریک حساسیتی می توانیم از بالش های ضد حساسیت موجود در بازار استفاده کنیم . همچنین ملافه ها را هر هفته با آب داغ شستشو داده و بطور مداوم گرد گیری و نظافت کنید .

4- نیش حشرات نیز در برخی افراد ایجاد حساسیت می کند. گاهی این حساسیت چنان شدید است که خطرات جانی برای فرد ایجاد می کند. حساسیت به صورت التهاب و قرمزی و تب خفیف است که گاهی تا یک هفته ادامه می یابد. در برخی موارد که عکس العمل حساسیتی شدید رخ می دهد ، سختی تنفس ، التهاب ناحیه صورت و گردن،افت ناگهانی فشار خون و خارش شدید می تواند اتفاق بیفتد. افرادی با سابقه حساسیت گزش حیوانات، بهتر است خود را از حشرات محفوظ نگه دارند.

5- کپک نیز می تواند ایجاد حساسیت کند. کپک ها عوامل آلرژی زا ،خارش آور و گاهی سمی تولید می کنند. تنفس یا لمس کپک در برخی افراد ایجاد حساسیت می کند. کپک ها برای رشد به محیط رطوبی نیاز دارند. کپک ها در محیط هایی مثل دستشویی و حمام و مواد غذایی مرطوب وجود دارند. اگر به قارچ و کپک حساسیت دارید از زیاد ماندن در این محیط ها دوری کنید و حمام و دستشویی را با مواد ضد عفونی کننده شستشو دهید تا مانع رشد آن ها شوید.

6- برخی مواد غذایی مثل شیر ،صدف ،تخم مرغ و برخی دانه های آجیل مثل بادام زمینی نیز ایجاد حساسیت می کنند. علایم حساسیت تنها چند دقیقه بعد از خوردن آنها بروز می کند. علایم می تواند به صورت سختی تنفس ،التهاب ناحیه دهان ، نفخ و دل پیچه بروز کند. اگر به هر یک از این مواد غذایی حساسیت دارید حتما از خوردن آن اجتناب کنید. در صورت مصرف اشتباهی تزریق “اپینفرین”می تواند این علایم را کنترل کند.

گوشی پزشکی دو طرفه

فوم شستشوی صورت ملالیفت درمالیفت ۱۵۰ میلی لیتر

شربت مولتی + زینک فیشر کیندر ۱۵۰ میلی لیتر

گردن بند طبی اسفنجی

محصولات پشنهادی فروشگاه وینکل

7- لاتکس موجود در دستکشها ،کاندوم و برخی وسایل پزشکی می تواند حساسیت به لاتکس را تحریک کند. خارش پوستی و چشمی ،آبریزش بینی ،عطسه و سرفه از علایم این حساسیت است و در موارد شدید تر منجر به سختی تنفس و کهیرمی شوند.اگر با چنین حساسیتی مواجه شدین از “اپینفرین”استفاده کنید.

8- برخی دارو ها نیز می توانند ایجاد حساسیت کنند. داروهایی مثل پنی سیلین یا آسپرین در برخی افراد ایجاد حساسیت می کند . در صورت مصرف اشتباهی ، پزشک اغلب داروهای استروییدی و آنتی هیستامین و در شرایط حاد اپینفرین تجویز می کند.

9- رایحه و عطر موجود در اسپری و ادکلن ،عود و برخی شمع ها که رایحه دارند می توانند ایجاد واکنش های حساسیتی شوند. اگر سابقه حساسیت دارید سعی کنید در معرض این بوها قرار نگیرید.

10- سوسکها نه تنها چندش آورند بلکه پروتیین موجود در مواد دفعی آنها می توانند به طرز دردسر سازی حاوی عوامل حساسیت زا باشند. هر چند دفع کامل این حشره خصوصا در آپارتمان ها و آب و هوای گرم غیر ممکن به نطر می رسد ولی می توان برای به حداقل رساندن آن ، درزها و حفره ها را مسدود کرد و آشپزخانه را تمیز نگه داشت و از حشره کش ها استفاده کرد.

علائم آلرژی فصلی و 12 درمان طبیعی برای آن

عطسه ؛ خارش شدید ؛ این علائم ناراحت کننده نشان میدهد که آلرژی فصلی دارید. آلرژی فصلی معمولاً تنها در بهار ظاهر می شوند.

سوالات متداول درباره ابتلا به حساسیت فصلی:

• اگر آلرژی فصلی در بهار است پس چرا ما در فصول دیگر نیز آلرژی فصلی می گیریم؟
• آیا می دانید که بسته به نوع آلرژی که دارید گرد و خاک و موهای حیوانات می توانند برای شما حساسیت ایجاد کرده و در فصول دیگر نیز آلرژی بگیرید؟
• آیا شما در مورد این بیماری نگران هستید ؟
• آیا شما در مورد چگونگی جلوگیری و درمان آلرژی فصلی نگران هستید ؟

برای شما راههای درمان خانگی ساده و موثر را آماده کرده ایم .راه های درمانی که به سادگی در منزل قابل اجراست و منتها قبل از ارائه پیشنهاد می کنیم به اطلاعاتی اساسی در مورد این بیماری بپردازیم تا بتوانیم دید بهتری نسبت به این عارضه داشته باشیم .

چه فصلی آلرژی می آورد ؟

بهار فصلی که درختان به شدت روشن می کنند و این باعث افزایش خطر آلرژی فصلی می شود و اگر شما یکی از هزاران افراد مبتلا به آلرژی فصلی هستید ، مطمئن باشید که به خصوص در فصل بهار عطسه بسیار زیادی را تجربه خواهید کرد.گرفتگی بینی ؛ آبریزش بینی و سایر نشانه های ناراحت کننده ای را تجربه خواهید کرد .گاهی آلرژی فصل تابستان ادامه خواهد یافت .اما شما که قادر نیستید تمام گیاهان و چمن ها در محیط اطراف را با گیاهان و چمن های مصنوعی و پلاستیکی جایگزین کنید تا آنها شما را اذیت نکنند ،پس می توانید به جای تغییر دادن محیط از روش های ساده و خانگی برای کنترل این مشکل استفاده کنید . بیمارانی که به محرک های فصلی نظیر چمن ، علف های هرز و گرده ها آلرژی دارند در فصل بهار بیشتر از علائم بیماری را تجربه می کنند ، اما در فصل های سرد سال آلرژی فصلی بسیار ضعیف می شود .با این حال با توجه به اینکه گیاهان مختلف در زمان های مختلف سال گرده افشانی می کنند بسته به نوع آلرژی شما و محل زندگی شما ممکن است حساسیت های فصلی در تمام فصول سال شما را رها نکنند .حتی ممکن است شما در خانه گیاهان آپارتمانی و حتی موهای حیوانات خانگی آلرژی داشته باشید و به آنها واکنش نشان دهید.ممکن است در میان آلرژی های فصلی و رینیت آلرژیک درگیر شوید . تفاوت میان آلرژی های فصلی و رینیت آلرژیک این است که آلرژی های فصلی بسته به فصل سال اتفاق می افتد اما رینیت آلرژیک در تمام طول سال شما را درگیر خود می کند.عوامل موثر در تحریک آلرژی می توانند دود سیگار ؛ موهای حیوان ؛ عطر و ادکلن و از این قبیل موارد باشد که باعث التهاب بینی شده و سیستم ایمنی به آنها واکنش نشان می دهد .

علل مشترک آلرژی های فصلی چیست؟

آلرژی فصلی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن یک ماده را در هوا شناسایی می کنند که فکر می کنند برای بدن خطرناک است . برای واکنش سیستم آلرژیک با آزاد کردن برخی از هیسامین ها و سایر مواد شیمیایی به جریان خون عکس العمل نشان می دهد. مواد شیمیایی باعث ایجاد علائم واکنش های آلرژیک می شود و برخی از آلرژن های معمول آلرژی فصلی ممکن است از فصل به فصل متفاوت باشد.

• بهار: اعتقاد بر این است که گیاهان بیشترین انرژی را در بهار دارند .
• تابستان:مجرم اصلی آلرژی در تابستان چمن است .
• پاییز:در فصل پاییز گل صدف باعث ایجاد آلرژی بوده و همچنین علائم زرد شدن میوه ها را می توان از دلایل آلرژی در این فصل دانست .
• زمستان:اکثر آلرژن های خارجی در زمستان از کار می افتند و در نتیجه آب و هوای سرد در بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری کمک می کنند تا نفس راحتی بکشند .

شایع ترین عوامل در زمستان رطوبت است که باعث افزایش گرد و غبار می شود و در نتیجه منجر به آلرژی های فصلی می توانند به صورت موروثی به انسان منتقل شود .پروفسور حسن ارشده متخصص آلرژیست و ایمونولوژیست در بیمارستان ساوتهمپتون دریافت که آلرژی هایی مانند آسم و اگزما در کودکان مربوط به ارث از پدر و مادر بوده است .

نشانه های مشترک آلرژی فصلی چیست؟

 علائم و نشانه های آلرژی فصلی از خفیف تا شدید طبقه بندی می شوند :

شایع ترین علائم ممکن است ؛ عبارتند از :

• عطسه
• آبریزش و یا گرفتگی بینی
• ریزش اشک و خارش چشم
• خارش سینوس، گلو و یا کانال گوش
• گرفتگی گوش ها
• به جریان افتادن مایع بینی

بعضی از علائمی که کمتر رایج هستند ممکن است عبارت باشد از:

• سردرد
• تنگی نفس
• خس خس

برخی از علائم شدیدتر شامل عفونت بی خوابی مشکل در جذب و غلظت و آسم می باشد . همچنین محققین دریافتند که اگر در تابستان تب و آسم را داشته باشید ؛ احتمالا آلرژی فصلی شما می تواند حملات آسم را ایجاد کند.

چه کسی در معرض خطر بالای این مشکل است؟

آلرژی فصلی بسیار شایع است. با این حال، افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف و افرادی که سابقه خانوادگی آلرژی فصلی دارند، در معرض خطر بیشتر این بیماری نسبت به دیگران هستند. شما می توانید این بیماری را با کم کردن عوامل خطر کنترل کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر به پزشک خود مراجعه کنید .

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

تشخیص و درمان اولیه می توانند از پیشرفت بیشتر آلرژی فصلی جلوگیری کنند و از ایجاد شرایط اضطراری و حاد جلوگیری کنند ؛ بنابراین در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید و از او در مورد جلوگیری از این وضعیت بپرسید.اگر شما هر کدام از علائم بالا را دارید و مشغول به آلرژی هستید حتماً به پزشک خود مراجعه کرده و با او مشورت کنید.در اینجا برخی از اساسی ترین اطلاعاتی که باید درباره آلرژی های فصلی بدانید را ذکر کنید. اگر چه این یک بیماری تهدید کننده زندگی نیست، اما برای شما بسیار مشکل ساز خواهد بود . در ادامه مطلب ما می خواهیم درمان های خانگی برای علائم آلرژی فصلی که ساده اما بسیار موثر هستند را برای شما معرفی کنیم.

12 درمان خانگی برای آلرژی فصلی

 1- دوری از عوامل بیماری زا

اولین قدم برای شما دوری از شرایطی است که باعث تشدید آلرژی شما می شود.همچنین شرایط زیر را برای خود همیشه لحاظ کنید.

• پنجره خانه را بسته نگه دارید.
• سعی کنید زمان محدودی خارج از منزل بمانید.
• وقتی مجبور هستید برای مدت زمان زیادی خارج از منزل باشید و در این روزها گرده افشانی گلها و درختان در سطح بالایی قرار دارد حتماً از یک ماسک استفاده کنید.
• از دود تنباکو جدا اجتناب کنید زیرا این عامل می تواند علائم بیماری را تشدید کنند.

2- درمان های خانگی برای آلرژی فصلی با میوه و سیفیجات

* کورستین

از جمله داروهای خانگی برای درمان آلرژی فصلی ، کورستین می باشد که یکی از تاثیرگذار ترین داروها محسوب می شود.داروهای کورستین یکی از انواع فلاونوئیدها می باشد که بیشتر در سبزیجات ومیوه ها یافت می شوند . همچنین ، یکی از مزیت های مهم و اصلی کورستین ، این است که فلاونوئیدهای آن حاوی مقادیر بسیار زیادی از آنتی اکسیدان ها می باشند و بنابراین مزیت ، کورستین همچنین توانایی تقویت کردن سیستم ایمنی بدن را نیز دارد و می تواند به این بخش مهم بدن بسیار کمک کند . بنابراین با استفاده از کورستین ، می توان از آلرژی فصلی جلوگیری کرد و در نهایت این مشکل آلرژیک کاملا بهبود خواهد یافت . در ادامه برخی میوه ها و سبزیجات هستند که حاوی مقدار زیادی از کورتسین ها می باشد . این موارد عبارتند از :

* پیاز :پیاز یکی از مواد غذایی غنی از از کورستین می باشد (پیاز همچنین غنی از آنتی اکسیدان ها است که می تواند خطر ابتلا به آلرژی فصلی را کاهش دهد) . پیاز همانند سیر ، حاوی ترکیبات آلسیین آلی می باشد که پیاز قرمز حاوی آنتوسیانین ها – آنتی اکسیدان های قدرتمند و قوی – می باشد . علاوه بر مزیت کورستین موجود در پیاز ، جنبه ی مواد غذایی بسیار زیادی نیز دارد که می تواند در جلوگیری از بیماری های قلبی ، افزایش سیستم ایمنی بدن و تنظیم فشار خون کاملا مناسب باشد .

* چغندر قند :چغندر قند حاوی ویتامین A، C و B6 است. این همچنین منبع کورستین، فولات، فیبر، زاکسنتین، لووتیوم و انواع مختلفی از مواد معدنی که برای سلامتی بسیار تاثیرگذار هستند می باشد که همه این مزیت ها در نهایت به بهبود سیستم ایمنی بدن بسیار کمک می کنند .

* بلوبری :بلوبری از نظر ابعادی ، یکی از میوه هایی می باشد که غنی از آنتی اکسیدان هایی مانند آنتوسیانین ها، کورستین و کومپفرول می باشد . بلوبری همچنین نیز حاوی بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی مانند آهن، کلسیم، روی و ویتامین K و C می باشد .

* کلم بنفش :کلم بنفش همانند گل کلم و کلم ، شامل یک ترکیب گوگردی می باشد که این شامل بسیاری از آنتوسیانین ها، فلاونوئیدها، کاروتنوئیدها و دیگر آنتی اکسیدان ها می باشد . گل کلم نیز حاوی فیبر و ویتامین K می باشد .

* تمشک :تمشک نیز همانند موارد بالا ، یکی از میوه هایی می باشد که حاوی مقدار زیادی از آنتی اکسیدان ها می باشد که این آنتی اکسیدان ها عبارتند از :کورستین، ویتامین C، فیبر، لوتئین، زاکسنتین، پتاسیم و منیزیم . تمشک به عنوان یکی از میوه های خنثی کننده رادیکال های آزاد شناخته شده است .

* گل کلم بنفش :گل کلم بنفش نسبت به گل کلم های سفید معمولی ، از آنتی اکسیدان های آنتوسیانین و کورستین غنی تر می باشد . گل کلم بنفش کم کالری می باشد ، اما دارای فیبر بسیار زیادی می باشد که توانایی سیر کنندگی بالایی دارد و همچنین حاوی ویتامین های C، K، B6 و فولات می باشد که این ویتامین ها تمام چیزهایی هستند که یک فرد مبتلابه آلرژی های فصلی نیازدارند .

* آکای بری : Acai Berry یک توت بنفش تیره است که منبع عالی آنتی اکسیدان ها، اسید آمینه، اسید های چرب ضروری، ویتامین ها، مواد معدنی و دیگر عناصر کمیاب می باشد . Acai Berry به نام پادشاه میوه ها شناخته می شود .

* هویج بنفش : همانند گل کلم بنفش ، این رنگ هویج بنفش از آنتوسیانین موجود در آنها ایجاد و تولید می شود . هویج دارای سطح بالایی از کورستین، بتا کاروتن و ویتامین A است .

* بادمجان :بادمجان یکی از سبزیجات با محتوای بسیار زیادی از مواد مغذی می باشد که حاوی بسیاری از ویتامین ها، K، C، B6 و بسیاری از مواد معدنی ضروری برای سلامتی است. توصیه می شود برای جلوگیری یا درمان آلرژی فصلی باید بادمجان خود را به رژیم غذایی خود اضافه کنید .

3-درمان های خانگی آلرژی فصلی با مصرف ماست

بطور کلی هر 100 گرم ماست حاوی 100 کیلوکالری، 3 گرم پروتئین ، 125 میلی گرم کلسیم و بسیاری از ویتامین ها می باشد که می تواند مواد معدنی مورد نیاز بدن را فراهم وتامین کند. از سویی دیگر، تخمیر ماست برخی از باکتری ها را حاوی می باشد که آنزیم پروتئاز را تشکیل می دهند که برای روده بسیار مفید است و به سیستم گوارش کمک می کند . اسید لاکتیک در ماست باعث افزایش سرعت روده می شود و به غیر فعال کردن مواد شیمیایی مضر کمک می کند .بطور کل باکتری های مفیدد به تحریک دستگاه گوارش به هضم ، افزایش اشتها و افزایش جذب مواد مغذی کمک می کند.ماست بیشتر غنی از Lactobacillus acidophilus می باشد . Lactobacillus acidophilus باکتری ها یا قارچ های موجود در ماست می باشند که برای بدن بسیار مفید هستند می توانند در سیستم دستگاه گوارش و سیستم دفع ادرار بسیار مفید باشند و با این وجود باعث بیماری بدن نمی شوند و تنها یک مزیت مثبت در بدن محسوب می شوند . از این رو این چیزی است که سیستم ایمنی یا در کل بدن به آن بسیار نیاز دارد . بنابراین سعی کنید روزانه به میزان 1الی2 فنجان ماست استفاده کنید و با اضافه کردن این ماده غذایی پر کاربرد ، میزان آلرژی فصلی در شما کاهش خواهد یافت .

4-درمان سریع برای آلرژی فصلی با قارچ

قارچ یکی از بهترین درمان های خانگی برای درمان آلرژی فصلی می باشد . از هزاران سال پیش در ژاپن وچین ، اکثر افراد برای که در این مناطق سکونت داشتند از قارچ به عنوان یک ماده غذایی برای تقویت سیستم ایمنی بدن و درمان کننده خانگی برای اکثر بیماری های از جمله آلرژی فصلی استفاده می شد . بنابراین ارزش غذایی قارچ در درمان بیماری ها به مدت هزاران سال است که شناخته شده است . در مصر باستان ، از قارچ به عنوان یک وعده غذایی کامل یاد می کردند و این در حالی بود که در یونان از قارچ برای تقویت سربازانی که به جنگ فرستاده می شدند ، استفاده می شد . رومیان قارچ را به عنوان هدیه ایی از خداوند خود می دانند و به همین دلیل از قارچ فقط در مراسم های مهم استفاده می کنند . همچنین چینی ها از قارچ به عنوان یک غذای بهداشتی یاد می کنند .بطور کلی زمانیکه ما از قارچ استفاده می کنیم ، قارچ بدن را با کربوهیدرات ها، چربی ها و ویتامین های خاصی نظیر تیامین (B1)، ریبوفلاوین (B2)، نیاسین (B3)، اسید آسکوربیک (ویتامین C) را تامین می کند . قارچ ها نیز دارای توانایی افزایش فعالیت سلول های T هستند که این سلول ها مسئول حمله و از بین بردن سلول های آسیب دیده (مرده) یا ویروس ها هستند . خوردن قارچ به عملکرد سیستم ایمنی بدن شما کمک خواهد کرد و سلامتی شما را تضمین خواهد کرد . قارچ ها بسیار مغذی و خوشمزه هستند ، بنابراین اگر شما می خواهید برای درمان یا پیشگیری از آلرژی های فصلی بشتابید ، توصیه می شود که قارچ را از رژیم غذایی خود حذف نکنید .

5- درمان های آلرژی فصلی با اسپیرولینا

تحقیقات نشان داده است که اسپیرولینا در درمان علائم آلرژی فصلی بسیار تاثیر گذارو مهم هستند که مصرف اسپیرولینا برای بهبود علائمی شامل عطسه ، تخلیه بینی و خارش تایید شده است .اسپیرولینا 3.6 میلیارد سال پیش کشف شد که مردم آن را به عنوان یک گیاه سبز می دانستند و می توانستند آن را برای حفظ حیات خود در طول روز بخورند و با خوردن این گیاه سبز در طول روز متوجه شدند که فقط خوردن این گیاه بطور روزمره، می تواند بدن آنها را کاملا سالم نگه دارد . بعدها ، یکی از دانشمندان و محققان به نام پروفسور Clenment France ، در طی آزمایش خود که این گیاه را مورد بررسی و تحلیل قرار داده بود ، نتایج شگفت انگیزی یافت که این گیاه حاوی مقادیر بسیار زیادی از مواد مغذی می باشد که تاثیرات و مزیت های اسپیرولینا در طی این تحقیق یافته شد .امروزه از اسپیرولینا برای افزایش سلامتی ، افزایش سیستم ایمنی بدن و افزایش طول عمر استفاده می شود . اسپیرولینا نیز توسط دولت به رسمیت شناخته شده است و از آن برای درمان اکثر بیماری های همانند آلرژی فصلی استفاده می شود و بنابراین توصیه می شود روزانه به میزان قابل توجهی اسپیرولینا استفاده نمایید که حداکثر میزان برای یک فرد عادی ، روزانه یک قاشق چایخوری می باشد .یقینا مطومئن باشید که پس از یک مدت زمان کوتاه پس از استفاده از این گیاه کارآمد ، از خودتان متشکر خواهید شد .توجه :برای هر فرد میزان دوز استفاده از این گیاه در میزان های متفاوتی می باشد و برای اطلاع از این میزان می توانید با پزشک خود مشورت نمایید .

6-درمان های خانگی برای آلرژی فصلی با استفاده از اسیدهای چرب امگا 3

این شاید برای شما عجیب و غریب باشد ، ولی در مطالعات اخیر نشان داده شد که اسیدهای چرب امگا 3 موجود در روغن ماهی برای بدن بسیار مناسب هستند و می توانند در سلامتی افراد موثر باشند از جمله در سیستم ایمنی بدن !از آنجا که بدن ما نمیتواند اسیدهای چرب امگا 3 تولید کند ، باید مواد غذایی که حاوی این ماده غذایی است به بدن برسانیم . یکی از بهترین مواد غذایی که حاوی این ماده مغذی می باشد ، روغن ماهی است که در کاهش التهاب ،بهبود ترکیب خون و همچنین در سیستم ایمنی دخیل است . لازم بذکر است که بدانید زمانیکه بدن حاوی این نوع اسید باشد ، عملکرد بسیار بهتری خواهد داشت و روغن ماهی باعث افزایش رشد مغز ، محافظت از قلب و عروق ، مبارزه با سرطان ، افسردگی ، اختلالات روده و آرتریت می شود و همچنین توانایی مهار کردن برخی بیماری ها مانند آلرژی های فصلی را نیز دارد .شما می توانید با خوردن گوشت سالم ، غذاهای دریایی ، تخم مرغ و یا مکمل های روغن ماهی اسیدهای چرب امگا 3 را در بدن خود تکمیل و تامین کنید .

7-درمان های ساده و خانگی برای آلرژی فصلی با مصرف ویتامین C

ویتامین C یکی از داروهای شناخته شده خانگی برای درمان آلرژی فصلی می باشد و در تقویت سیستم ایمنی بدن نیز بسیار موثر می باشد و با استفاده در میزان مناسب از این دارو می توانید از سرماخوردگی و عفونت ها جلوگیری کنید . چرا که با استفاده از این نوع ویتامین ، بدن شروع به ایجاد و تولید سلول های جدید می کند و در درمان زخم ها کمک می کند . ویتامین C نیز به جلوگیری از سرطان ، کاهش آلرژی ها ، تولید هورمون های ضد استرس و محافظت از بدن کمک می کند.بدن قادر به تولید این نوع ویتامین نمی باشد و بنابراین باید به میزان قابل توجهی از این نوع ویتامین به بدن در طول روز برسانید که در رژیم غذایی خود می توانید از مواد غذایی که حاوی ویتامین c هستند استفاده کنید (مواد غذایی مانند :انواع توت ها ، مرکبات و سبزیجات ) . بنابراین اگر بدن شما به بطور مکرر به آلرژی فصلی مبتلا می شود ، توصیه می شود در طی یک برنامه ریزی مناسب ومطلوب از ویتامین C استفاده نمایید و برای تعیین این میزان می توانید با پزشک خود مشورت کنید و میزان مناسب و مورد نیاز بدن شما راتعیین سازد .

8-درمان آلرژی های فصلی با ویتامین D3

مقدار مناسب ویتامین D3 می تواند به شما در جلوگیری از بسیاری از بیماری ها مانند سرماخوردگی و سرطان کمک کند. ویتامین D3 به عنوان یکی از مواد غذایی شناخته شده است که از سیستم ایمنی بدن محافظت می کند و همچنین نقش مهمی در درمان آلرژی های فصلی دارد . بنابراین، لازم است که شما مکمل های ویتامین D3 را مصرف کنید .

ویتامین D3 طبیعی در غذاهایی مانند گوشت ، تخم مرغ ، شیر، دانه و غذاهای دریایی یافت می شود . علاوه بر این ، شما می توانید 15 دقیقه در روز برای جذب منابع طبیعی ویتامین D3 (از کرم ضد آفتاب استفاده کنید). برای نوزادهایی که تازه متولد شده اند ، در فصل زمستان به علت ابری بودن هوا و عدم وجود منابع طبیعی این نوع ویتامین باید از مکمل های ویتامین D3 استفاده کنید که مجددا باید تحت نظر متخصص اطفال باید این کار را انجام دهید .

9-درمان های خانگی برای آلرژی های فصلی با استفاده از روی

بطور کل ، روی برای حفظ سلامت بدن ضروری است . با استفاده از مکمل هایی که حاوی این ماده مغذی هستند ، سیستم ایمنی بدن تقویت خواهد شد و بنابراین علائم سرماخوردگی ، اختلالات گوارشی و آلرژی های فصلی را می توانید کاهش دهید . برای تامین نیاز بدن از روی می توانید از مواد غذایی مانند زرده تخم مرغ، مرغ، ساردین، دانه های آفتابگردان، بذر کدو تنبل، دانه کنجد، کلم و کلم بروکلی استفاده نمایید که این منابع غذایی غنی از روی هستند و در تمام طول سال موجود هستند و فصلی نمی باشند و بنابراین برای درمان آلرژی فصلی می توانید از این مواد غذایی در رژیم غذایی خود بیفزایید تا سالم بمانید .

10-درمان های خانگی برای آلرژی فصلی با جادوی سیر

شما احتمالا از مصرف سیر برای درمان آلرژی برخی عوامل موثر را شنیده اید و اما شاید نحوه استفاده از این عنصر گیاهی و طبیعی را آگاهی نداشته باشید . واقعیت این است که سیر در درمان آلرژی فصلی و همچنین سایر بیماری های دیگر بسیار موثر است و می تواند در تقویت سیستم ایمنی بدن موثر باشد و آن هم به دلیل خواص ضد میکروبی و ضد التهابی آن است که معمول ترین آنها آلیسین می باشد . سیر یک آنتی بیوتیک طبیعی می باشد که بطور طبیعی و موثر می تواند باعث ویرانی باکتری ها و ویروس های بدن شود . سیر واقعا یک مورد کاملا مناسب برای درمان آلرژی فصلی می باشد که نحوه های مختلف را می توانید در زمان استفاده از آن بکار بگیرید و برای استفاده می توانید یکی از دو راه زیر را استفاده کنید .

روش اول ؛4الی 6 حبه سیریک کاسه آب

طرز تهیه :تعداد حبه های سیر را در کاسه آب قرار داده و هم بزنید و اجازه دهید به مدت زمان اندکی در آب بماند . سپس می توانید از این معجون طبیعی استفاده نمایید . برای تقویت سیستم ایمنی بدن می توانید روزانه یک لیوان از این ترکیب ساده و در عین حال قدرتمند استفاده نمایید که همچنین می تواند در بهبودی آلرژی فصلی کمک کند و با استفاده از این روش نیز حتی از برخی بیماری ها جلوگیری می کنید . علاوه براین اضافه کردن سیر به وعده های غذایی روزمره یکی از ساده ترین راه ها برای پیشگیری از بیماری های مختلف می باشد .

روش دوم ؛یک قاشق غذاخوری عسل طبیعی4الی6 حبه سیرنصف کاسه آب

طرز تهیه :یک قاشق غذاخوری عسل طبیعی را در کاسه حاوی آب بریزی و کاملا انرا حل سازید و سپس تعداد سیر تعیین شده را در کاسه بریزید و به مدت زمان اندکی اجازه دهید تا در ظرف بماند . از این ترکیب می توانید بر روی مناطق آسیب دیده بدن استفاده کنید و پس از استفاده ، تاثیر آنرا روی بدن خواهید دید .

11-درمان های خانگی برای آلرژی فصلی – Butterbur

روزانه فقط با 500 میلی گرم استفاده از گیاه Butterbur ، می توانید علائم مربوط آلرژی را در بدن کاهش دهید . بطور کلی از Butterbur برای درمان برونشیت و آسم استفاده می شود و با این حال خانم های باردار و شیرده نباید از این گیاه طبیعی استفاده نمایند .

12-درمان های ساده و خانگی آلرژی فصلی با مصرف عسل محلی

عسل محلی یکی از روش های سنتی و دیرینه در درمان اکثر بیماری های بدن می باشد از جمله آلرژی ، سرماخوردگی و… که بیشترین تاثیر را می توانند در روی فرد بگذارند . به همین دلیل پزشکان و متخصصان استفاده از عسل محلی را در طول روز توصیه می کنند وبا استفاده از این نوع عسل که به هیچ وجه فراوری نشده است ، می تواند علائم آلرژی را کاملا خنثی کند .

توجه : به کودکان زیر یک سال ، عسل خام ندهید چرا که حاوی میزان غلطت بالایی می باشد .افرادی که حساسیت شدید به گرده دارند ممکن است پس از مصرف عسل، یک واکنش حساسیتی به نام آنافیلاکسی داشته باشند. این می تواند مشکلات شدید تنفس را ایجاد کند بنابراین قبل از استفاده از این نوع عسل با پزشک خود مشورت داشته باشید . درمان های خانگی برای آلرژی فصلی – ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی برای فصل های که مبتلا به آلرژی می شوید.

علاوه بر استفاده از برخی از داروهای خانگی برای آلرژی فصلی بالا، تعدادی از تغییرات شیوه زندگی برای فصل آلرژی شما باید در نظر بگیرید، که عبارتند از:

• از ماسک در روزهایی هوا بسیار آلوده یا غبار آلوده است استفاده کنید و در صورت امکان در چنین روزهایی از خانه های خود خارج نشوید و
• نوشیدن به میزان کافی آب که چیزی بین 8 الی 10 لیتر آب تازه می توانید بنوشید که هم برای هضم لازم و ضروری است و هم برا دفع سموم موجود در بدن.
• قبل از خواب دوش بگیرید چرا که اگر قبل از خواب دوش نگیرید ، علائمی که در بدن شما هستند ، در روز بعدی بدتر خواهند شد.
• حیوانات خانگی را با استفاده از دستمال های مرطوب تمیز و پاک کنید چرا که ممکن است باعث حساسیت های پوستی شما نیز بشوند و تا حدی میزان تماس را کاهش دهید .
• هنگامی هوای بیرون از خانه بسیار آلوده است ، توصیه می شود درب ها و پنجره ها را بسته نگه دارید تا مواد آلاینده و گرد و غبار وارد خانه تان نشوند .

12موردی که در بالا به شما با عنوان راه هایی برای درمان آلرژی به روش خانگی معرفی شدند ، می توانند در کاهش و بهبودی این مشکل بسیار تاثیر گذار باشند . می توانید برخی از این موارد را انتخاب کنید و در طی مدت زمان کوتاهی استفاده کنید تا تاثیر شگفت انگیز این موارد را احساس نمایید .

انواع مشکلات پروستات و راههای رفع آن

 

پروستات چیست؟

پروستات یک غده کوچک در مردان است که به ایجاد منی کمک می کند. درست زیر مثانه در مقابل راست روده واقع شده است، در اطراف لوله ای است که ادرار و منی را از بدن بیرون می ریزد.

با بزرگ شدنتان، بزرگ تر می شود. اگر پروستات شما خیلی بزرگ شود می تواند باعث مشکلات سلامتی شود.

شایع‌ترین مشکلات پروستات

بزرگ شدن (هیپرپلازی) خوش خیم پروستات

منظور از هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات بزرگتر از حد طبیعی شدن غده پروستات است. احتمال بزرگ شدن پروستات با بالا رفتن سن نسبت مستقیم دارد:

• 31 تا  40 سالگی: یک نفر از هر دوازده نفر
• 51 تا 60 سالگی: یک نفر از هر دو نفر
• بالای 80 سالگی: بیش از 8 نفر از هر 10 نفر

البته فقط نیمی از آقایان دچار علائم بزرگی پروستات به درمان نیاز پیدا می‌کنند. بزرگی پروستات به سرطان منجر نمی‌شود، اگرچه هر دو بیماری در میان سالمندان شایع است.

علائم ادراری بزرگ شدن پروستات

 تند تند ادرار کردن یا تکرر ادرار

 شروع ادرار کردن با ناراحتی

 کاهش فشار ادرار

 عدم توانایی در ادرار

 عدم کنترل ادرار

 شب بیدار شدن برای ادرار

افراد مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته مبتلا به همین علائم ادراری هستند، بنابراین پزشک باید دقت کافی داشته باشد که این دو بیماری را از هم تشخیص بدهد.

علت بزرگ شدن پروستات

علت بزرگ شدن پروستات تاکنون مشخص نشده ولی عوامل زیر در بزرگ شدن آن دخیل هستند:

 سابقه فامیلی

 چاقی

 بیماری دیابت

عدم فعالیت

علائم بزرگ شدن پروستات و سرطان پروستات

 تکرر ادرار

 شب ادراری

 برای تخلیه ادرار به سرعت به توالت رفتن

 بی اختیاری ادرار

 شروع شدن ادرار با تاخیر صورت می گیرد.

 قطع و وصل شدن جریان ادرار

 کم شدن فشار ادرار

 زور زدن برای خروج ادرار

 احساس عدم تخلیه کامل مثانه

 ادرار قطره قطره

 درد مثانه یا درد موقع ادرار کردن

وقتی پروستات بزرگ می شود، راه خروجی ادرار از مثانه که گردن مثانه می­ باشد بسته می­ شود و باعث علائمی نظیر شکم درد یا احساس دائم پری مثانه، تکرر ادرار و بند آمدن ادرار می ­شود. هیپرپلازی خوش­خیم پروستات یک بیماری پیشرونده می ­باشد و اگر درمان نشود ادرار از مثانه کامل خارج نمی­ شود و ادرار باقیمانده باعث عفونت ادراری می ­شود.

چرا پروستات بزرگ می ­شود؟

بیماری پروستات، بیماری مردان بعد از 40 سالگی است. دو عدد ماده در پروستات وجود دارد که با بالا رفتن سن مقدار آن­ها نیز افزایش می­ یابد. این دو ماده باعث می شوند که هورمون­ جنسی مردانه را که  تستوسترون می باشد آن را به استروژن و DHT تبدیل کند و در نتیجه باعث بزرگی پروستات شوند.

پروستات از چند قسمت تشکیل شده است، به­ طوری که بزرگی خوش­خیم در یک قسمت از پروستات و سرطان پروستات در قسمت دیگر پروستات بوجود آید.

تشخیص بزرگی پروستات

پزشک با استفاده از موارد زیر می تواند بزرگ شدن پروستات را در بیمار تشخیص دهد:

 علائم ادراری در بیمار

 معاینه مقعدی از بیمار

 آزمایش ادرار

 انجام آزمایش PSA  برای تشخیص سرطان

شدت علائم ادراری الزاماً ارتباطی با بزرگی پروستات ندارد. ممکن است یک پروستات کوچک علائم شدید ایجاد کند، در حالی­که برعکس یک پروستات بسیار بزرگ علائم ادراری شدید نداشته باشد، بنابراین شدت علائم ادراری در بیمار ارتباطی به برزگی پروستات ندارد.

درمان بزرگی پروستات

درمان بزرگی پروستات با توجه به شدت علائم ادراری تفاوت دارد. اگر علائم ادراری خفیف باشند، بیمار با تغییر روش زندگی روزانه، می تواند علائم خود را تا حد زیادی کاهش پیدا دهد.

اگر بیمار مبتلا به علائم ادراری متوسط باشد با استفاده از دارو تا 40 درصد بهبودی حاصل می ­شود. یعنی 40 نفر از 100 نفر و اگر علائم شدید باشد روش درمانی جراحی می­ باشد.

تغییر روش زندگی روزانه شامل کاهش وزن، ورزش و ممانعت از خوردن کافئین می ­باشد. داروهایی که برای درمان متوسط استفاده می ­شوند شامل امنیک و فنتراید می ­باشند.

حدود 210 میلیون نفر در دنیا مبتلا به بزرگی خوش­خیم پروستات هستند. علائم ادراری معمولاً بعد از 40 سالگی ظاهر می­ شوند. بیش از نیمی از افراد بالا 50 سال به این بیماری مبتلا هستند. بعد از 80 سالگی بیش از 90 درصد مردان مبتلا به این بیماری هستند.

چه بیمارهایی با برزگی پروستات اشتباه گرفته می شوند؟

 فلج عصبی مثانه

 بیماری مثانه مثل سرطان مثانه

 بیماری مجرا مثل سنگ مجرا، تنگی مجرا

 عفونت ادراری

 بیماری التهاب و عفونت پروستات

سرطان پروستات

سرطان پروستات در کنار سرطان پوست شایع‌ترین سرطان در میان مردان است. از هر 6 مرد یک نفر در مرحله‌ای از زندکی خود دچار سرطان پروستات می‌شود. البته این آمار قطعی نیست. از آنجایی که سرطان پروستات معمولاً به آهستگی پیشرفت می‌کند، فقط یک نفر از هر سی و پنج بیمار در اثر ابتلا به سرطان پروستات درمی‌گذرد.

احتمال ابتلا به سرطان پروستات نیز مانند ناراحتی بزرگ شدن پروستات با افزایش سن بیشتر می‌شود. از هر سه بیمار مبتلا به سرطان پروستات دو نفر مسن‌تر از 65 سال هستند. علت دقیق سرطان پروستات مشخص نیست، اما عامل‌های خطر مرتبط با آن به شرح زیر است:

• سابقه خانوادگی: ابتلا پدر یا برادر به سرطان پروستات احتمال بروز سرطان را بیش از دو برابر افزایش می‌دهد.
• نژاد: مردان دورگه آفریقایی ، امریکایی بیش از سفیدپوستان مستعد سرطان پروستات هستند و سرطان معمولاً هنگام تشخیص دادن پیشرفته‌تر است.

نشانه های سرطان پروستات

در اولین مراحل هیچ نشانه ای در مردان مشاهده نمی شود. در مراحل بعدی نشانه ها شامل موارد زیر می شوند:

• تکرر ادرار، مخصوصاً هنگام خواب در شب
• مشکل در شروع به ادرار کردن و جلوی ادرار را گرفتن
• جریان ضعیف یا با وقفه ادرار
• درد وسوزش هنگام ادرار یا نعوذ
• مشاهده خون در ادرار یا منی

سرطان پیشرفته موجب درد در ناحیه پایین کمر، باسن و بالای ران ها می شود.

 سرطان پروستات یا سرطان متورم وبزرگ شده؟

با افزایش سن، پروستات هم ممکن است بزرگتر شود و به مثانه و مجرای ادرار فشار وارد کند و نشانه هایی شبیه سرطان پروستات به وجود بیاورد که به آن بزرگی خوش خیم پروستات می گویند. این بیماری سرطان نیست و در صورت ناراحت کننده بودن علائم آن، می توان از درمان های موجود استفاده کرد. مسئله سوم که ممکن است موجب مشکلاتی در دفع ادرار شود التهاب پروستات است. این التهاب یا عفونت ممکن است تب ایجاد کند و در بیشتر موارد با دارو درمان می شود.

عواملی که تحت کنترل شما نیستند

بالا رفتن سن مخصوصاً تا سنین بالای 50 سال ، مهمترین عامل در سرطان پروستات است. بعد از 70 سالگی بیشتر مردان با گونه ای از سرطان پروستات روبرو هستند حتی اگر نشانه بیرونی نداشته باشد. سابقه خانوادگی ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. داشتن برادر یا پدری که سرطان پروستات داشته ریسک ابتلا به این بیماری را دو برابر می کند. آفریقایی-آمریکایی ها بیشتر از همه به این بیماری مبتلا می شوند.

عواملی که می توانید کنترل کنید

رژیم غذایی نقش مهمی در سرطان پروستات ایجاد می کند، کشورهایی که غذای های آن ها بیشتر گوشت و لبنیات پرچرب است بیشتر با مشکل سرطان پروستات مواجه هستند. دلیل تاثیر این غذاها در ایجاد سرطان مشخص نیست. چربی ها مخصوصاً چربی هایی که همراه گوشت قرمز هستند سطح هورمون مردانه را بالا می برند. این هورمون مانند سوختی برای رشد سلول های سرطانی پروستات عمل می کند. رژیم غذایی که مقادیر کم میوه و سبزیجات در خود دارد هم نقش مهمی دارد.

تصورات اشتباه در مورد سرطان پروستات

رابطه جنسی زیاد، عمل قطع مجرای بیضه و خودارضایی نقشی در ایجاد سرطان پروستات ندارند. اگر پروستات شما بزرگ شود، ریسک ابتلا به سرطان پروستات بالاتر نمی رود. پژوهشگران در حال مطالعه تاثیر الکل، بیماری های مقاربتی و التهاب پروستات بر ایجاد سرطان پروستات هستند.

آیا امکان تشخیص زود هنگام سرطان پروستات وجود دارد؟

تست های غربالگری برای تشخیص زودهنگام سرطان وجود دارند اما تست های منظم در هر سنی توصیه نمی شود. ممکن است این تست ها سرطان هایی را بیابند که رشد بسیار کندی دارند و درمان های پزشکی هیچ سودی نداشته باشند . این درمان ها هم شاید اثرات جانبی خطرناکی داشته باشند. انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند با پزشک اورولوژیست خود در مورد تست های غربالگری مشورت کنید. این انجمن توصیه می کند:

• مردانی که تحت ریسک متوسط هستند از 50 سالگی این تست ها را انجام دهند
• مردانی که تحت ریسک بالا هستند از 45 سالگی این تست ها را انجام دهند. این دسته شامل آمریکایی-آفریقایی هایی می شود که پدر، برادر یا پسر آن ها قبل از سن 65 سالگی دچار این بیماری شده باشد
• مردانی که بیشتر از یک نفر از اعضای درجه یک خانواده آن ها در سنین پایین تر دچار این بیماری شده اند از 40 سالگی این تست ها را انجام دهند

 غربالگری DRE وPSA

در معاینه مقعدی پروستات (DRE)، متخصص با انگشت از طریق دیواره روده، پروستات را برای پیدا کردن نقطه های سخت یا غده مانند لمس می کند. بعد از صحبت های ابتدایی، ممکن است اورولوژیست اندازه گیری آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) را تجویز کند. این آنتی ژن پروتئینی است که توسط سلول های پروستات تولید می شود. سطح بالای این پروتئین احتمال مبتلا بودن به سرطان را بالا می برد اما ممکن است با وجود سطح بالای این پروتئین به سرطان مبتلا نباشید. این احتمال هم وجود دارد که با وجود عادی بودن نتایج این آزمایش، مبتلا به سرطان باشید.

 تفسیر نتایج آزمایش PSA

سطح PSA طبیعی زیر 4 نانوگرم در میلی لیتر است و PSA بالای 10 می تواند نشان دهنده ریسک بالای ابتلا به سرطان باشد. اما استثناهایی وجود دارد:

• مردانی هستند که PSA زیر 4 دارند اما مبتلا به سرطان هستند
• در التهاب پروستات و بزرگی خوش خیم پروستات سطح PSA بالا می رود اما نشانه سرطان نیست
• برخی داروهای بزرگی خوش خیم پروستات می توانند سطح PSA را پایین بیاورند، درحالیکه امکان دارد سرطان پروستات وجود داشته باشد؛ که به این مشکل منفی کاذب می گویند

اگر هر دو آزمایش RSA و PSA غیرطبیعی باشند، پزشک می تواند آزمایش های دیگری را توصیه کند.

 بیوپسی سرطان پروستات

اگر آزمایش بدنی و آزمایش خون نشان دهنده وجود مشکل باشند، ممکن است دکتر ارورلوژی بایوپسی را توصیه کند. یک سوزن از طریق مقعد یا پوست بین مقعد و کیسه بیضه وارد بدن می شود. نمونه های کوچک از بافت پروستات برداشته و زیر میکروسکوپ بررسی می شود. بایوپسی بهترین روش برای تشخیص سرطان و سرعت رشد سلول های سرطانی است.

 بیوپسی و معیار گلیکسون

متخصص پاتولوژی سلول ها را بررسی می کند و به نمونه بافت ها نمره ای بین 1 تا 5 می دهد. مجموع دو نمره گلیسون را معیار گلیسون می گویند. این معیارها برای تعیین میزان خطرناک بودن سرطان استفاده می شوند. نمره 2 یعنی خطر توسعه سرطان کمتر و نمره 10 نشان دهنده سرطان بدخیم است. معیار گلیسون به متخصص اورولوژی کمک کند نوع درمان را مشخص کند.

 عکس برداری از سرطان پروستات

در بعضی مردان نیاز هست برای تشخیص انتشار سرطان به سایر بافت ها آزمایش های بیشتری انجام شود. این آزمایش ها شامل فراصوت، سی تی اسکن یا ام آر آی می شوند. در اسکن رادیونوکلاید استخوان مقداری ماده رادیواکتیو به بدن تزریق می شود. از این آزمایش برای تشخیص سرایت سرطان به استخوان استفاده می شود.

در این تصویر ام آر آی، تومور به رنگ سبز و گردی شکل در مرکز تصویر کنار غذه پروستات که صورتی رنگ است مشخص است.

 مراحل سرطان پروستات

مشخص کردن مراحل سرطان پروستات برای تعیین میزان انتشار سرطان به بافت های دیگر و کمک به مشخص کردن بهترین درمان استفاده می شود.

• مرحله 1: سرطان در مرحله ابتدایی است و از پروستات خارج نشده است.
• مرحله 2: سرطان پیشرفته تر است اما هنوز محدود به پروستات است.
• مرحله 3: سرطان به بافت های اطراف و لوله های مایع منی منتشر شده است.
• مرحله 4: سرطان به غدد لنفاوی، ارگان های نزدیک یا بافت هایی مانند مثانه و روده یا ارگان های دورتر مانند شش ها یا استخوان ها سرایت کرده است.

 شانس زنده ماندن در سرطان پروستات

خوشبختانه معمولاً سرطان پروستات رشد آهسته ای دارد. 9 مورد از هر 10 مورد این سرطان در مراحل اولیه شناسایی می شوند. نرخ زنده ماندن به مدت 5 سال در کسانی که سرطان محدود به پروستات و بافت های نزدیک آن دارند 100 درصد است. بیشتر مردان خیلی بیشتر از این زنده می مانند. اما وقتی سرطان به بافت های دورتر سرایت می کند شانس زنده مانند به 28 درصد کاهش می یابد. اما این عددها بر پایه تشخیص های 5 سال گذشته است. دورنمای مردانی که امروز بیماری آنها تشخیص و درمان می شود بسیار بهتر است.

پرتودرمانی

استفاده از پرتو برای کشتن سلول های سرطانی به عنوان اولین درمان یا بعد از عمل سرطان پروستات انجام می شود. این روش درد استخوان ناشی از سرایت سلول های سرطانی را نیز کاهش می دهد. در پرتودرمانی داخلی، ساچمه های کوچک رادیو اکتیو که در اندازه یک دانه برنج هستند به پروستات وارد می شوند. در هر دو روش به عملکرد نعوظ آسیب وارد می شود. خستگی، مشکلات در ادرار کردن و اسهال از عوارض جانبی دیگراین روش هستند.

عمل جراحی

وقتی سرطان محدود به خود پروستات می شود از عمل جراحی برداشتن پروستات استفاده می شود. روش های جدید از برش های کوچکتر استفاده می کنند تا از آسیب به اعصاب اطراف جلوگیری شود. اگر غدد لنفاوی هم سرطانی شده باشند، این عمل انتخاب مناسبی برای درمان سرطان نیست. عمل جراحی ممکن است در ادرار کردن و عملکرد جنسی اختلال ایجاد کند اما هر دو مشکل با مرورزمان برطرف می شوند.

 هورمون درمانی

هورمون درمانی ممکن است غده های سرطانی را کوچکتر کرده و جلوی رشد سرطان را بگیرد اما تا زمانی که به تنهایی استفاده می شود نمی تواند سرطان را به کلی حذف کند. داروها یا هورمون ها جلوی تولید تستسترون و سایر هورمون های مردانه مانند آندروژن را می گیرند. گرگرفتگی، رشد بافت پستان، افزایش وزن و ناتوانی جنسی از عوارض این شیوه درمانی است.

 شیمی درمانی

شیمی درمانی همه سلول های سرطانی در سرتاسر بدن را می کشد و وقتی استفاده می شود که سرطان به بافت های دیگر هم سرایت کرده و سرطان به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد. اغلب درمان داخل وریدی استفاده می شود و فرایند درمان در دوره های 3 تا 6 ماه انجام می گیرد. از آنجاییکه شیمی درمانی ، بقیه سلول های با رشد بالا را نیز می کشد، ممکن است دچار ریزش مو و زخم های دهانی شوید. تهوع، خستگی و استفراغ از عوارض دیگر این روش هستند.

کرایوتراپی

در کرایوتراپی سلولهای سرطانی بصورت موضعی و با سرمای زیاد نابود می شوند. از کرایوتراپی کمتر در درمان سرطان پروستات استفاده می شود ، چون هنوز کارآمدی اش در طولانی مدت اثبات نشده است.

این روش از روش جراحی کمتر تهاجمی است و دوره بهبودی کوتاه تر دارد.

از آنجایی که این روش به عصب ها آسیب می زند، ۸۰% مردان بعد از کرایوتراپی دچار کاهش میل جنسی می شوند. همچنین می تواند بطور موقت موجب سوزش و حساسیت مثانه و روده شود.

واکسن سرطان پروستات

این واکسن برای درمان و نه پیشگیری از سرطان پروستات طراحی شده است. این واکسن سلول های دستگاه ایمنی بدن را تحریک می کند که به سلول های سرطانی حمله کنند. سلول های ایمنی از بدن خارج می شوند، برای جنگیدن با سرطان فعال می شوند و دوباره به بدن بازگردانده می شوند. در هر ماه سه دوره این کار انجام می شود. این روش برای سرطان پروستات پیشرفته که به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد استفاده می شود. تب و خستگی و حالت تهوع از عوارض این روش هستند.

امیدواری برای درمان سرطان های پیشرفته

متخصص ارورولوژی به نظارت بر سطح PSA ادامه می دهد و بعد از درمان پروستات آزمایش های دیگری نیز استفاده می کند. اگر سرطان دوباره رخ داد یا به سایر بافت های بدن سرایت کرد، درمان های دیگری تجویز می شوند. سبک زندگی هم تاثیر زیادی دارد. یک مطالعه نشان داده افرادی که به صورت منظم ورزش می کنند شانس زنده ماندن بیشتری دارند.

غلبه بر مشکلات جنسی بعد از درمان

اختلالات جنسی مانند فقدان نعوذ بعد از درمان سرطان پروستات شایع هستند. این مشکلات معمولاً بعد از دو سال از زمان عمل برطرف می شوند. بهبود این مشکلات در افراد جوان تر سریع تر از افراد بالای 70 سال است. این مشکلات را با استفاده از داروهای مخصوص فقدان نعوظ می توان برطرف کرد. درمان های دیگر مانند تزریق درمانی هم ممکن است مفید باشند.

تغذیه و سلامت

یک رژیم غذایی مناسب برای پیشگیری و درمان و کاهش عوارض درمان سرطان پروستات بسیار مفید است. این رژیم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بیشتر از 5 وعده میوه و سبزیجات در روز
• استفاده ازغلات کامل به جای آرد سفید یا برنج سفید
• کاهش مصرف گوشت پرچربی(گوشت قرمز)
• کاهش مصرف گوشت های فرآوری شده مانند سوسیس و کالباس
• کاهش مصرف الکل

غذاهایی که مقادیر زباد فولات دارند برای مقابله با سرطان پروستات مفید هستند از جمله می توان از اسفناج، آب پرتقال و عدس نام برد. مطالعات نشان داده آنتی اکسیدان موجود در گوجه (لیکوپن) تاثیرات مثبتی برای پروستات دارد.

 مراقب مکمل ها باشید

مراقب مکلمل هایی که به عنوان پیشگیری کننده از سرطان پروستات در بازار به فروش می رسند باشید. بعضی مواد گیاهی سطح PSA را پایین می آورند. یک مطالعه ده ساله نشان داد مصرف مکمل اسید فولیک، ریسک ابتلا به سرطان پروستات را بالا می برد. یک مطالعه پنج ساله نشان داد مصرف مکمل سلنیوم و ویتامین ای ریسک ابتلا به سرطان پروستات را کاهش نمی دهد. اگر از مکمل های ویتامین مصرف می کنید حتما به متخصص جراح کلیه و مجاری ادراری(اورولوژی) خود بگویید.

پروستاتیت

پروستاتیت (التهاب یا عفونت پروستات) برخلاف اکثر ناراحتی‌های پروستات بیشتر در میان آقایان جوان و میانسال مشاهده می‌شود. فقط 5 تا 10 درصد مردان در طول زندگی خود دچار پروستاتیت (التهاب و ورم پروستات) می‌شوند.

علائم

پروستات با بالا رفتن سن به طور طبیعی و معمولاً بدون ایجاد مشکل بزرگتر می‌شود. پروستات بزرگ شده در بعضی موارد به میزراه (مجرای خروج ادرار) فشار می‌آورد و باعث دشوار شدن ادرار کردن و بزرگ شدن خوش‌خیم پروستات می‌شود که با علائم زیر همراه است:

• تکرر ادرار به ویژه در شب
• دشواری در خروج جریان ادرار و احتباس ادرار
• احساس ناتوانی در دفع ادرار

پروستاتیت به التهاب پروستات گفته می‌شود که غالباً عامل باکتریایی دارد و نوعی عفونت مجرای ادراری در مردان است. عفونت پروستات به ندرت جدی است، بااین حال در صورت مواجهه با علائم پروستاتیت باید به پزشک مراجعه نمود. علائم احتمالی این مشکل عبارت است از:

• درد هنگام ادرار کردن یا نعوظ
• تب و لرز
• درد لگن
• تکرر ادرار
• تغییر رنگ و  کدر شدن ادرار

سرطان پروستات غالباً علامتی ندارد و پس از غربالگری انجام آزمایشی به نام آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (PSA) تشخیص داده می‌شود. سرطان پروستات گاهی مانند بزرگی پروستات با انسداد جریان ادرار و تنگی مجرای ادرار همراه است. این علامت معمولاً نشان دهنده سرطان پروستات پیشرفته‌تر است.

انواع پروستاتیت

در اینجا 4 نوع پروستاتیت آورده شده:

1- پروستاتیت باکتریایی حاد

این نوع کمترین شیوع را دارد. اگر درمان نشود، تهدید کننده ی حیات است. و ساده ترین نوع پروستاتیت برای تشخیص است.

2- پروستاتیت باکتریایی مزمن

علائم شدیدی ایجاد نمی کند و در طی چندین سال پیشرفت می کند. بیشتر در مردان جوان و میانسال اتفاق می افتد و باعث عفونت های مکرر دستگاه ادراری می شود.

3-پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگنی

این بیماری موجب درد و ناراحتی در ناحیه کشاله ران و لگن می شود و در هر سنی می تواند اتفاق بیافتد.

4-پروستاتیت التهابی بدون علامت

پروستات ملتهب است، اما علائم وجود ندارد. معمولا هنگامی که پزشک به دنبال تشخیص بیماری دیگری است، آن را کشف می کند.

علل ایجاد عفونت پروستات

علت عفونت پروستات همیشه مشخص نیست. علت دقیق پروستاتیت مزمن ناشناخته است. محققان معتقدند:1-یک میکروارگانیسم می تواند پروستاتیت مزمن ایجاد کند.2-سیستم ایمنی بدن شما به یک UTI ( عفونت سیستم ادراری) قبلی پاسخ می دهد.3-سیستم ایمنی بدن شما به آسیب عصبی در منطقه، واکنش نشان می دهد.عفونت های باکتریایی علت پروستاتیت باکتری های حاد و مزمن هستند. گاهی اوقات، باکتری ها می توانند از طریق مجرای ادرار به پروستات وارد شوند.اگر از یک کاتتر یا یک ابزار پزشکی که با مجرای ادراری سر و کار دارد استفاده می کنید، در معرض خطر ابتلا به عفونت پروستات هستید. سایر عوامل خطر عبارتند از:1- انسداد در مثانه2- عفونت
3- بیماری های منتقله از راه جنسی (STDs)
4- پروستات بزرگ یا آسیب دیده، که می تواند ابتلا به عفونت را افزایش دهد.

علائم عفونت پروستات

علائم عفونت پروستات که همان علائم پروستات هم گفته میشود تا حد زیادی به نوع آن وابسته است:

# پروستاتیت باکتریایی حاد

علائم پروستاتیت حاد باکتریایی جدی هستند و ناگهانی اتفاق می افتند. در صورت تجربه، فورا به پزشک مراجعه کنید:1- سوزش یا درد در هنگام ادرار کردن2- تهوع و استفراغ
3- کوفتگی
4- ناتوانی در خالی کردن مثانه
5- تب و لرز
6- درد شکم یا کمر درداگر هر کدام از علائم زیر بیش از چند روز طول بکشد باید پزشک خود را مطلع کنید:1- تجربه اشکال در ادرار کردن، چه در شروع، چه داشتن جریان ضعیف ادرار2- فکر می کنید UTI دارید
3- تکرر ادرار
4- تجربه شب ادراری، و یا نیاز به تخلیه ی ادرار دو یا سه بار در طول شبشما همچنین ممکن است تجربه ی بوی ناخوشایند یا خون در ادرار یا مایع منی خود، یا احساس درد شدید در قسمت تحتانی شکم و یا درد حین ادرار کردن داشته باشید. اینها ممکن است علائم عفونت پروستاتیت باکتریایی حاد باشند.

# پروستاتیت باکتریایی مزمن

علائم عفونت مزمن که ممکن است به وجود آید و ادامه یابد، به اندازه یک عفونت حاد نیست. این علائم به تدریج زیاد می شوند یا متوسط باقی می مانند. علائم می تواند بیش از سه ماه طول بکشد و شامل موارد زیر است:1-سوزش ادرار
2-تکرر ادرار یا نیاز فوری به تخلیه
3-درد در اطراف کشاله ران، قسمت تحتانی شکم یا کمر
4-درد مثانه
5-درد بیضه یا آلت تناسلی
6-مشکل در شروع ادرار کردن یا داشتن جریان ضعیف ادرار
7-انزال دردناک
UTI-8

# پروستاتیت مزمن

علائم پروستاتیت مزمن شبیه علائم حاد است. شما ممکن است سه ماه یا بیشتر احساس ناراحتی یا درد را تجربه کنید:1-بین اسکروتوم (کیسه ی بیضه) و سوراخ مقعد2-قسمت مرکزی زیر شکم
3-در اطراف آلت تناسلی، اسکروتوم، یا کمر
4-در حین یا بعد از انزال
اگر درد لگن، ادرار یا انزال دردناک دارید، به پزشک مراجعه کنید.

پزشک چگونه عفونت پروستات را تشخیص می دهد؟

تشخیص عفونت پروستات بر اساس شرح حال، معاینه ی فیزیکی و آزمایشات است. پزشک شما همچنین می تواند شرایط جدی دیگر مانند سرطان پروستات را در طول آزمایشات مورد بررسی قرار دهد. در طول معاینه فیزیکی، دکتر یک معاینه دیجیتال رکتال را برای آزمایش پروستات انجام خواهد داد که به دنبال موارد زیر خواهد بود:1-ترشح
2-گره های لنفاوی بزرگ یا دردناک
3-اسکروتوم متورم یا دردناکپزشک همچنین ممکن است در مورد علائم شما، UTI های اخیر و داروها یا مکمل هایی که مصرف می کنید بپرسد. سایر آزمایش های پزشکی که می توانند به تشخیص و برنامه درمان شما کمک کنند عبارتند از:1-تجزیه ی ادرار یا مایع منی برای بررسی عفونت

2-بیوپسی پروستات یا آزمایش خون برای آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA)3-تستهای دینامیکی ادرار، برای دیدن نحوه ی ذخیره ی ادرار در مثانه و پیشابراه4-سیستوسکوپی، بررسی داخل مثانه و پیشابراه از لحاظ انسدادپزشک شما همچنین می تواند یک سونوگرافی را برای بررسی دقیق تر به منظور انتخاب دوره ی درمانی مناسب انجام دهد.

چگونه عفونت پروستات را درمان کنیم؟

در طول درمان، پزشک ممکن است توصیه کند که مصرف مایعات را برای کمک به حذف باکتری ها افزایش دهید. احتمالا اجتناب از الکل، کافئین و غذاهای اسیدی و تند مفید باشد.برای پروستاتیت باکتریایی، آنتی بیوتیک ها یا ضد میکروب ها را به مدت 6 تا 8 هفته مصرف کنید. اگر عفونت شدید حاد دارید، ممکن است به بستری شدن نیاز داشته باشید. در طول این مدت، مایعات و آنتی بیوتیک ها را به صورت داخل وریدی دریافت خواهید کرد.یک عفونت باکتری مزمن به مصرف حداقل شش ماه آنتی بیوتیک نیاز دارد. این کار برای جلوگیری از عفونت های مکرر است. پزشک شما همچنین ممکن است داروهای مسدودکننده ی α را تجویز کند تا عضلات مثانه را شل کند و علائم را کاهش دهد.اگر در مثانه انسداد یا مشکلات آناتومیکی دیگری باشد، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید جراحی می تواند با از بین بردن بافت اسکار، باعث بهبود جریان و ذخیره ی ادرار شود.

درمان پروستاتیت مزمن

درمان پروستاتیت مزمن بستگی به علائم شما دارد. پزشک شما در ابتدا آنتی بیوتیک ها را برای جلوگیری از عفونت باکتریایی تجویز می کند. داروهای دیگر برای کمک به کاهش ناراحتی و درد عبارتند از:1- سیلیدوسین (راپافلو)2- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) مانند ایبوپروفن و آسپرین
3- گلیکوزآمینوگلیکان (کندریتین سولفات)
4- شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین و کلونازپام
5- آرامبخش ها

درمان های متناوب

موارد زیر ممکن است برای برخی افراد مفید باشد:1-حمام گرم یا ماساژ پروستات2-درمان حرارتی با بطری آب داغ یا پد گرمایی3-انجام تمرین کگل (نوعی ورزش برای تقویت عضلات کف پرینه) ، برای کمک به بهبود عملکرد مثانه4-آزاد سازی میوفاسیال (نوعی ماساژ)، برای کمک به استراحت بافت نرم در کمر5-تمرینات آرامش بخش6-طب سوزنی7-بیوفیدبک (نوعی تکنیک درمانی به کمک امواج الکتریکی خود فرد است.)همیشه قبل از استفاده از درمان مکمل یا جایگزین با پزشک خود مشورت کنید. درمان هایی مانند مکمل ها و گیاهان ممکن است با داروهایی که قبلا مصرف کرده اید تداخل داشته باشند.

پروستاتیت عود کننده

مهم است تمام داروهایی را که پزشک برای از بین بردن باکتری ها تجویز کرده را مصرف کنید. اما پروستاتیت باکتریایی ممکن است حتی با آنتی بیوتیک ها دوباره تکرار شود. این ممکن است به این دلیل باشد که آنتی بیوتیک ها موثر نیستند یا همه باکتری ها را نابود نمی کنند.ممکن است مجبور باشید داروها را برای یک دوره طولانی مصرف کنید یا از داروهای دیگر استفاده کنید. اگر پروستاتیت عود کننده دارید، به یک متخصص اورولوژی مراجعه کنید که می توانند تست اختصاصی برای تعیین باکتری های خاصی که باعث عفونت می شوند را درخواست دهند. برای جمع آوری این اطلاعات، پزشک، پروستات شما را از مایع خالی خواهد کرد. بعد از شناسایی باکتری، پزشک ممکن است داروهای مختلفی تجویز کند.

عوارض پروستاتیت حاد

در مورد یک عفونت، پروستاتیت باکتریایی با درمان مناسب برطرف می شود. پروستاتیت مزمن ممکن است به درمان های مختلفی نیاز داشته باشد.
عوارض پروستاتیت حاد شامل:1- باکتری در جریان خون
2- شکل گیری آبسه
3- ناتوانی در ادرار کردن
4- سپسیس
5- در موارد شدید مرگ
عوارض پروستاتیت مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1- اشکال در ادرار کردن
2- اختلال عملکرد جنسی
3- درد مزمن لگن
4- درد مزمن حین ادرار کردنممکن است سطح PSA با یک عفونت پروستات افزایش یابد و در عرض یک تا سه ماه به محدوده طبیعی برسد. پیگیری بعد از اتمام درمان را انجام دهید. اگر سطح PSA کاهش نیافت، پزشک شما ممکن است برای دوره طولانی تری آنتی بیوتیک ها را تمدید کند یا بیوپسی پروستات را برای جستجوی سرطان پروستات توصیه کند.

آیا عفونت پروستات خطرناک است؟

عفونت پروستات ، حتی آنهایی که مزمن هستند، هیچ ارتباطی با سرطان پروستات ندارند. آنها خطر ابتلا به سرطان پروستات را نیز افزایش نمی دهند. عفونت پروستات مسری نیست و یا توسط شریک زندگی شما ایجاد نمی شود. تا زمانی که احساس ناراحتی نکنید، می توانید به روابط جنسیتان ادامه دهید.اگر علائم عفونت پروستات را دارید با پزشک خود صحبت کنید. این علائم ممکن است ناراحتی هنگام ادرار یا درد در ناحیه کشاله ران یا کمر باشد. تشخیص و درمان زود هنگام بسیار مفید است. در برخی موارد، مانند پروستاتیت حاد باکتریایی، درمان اولیه برای روند بهتر بهبودی مهم است.

درمان بیماری‌های پروستات

 درمان به نوع مشکل پروستات بستگی دارد. درمان بزرگی خوش‌خیم پروستات صرفاً در صورتی ضرورت می‌یابد که علائم دستگاه ادراری آزاردهنده شود. بزرگی پروستات غالباً به درمان دارویی واکنش نشان می‌دهد. داروهای تجویزی به یکی از دو روش زیر اثر می‌گذارد:

• کاهش فشار اطراف پیشابره
• کوچک کردن پروستات

اگر دارو علائم را تسکین ندهد، عمل پروستات ضرورت می‌یابد. در چند پژوهش سودمندی استفاده از بعضی گیاهان دارویی مانند ساوپالمتو (نخل بادبزنی اره‌ای)، بتا، سیتوسترول و پیجیوک افریکانوم در درمان بزرگی پروستات بیان شده است، اما نتایج این پژوهش‌ها ناقص و متناقض است.

سرطان پروستات درمان پیچیده‌ای دارد. پزشکان سن و وضعیت سلامتی عمومی بیمار و شدت گستردگی و تهاجم سرطان را هنگام تهیه‌ی طرح درمان در نظر می‌گیرند. هر مورد سرطان و به تبع آن درمان‌اش منحصر به فرد است. بعضی روش‌های درمان سرطان عبارت است از:

• تحت نظر داشتن علائم
• جراحی
• پرتودرمانی (پرتو خارجی یا دانه‌های قابل کاشت در بدن)
• شیمی درمانی
• ترکیبی از روش‌های فوق

پروستاتیت معمولاً عفونتی باکتریایی است و عموماً با یک دوره مصرف حداقل چهار هفته‌ای آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود.

آزواسپرمی و راههای درمان آن

آزواسپرمی چیست؟

آزواسپرمی (Azoospermia) در پزشکی به مواردی اطلاق می شود که در آن مایع منی مرد فاقد اسپرم یا به عبارت دیگر تعداد اسپرمهای مرد صفر می باشد. در اینگونه مردان هیچ اتفاق قابل تشخیصی در ظاهر مایع منی نمی افتد، چون حدود یک درصد حجم منی را اسپرمها تشکیل می دهند. تشخیص آزواسپرمی در یک مرد شوک بزرگی برای وی است. این مردان دارای میل جنسی و عملکرد جنسی طبیعی هستند و فقط مشکل باروری دارند.

تشخیص این بیماری فقط با آزمایش میکروسکوپیک مایع منی می باشد که باید حداقل در دو آزمایش به فاصله 4 هفته از همدیگر تائید شود. در ضمن برای تشخیص آزواسپرمی باید از روش استاندارد آزمایش مایع منی که سازمان بهداشت جهانی توصیه کرده است استفاده نمود. در بعضی از مردان که آزمایشگاه گزارش آزواسپرمی کرده است، اگر مایع منی سانتریفوژ شود و رسوب حاصل از سانتریفوژ آزمایش گردد، اسپرم یافت خواهد شد که به آن اسپرم مخفی یا کریپتواسرمی گفته می شود.آزواسپرمی با فقدان مایع منی متفاوت است. در یک عده از مردان بنا به عللی پس از انزال مایع منی وجود ندارد، این بیماری انواع مختلف دارد و جای بحث آن اینجا نیست.

آزواسپرمی دارای دو علت کلی است:

یا انسدادی در مسیری که اسپرم را منتقل می کند وجود دارد که به آن آزواسپرمی انسدادی می گویند و یا اینکه بیضه ها اسپرم تولید نمی کنند که به آن آزواسپرمی غیر انسدادی می گویند. اندازه بیضه و اندازه گیری میزان هورمون FSH خون به ما کمک می کند که به سرعت تشخیص احتمالی را بدهیم. اگر اندازه بیضه ها کوچک و میزان هورمون FSH بالا باشد، به احتمال زیاد فرد دچار آزواسپرمی غیر انسدادی است و شانس بچه دار شدن تقریبا صفر است. گاهی بعضی از مردان بطور مادرزادی دارای فقدان لوله های منی بر هستند. در این مردان حجم منی فوق العاده کم و حدود نیم میلی لیتر می باشد.

علل آزواسپرمی یا اسپرم صفر

آزواسپرمی در صورتی که جریان اسپرم مسدود شده و نتواند بدن را ترک کند (به علت انسداد) رخ می دهد. اسپرم صفر ممکن است به علت مشکل تولید اسپرم (علتی غیر از انسداد) نیز باشد.

آزواسپرمی انسدادی

•  شرایط ژنتیکی، مانند عدم وجود دو طرفه مادرزادی وازو دفران، ممکن است بر روی انتقال اسپرم تاثیر بگذارد.
•  عفونت، در سیستم تولید مثل مردانه، مانند بیضه ها یا پروستات، ممکن است بر باروری مردان تأثیر بگذارد.
• تروما، نیز ممکن است سبب ایجاد بی نطفگی شود. آسیب قبلی یا جراحی ستون فقرات، لگن، شکم یا ارگان های جنسی مردانه ممکن است باعث آسیب به سیستم تولید مثل مردانه شود. این امر ممکن است شامل جراحی بر فتق اینگوینال (کشاله ران) نیز باشد. تروما ممکن است بر تولید اسپرم تاثیر بگذارد یا باعث انسداد در جریان یا حمل اسپرم شود.
• واریکوسل، بیماری است که سبب اتساع وریدهای اسکروتوم می شود.

آزواسپرمی غیر انسدادی

• داروها، مانند استروئید ها، آنتی بیوتیک ها و داروهای مورد استفاده برای درمان التهاب یا سرطان ممکن است روی باروری مردان تاثیرگذار باشد.
• سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و استفاده از مواد مخدر ممکن است باعث اشکال در تولید اسپرم شود.
• شرایط ژنتیکی، ممکن است بر روی تولید اسپرم یا رشد اندام های تولید مثل تاثیر بگذارد، مانند: سندرم کلاین فلتر و سندرم کالمن.
• سطح غیر طبیعی هورمون ها، ممکن است ناشی از اختلالات بیضه ها باشد و بر تولید اسپرم تأثیر بگذارد.
• تابش اشعه، برای درمان سرطان ممکن است بر تولید اسپرم تاثیر بگذارد.
• انزال رتروگراد، بیماری است که باعث ورود مایع منی به مثانه به جای خروج از بدن می شود. این حالت معمولا به علت اشکال در گردن مثانه ایجاد می شود و ممکن است به علت آسیب نخاعی، دارو یا دیابت باشد.

سایر علل بی نطفگی، شامل آفت کش ها، فلزات سنگین، گرما و بیضه ی نزول نکرده (بیضه هایی که از شکم به داخل اسکروتوم منتقل نشده اند)، هر کدام از این عوامل می توانند تولید اسپرم را تحت تاثیر قرار دهند.

علائم آزواسپرمی

• ناتوانی باردار شدن شریک
• افزایش چربی بدن، موی بدن و بافت پستان
• ترشح شفاف، آبکی یا سفید از آلت تناسلی
• احساس توده یا تورم بر روی اسکروتوم که شبیه به یک کیسه کرم می باشد (واریکوسل)
• استرس یا فشار عاطفی از ناتوانی در داشتن بچه
• بیضه های کوچک، نرم و یا عدم وجود بیضه
• وریدهای بزرگ، پیچ خورده و قابل دید بر روی اسکروتوم (واریکوسل)

تشخیص آزواسپرمی

پزشک سوالاتی در مورد شیوه زندگی، مصرف سیگار و الکل، داروهای مصرفی و مدت زمان تلاش شما برای داشتن بچه را خواهد پرسید. او ممکن است در مورد زمان بندی و تعداد فعالیت های جنسی و هر گونه مشکل میل جنسی نیز سوال بپرسد.

برای تشخیص ممکن است به تست های زیر نیاز داشته باشید:

معاینه فیزیکی

پزشک به دنبال نشانه هایی از عدم تعادل هورمون ها مانند افزایش چربی بدن، موی بدن و بافت پستان می باشد. اندازه و شکل بیضه ها نیز مورد معاینه قرار می گیرد. همچنین پزشک معاینه مقعد برای بررسی پروستات و سایر قسمت های سیستم تولید مثل انجام می دهد.

بیوپسی

یک روش برای نمونه برداری از بیضه است. پزشک ممکن است نمونه را با یک سوزن یا از طریق یک برش کوچک در اسکروتوم بردارد. این روش توانایی بیضه ها برای تولید اسپرم طبیعی را تعیین می کند.

آزمایش خون

ممکن است برای بررسی سلامت کلی شما انجام شود.

آزمایش ژنتیک

برای بررسی ژن های غیرطبیعی ممکن است آزمایش ژنتیکی انجام شود. ژن های غیر طبیعی ممکن است باعث اشکال در تولید اسپرم، انتقال اسپرم یا تشکیل اندام های تولید مثل مردانه شوند.

ام آر آی

ممکن است تصویری از غده هیپوفیز برای بررسی علل دیگر ناباروری گرفته شود. ممکن است برای عکس های واضح تر از رنگ کنتراست استفاده شود. اگر سابقه واکنش آلرژیک به رنگ کنتراست دارید، به پزشک اطلاع دهید. با اجسام فلزی وارد اتاق ام آر آی نشوید زیرا فلز می تواند باعث آسیب جدی شود. اگر هرگونه فلز در بدن خود دارید به پزشک گزارش دهید.

ونوگرافی اسپرماتیک

یک تست است که موقعیت ورید های داخل اسکروتوم را بررسی کرده و نشان می دهد. ممکن است برای بررسی واریکوسل مورد استفاده قرار گیرد.

سونوگرافی اسکروتال یا ترانس رکتال

این سونوگرافی با استفاده از امواج صوتی برای پیدا کردن توده و سایر تغییرات در بیضه ها و اسکروتوم می باشد. ممکن است برای بررسی واریکوسل یا هر بخش از دست رفته سیستم تولید مثل استفاده شود.

آنالیز اسپرم

یک تست برای بررسی باروری می باشد. این کار با گرفتن نمونه از مایع منی انجام می شود.

آزمایش ادرار بعد از انزال

در این آزمایش، ادرار پس از انزال جمع آوری و بررسی می شود. وجود اسپرم در ادرار می تواند نشانه ای از انسداد یا مشکلات انزال باشد.

درمان صفر بودن اسپرم

درمان بستگی به علت زمینه ای آزواسپرمی دارد. ممکن است به هر یک از موارد زیر نیاز داشته باشید:

داروی بی نطفگی

ممکن است برای درمان عفونت سیستم تولید مثل استفاده شوند. از هورمون ها نیز ممکن است برای درمان اختلال هورمونی استفاده شود.

آمبولیزاسیون زیر پوستی

روشی است که می تواند برای درمان واریکوسل استفاده شود. انسداد در وریدهای متسع یافته ایجاد می شود که جریان خون را متوقف می کند.

استخراج اسپرم

یک روش برای حذف اسپرم از بیضه ها یا اپیدیدیم در صورت وجود انسداد است. اسپرمی که برداشته شده ممکن است ذخیره یا برای بارور کردن تخمک زن استفاده شود.

 جراحی آزواسپرمی

ممکن است لازم باشد جراحی برای درمان واریکوسل یا ترمیم وازودفران های مسدود شده نیاز باشد.

در مردانی که مبتلا به آزواسپرمی انسدادی هستند برای درمان از روشهای زیر، بسته به شرایط بیمار می توان استفاده کرد:

1. پیوند لوله منی بر (واز) به اپیدیدیم با میکروسکوپ که در اصطلاح پزشکی به آن Vasoepididymostomy می گویند. آن یک عمل جراحی فوق العاده مشکل است که با میکروسکوپ انجام می شود و حدود سه ساعت طول می کشد. چون قطر لوله منی بر و اپیدیدیم فوق العاده اندک است، میزان موفقیت این عمل نیز کم است. در دست بهترین جراحان در حدود 25 درصد موارد اسپرم در مایع منی ظاهر می شود ولی چون کیفیت اسپرم پائین است، میزان حاملگی فقط 10 درصد است.

2. اسپرم برای رسیدن به مایع منی به ترتیب از راههای زیر عبور می کند: اپیدیدیم، لوله منی بر و مجرای انزالی. گاهی انسداد در مجرای انزالی است. درمان این بیماران نسبتا راحت است می توان از طریق مجرای ادرار با یک برش ساده مجرای انزالی را باز کرد.

3. در مردانیکه مبتلا به فقدان مادرزادی دو طرفه لوله منی بر هستند، از یک روشی بنام PESA استفاده می شود. این کلمه مخفف Percutaneous Epididymal Sperm Aspiration می باشد که در آن از طریق پوست بیضه، اسپرم از اپیدیدیم با سرنگ بدست آمده و لقاح در آزمایشگاه انجام می شود.

4. روش دیگر استفاده از MESA است. این کلمه مخفف Microepididymal Sperm Aspiration است. در آن کیسه بیضه با جراحی باز می شود و قسمتی از اپیدیدیم که مسدود شده است با میکروسکوپ مشخص می شود (چون پشت انسداد اتساع وجود دارد) و از محل متسع شده با سرنگ اسپرم کشیده و زیر میکروسکوپ وجود اسپرم تائید می شود و از آن جهت لقاح در آزمایشگاه استفاده می شود.

5. گاها در بیمارانی که دارای آزواسپرمی انسدادی هستند نمی توان از اپیدیدیم اسپرم بدست آورد، در این بیماران از روش TESA استفاده می شود. این کلمه مخفف Testicular Sperm Aspiration می باشد که در آن از راه پوست با سوزنهای بخصوص از بیضه اسپرم کشیده می شود.

درمان مردان مبتلا به آزواسپرمی غیر انسدادی

در این مردان بیوپسی بیضه نشان می دهد که بیضه ها اسپرم تولید نمی کنند. اینگونه مردان قائدتا نابارور مطلق هستند، ولی در سالهای اخیر پیشرفتهائی در این زمینه ایجاد شده است. خود آزواسپرمی غیر انسدادی یا بد عملکرد بیضه دارای علل بسیار زیادی است، در بعضی از موارد می توان تولید اسپرم توسط اینگونه بیضه ها را با دارو تحریک کرد.

1. در مردانی که اندازه بیضه ها طبیعی و میزان هورمون FSH خون بالا نیست ممکن است بتوان با دارو تولید اسپرم را تحریک نمود.
2. یکی از موارد از بین رفتن عملکرد بیضه عدم عمل جراحی به موقع بیضه نزول نکرده است. اگر این بیماری دو طرفه باشد، مرد دچار ناباروری خواهد شد. بعض از این نوع بیضه ها را نیز می توان با تجویز دارو وادار به تولید اسپرم کرد.

3. گاهی در مردانی که دارای آزواسپرمی عیر انسدادی هستند، در نمونه برداری از بیضه ها تعدادی اسپرم مشاهده می شود، علت آزواسپرم بودن این مردان این است که اسپرم در حین انتقال از بین می رود. از اسپرمی که از طریق نمونه برداری بدست می آید می توان برای لقاح در آزمایشگاه استفاده کرد.

واریکوسل چیست؟

واریکوسل زمانی رخ می‌دهد که رگ های کیسه بیضه بزرگ شوند. عمل واریکوسل در واقع جراحی مربوط به حذف این رگ های بزرگ شده است. این عمل انجام می‌شود تا جریان خون به اندام تناسلی فرد به حالت عادی برگردد.

وقتی که در کیسه بیضه فردی واریکوسل به وجود آید، انتقال خون به سایر نقاط این بخش از بدن متوقف می‌شود. بیضه افراد در کیسه ای به نام اسکروتوم قرار دارد. از آنجایی که خون نمی‌تواند از این بخش دوباره به قلب برگردد، خون در اینجا جمع شده و رگ ها به شکل نامعقولی بزرگ می‌شوند.

واریکوسلکتومی مناسب چه افرادی است؟

بیماری واریکوسل معمولا در 15 درصد از مردان بالغ و 20 درصد از نوجوانان پسر رخ می‌دهد. این بیماری معمولا هیچ ناراحتی برای فرد به وجود نمی‌آورد و علائم خاصی ندارد. اگر واریکوسل فرد منجر به درد و ناراحتی نشود، ممکن است دکتر تصمیم بگیرد که کاری در مورد آن انجام نشود تا نیازی به جراحی واریکوسلکتومی یا عمل واریکوسل نباشد.

واریکوسل بیضه چپ

واریکوسل معمولا در سمت چپ کیسه بیضه ایجاد می‌شود.

واریکوسلی که در سمت راست کیسه به وجود می‌آید معمولا در اثر تومورها و رشد آنها هستند. اگر واریکوسل فرد در سمت راست بیضه باشد، پزشک معالج معمولا جراحی واریکوسلکتومی را به همراه جدا کردن بخش بزرگ شده تجویز می‌کند.

واریکوسل و ناباروری

یکی از آثار منفی واریکوسل در آقایان، ناباروری است. ممکن است برای افرادی که می‌خواهند بچه دار شوند و در این زمینه مشکل دارند عمل واریکوسل تجویز شود.

همچنین اگر تولید تستسترون در فردی با کاهش مواجه شود، احتمال وجود واریکوسل در وی بالا است و نیاز به عمل جراحی وجود دارد. از جمله علائم کاهش تستسترون در بدن می‌توان به افزایش وزن و تمایل جنسی پایین اشاره کرد.

واریکوسلکتومی چطور انجام می‌شود؟

این عمل به صورت سر پایی انجام می‌شود و بیمار می‌تواند در همان روز ترخیص شود و به خانه برود.

واریکوسل چگونه باعث ناباروری میشود؟

 اگر از دارو یا مواد خاصی استفاده می‌کنید، این موضوع را به اطلاع دکتر برسانید. استفاده از داروهای رقیق کننده خونی نظیر وارفارین (کومادین) یا آسپرین را متوقف کنید. بدین ترتیب ریسک خونریزی در طول جراحی پایین می‌ آید.

 دستورالعمل دکتر خود مربوط به رژیم غذایی و نخوردن چیزی چند ساعت قبل از عمل را رعایت کنید. بین 8 تا 12 ساعت قبل از عمل نباید چیزی بخورید.

 کسی همراهتان باشد تا شما را به بیمارستان ببرد و پس از عمل به خانه برگرداند. همچنین از محل کار خود مرخصی یک تا چند روزه تهیه کنید.

وقتی برای عمل جراحی وارد اتاق شدید

 از شما خواسته می‌شود تا لباس های خود را در آورده و روپوش مخصوص بیمارستان را بر تن کنید.

 بر روی یک میز جراحی دراز می‌کشید و به شما داروی بیهوشی خاصی تزریق می‌شود تا به خواب بروید.

 جراح شما یک کاتتر ادرار را جهت گرفتن ادرار در حین خواب به شما متصل خواهد کرد.

متداول‌ ترین عمل جراحی در این زمینه، واریکوسلکتومی لاپاراسکوپی است. جراح شما این عمل را با ایجاد چندین برش آغاز می‌کند از یک لاپاروسکوپ با نور جهت دیدن درون بدن شما استفاده می‌شود. جراح شما ممکن است این عمل را با تنها یک برش بزرگتر انجام دهد و در این روش دیگر نیازی به دوربین نیست.

 مراحل عمل واریکوسل 

 چندین برش کوچک را در زیر شکم شما ایجاد می‌کند.

 لاپاروسکوپ را در یکی از بیضه‌های فرد قرار می‌دهد تا بتوانند درون بدن را از طریق دوربین و صفحه نمایش ببیند.

 به زیر شکم شما گاز می‌افزاید تا فضای بیشتری جهت انجام جراحی وجود داشته باشد.

 ابزار مختلف جراحی را داخل برش ها می‌برد.

 از ابزارهای خود جهت حذف رگ های بزرگ شده که جلوی جریان خون را گرفته اند استفاده می‌ کند.

 به کمک گیره های کوچک انتهای رگ ها را می‌بندد و یا از حرارت جهت این کار استفاده خواهد کرد.

 پس از بسته شدن رگ های بریده شده، ابزار و همچنین لاپروسکوپ را از بدن جدا خواهد کرد.

مراقبت بعد از عمل واریکوسل

عمل جراحی بین یک تا دو ساعت به طول می‌انجامد. پس از عمل، بیمار را در یک اتاق قرار می‌دهند تا از خواب بیدار شود. سپس بیمار به مدت یک تا دو ساعت استراحت می‌کند و پس از آن، پزشک او را آماده مرخص شدن خواهد کرد.

در دوران بهبود خود در خانه باید:

 هر دارو یا آنتی بیوتیکی که دکتر تجویز کرده است را مرتب مصرف کنید.

 از داروهای درد نظیر ایبوپروفن (ادویل، مورتین) جهت کاهش درد عمل استفاده کنید.

 دستورالعمل دکتر خود جهت تمیز کردن قسمت بریدگی های عمل را دنبال کنید.

 بسته های یخ را چند بار در روز به مدت 10 دقیقه بر روی کیسه بیضه ها قرار دهید تا بزرگی آنها از بین برود.

بعد از عمل واریکوسل چه کارهایی باید انجام داد؟

از فعالیت های زیر اجتناب کنید، تا زمانی که دکتر به شما بگوید:

 به مدت 2 هفته فعالیت جنسی و نزدیکی نداشته باشید.

 فعالیت های بدنی سنگین انجام ندهید و هیچ چیز سنگینی را بلند نکنید.

 شنا نکنید، دوش نگیرید و کیسه بیضه ها را در آب قرار ندهید.

 رانندگی نکرده و لوازم ماشینی را کنترل نکنید.

 هنگام مدفوع، به خود فشار نیاورید.

علت درد بیضه سمت چپ بعد از عمل واریکوسل

درد بیضه چپ بعد از عمل واریکوسل، طبیعی است. اساسا عمل واریکوسل برای حذف رگ های مسدود شده بیضه صورت میگیرد. پس تا زمانیکه بعد از عمل، کیسه بیضه دچار آب آوردن یا درد بسیار شدید نشده، نیازی به مراجعه به پزشک نمیباشد.

عوارض جانبی عمل واریکوسل

اگر هر کدام از علائم زیر را داشتید سریعا به پزشک معالج مراجعه کنید:

 جمع شدن مایع در اطراف بیضه ها

 مشکل در ادرار کردن یا خالی شدن کامل مثانه

 قرمز شدن، التهاب و باز شدن محل برش جراحی

 بزرگ شدن غیرطبیعی کیسه بیضه که به شرایط سرد نظیر یخ گذاشتن بر روی آن واکنش نشان نمی‌دهد.

 عفونت

 تب بالا (101 درجه فارنهایت و بالاتر)

 حالت تهوع

 بالا آوردن

 درد در پا و یا بزرگ شدن آن

تاثیر عمل واریکوسل بر باروری مردان

عمل جراحی واریکوسلکتومی با بازگرداندن جریان مناسب خون به کیسه بیضه ها، باروری را در آقایان بالا می‌برد و در نتیجه تولید تستسترون و اسپرم در بدن بیشتر می‌شود.

پزشک معالج شما قطعا پروسه تجزیه و تحلیل اسپرم را انجام خواهد داد تا میزان بهبود باروری را مشخص کند. واریکوسلکتومی معمولا بین 60 تا 80 درصد بهبود را در زمینه تولید اسپرم و باروری ایجاد می‌کند. موارد مربوط به حاملگی پس از عمل واریکوسلکتومی معمولا بین 20 تا 60 درصد افزایش باروری را ثابت کرده‌اند.

توصیه های پزشک

واریکوسلکتومی یک عمل جراحی امن و معمولی است که میزان باروری در آقایان را تا حد زیادی بالا می‌برد و مشکلاتی نظیر عمد وجود جریان خون مناسب در بخش تناسلی آقایان را از بین خواهد برد.

همچون هر عمل جراحی دیگری در واریکوسلکتومی نیز ریسک هایی وجود دارد و این عمل جراحی نمی‌تواند مشکل باروری افراد را به شکل کامل از بین ببرد. در زمینه ضرورت انجام این عمل حتما با پزشک متخصص مشورت کنید و از او بپرسید که آیا این عمل می‌تواند میزان اسپرم شما و همچنین کیفیت آنها بهبود بخشد یا خیر.

افزایش طول آلت تناسلی آقایان

بسیاری از آقایان بر این عقیده هستند که هر چه آلت تناسلی بزرگتر باشد، همسرشان در موقع نزدیکی لذت بیشتری می برد. در حالی که این یک باور اشتباه است. آنچه در این زمینه نقش اصلی را دارد، رفتار و شخصیت مرد و احساس متقابلی است که بین زن و شوهر وجود دارد .

دامنهٔ شیوه‌های موجود از ورزش‌های دستی تا دستگاه‌های کشنده و آویزان کردن وزنه و جراحی را دربرمی‌گیرد. این شیوه‌ها با گزارش‌هایی متفاوت از موفقیت و شکست در سراسر جهان همراه بوده‌اند. بااین‌که مضر بودن برخی روش‌ها کاملاً بر همگان آشکار شده‌است، اما باقی روش‌ها می‌توانند تا حدودی نتیجه‌بخش باشند. اغلب در تبلیغ محصولات تقلبی، تفاوت میان تغییر اندازهٔ موقتی، نعوظ و تغییر اندازهٔ دائمی تعمداً خَلط می‌شود.

تحقیقات علمیِ قانونیِ اندکی به‌طور اختصاصی بر روی موضوع افزایش حجم بدون جراحی صورت گرفته‌است. وجود ادعاهای قابل توجه و افزایش حجم دائمی به‌طور کلی در حد ادعاست و هیچ‌کدام از طریق تحقیق علمی تأیید نشده‌اند و می‌توانند مبتنی بر مصالح و هیجانات منبع ادعا باشند.

در حال حاضر، هیچ روشی که از طریق آن بتوان بدون جراحی، به‌طور دائمی ضخامت یا طول آلت طبیعی را افزایش داد وجود ندارد. برخی تحقیقاتِ کلی راجع به ایمنی و اثربخشی (یا عدم اثربخشیِ) مواد داروییِ مختلف یا مقدمات شبه‌دارویی انجام شده‌اند، اما تاکنون هیچ ماده‌ای که موجب پدیدار شدن جریان داروییِ اصلی برای اتخاذ هریک از آن‌ها بشود به‌دست نیامده‌است.

چگونه طول آلت را اندازه گیری کنیم؟

طول آلت را می توان هم در حالت کشیدن آلت شل و هم در حالت نعوظ اندازه گیری کرد. طول آلت از محل اتصال آلت به استخوان عانه (پوبیس) تا راس آْلت در حالت کشیده یا در حالت نعوظ اندازه گیری می شود. به هنگام اندازه گیری، آلت بایستی عمود بر بدن باشد. طول آلت شل در حالت کشیده ارتباط نزدیکی با طول آلت در حالت نعوظ دارد.

چگونه قطر (محیط) آلت را اندازه گیری کنیم؟

برای محاسبه اندازه آلت، حتما بایستی آلت در حالت نعوظ باشد که در این حالت با متر محیط آن را در بخش میانی آلت مطابق شکل زیر اندازه گیری می کنیم. چربی ناحیه شرمگاهی اطراف آلت باعث می شود تا طول آلت شل کوچک به نظر برسد ولی در حالت نعوظ سایز آن طبیعی است.

سایز آلت طبیعی در مردان چقدر است؟

در مطالعه ای که بر روی ۱۵۰ نفر(نژاد Caucasian) انجام شده، میانگین سایز آلت در حالت نعوظ ۱۴.۲۵ سانتیمتر بود، که ۱۸ نفر کمتر از 11.75 سانتیمتر و ۱۸ نفر هم بالای ۱۵.۷۵ سانتیمتر بود. در این مطالعه محیط آلت در حالت نعوظ از 8.75 سانتیمتر تا 14.75 سانتیمتر با میانگین ۱۱.۷۵ سانتیمتر بود.

در مطالعه ی دیگری میانگین طول آلت در حالت کشیده ۱۱ سانتیمتر و در حالت نعوظ ۱۲.۵ سانتیمتر بود.

بایستی بدانید که طول آلت بر اساس نژاد و ژنتیک می تواند متفاوت باشد و همانگونه که دیگر ویژگی های جسمی هر شخص با دیگران حتی با خویشاوندان درجه اول خود متفاوت است لذا مقایسه خود با هر فرد دیگری در رابطه با سایز آلت نیز صحیح نمی باشد.

به طور کلی سایز آلت در حالت نعوظ در 70 درصد مردان بین 13 تا 15 سانت هست و 30 درصد بقیه مردان بیشتر یا کمتر از این میزان می باشد.

چه عواملی باعث می شود آلت کوچک به نظر برسد؟

• چاقی و افزایش چربی ناحیه شرمگاهی. در این حالت آلت در چربی اطراف پنهان شده و کوچک به نظر می رسد.

• پائین قرار گرفتن آلت به نحوی که آلت توسط کیسه بیضه احاطه شده باشد.

روش های افزایش طول آلات تناسلی

با برش رباط سوسپنسوری که آلت را به استخوان عانه متصل می کند و سپس انجام وی-وای پلاستی (v-y plasty) بر روی پوست آلت می توان بر سایز آلت افزود. با این عمل حدود ۱ تا ۲ سانتیمتر به طول و سایز آلت در حالت شل افزوده می شود و لازم است حداقل ۶ ماه بعد از جراحی، وزنه ای به آلت آویزان باشد تا این افزایش طول حفظ شود.  با توجه به عوارض زیادی که این روش بدنبال دارد انجام آن امروزه با اکراه و پذیرش ریسک عوارض آن انجام می شود.

قرص افزایش طول دستگاه تناسلی مردان

برخی تبلیغات از قرص هایی برای افزایش طول و سایز آلت تناسلی مردان نام می برند که با توجه به عوارض احتمالی، مصرف بسیاری از آنها تأیید نمی شود.

از عوارض این روش می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ایجاد جوشگاه وسیع و فرو رفته همراه با عدم رویش مو در محل عمل

• افتادگی آلت و احاطه شدن آن توسط کیسه ی بیضه
• عدم ایستادگی آلت در حالت نعوظ و ایجاد زاویه نامناسب بین آلت و بدن در حالت نعوظ
• چسبندگی مجدد و کوتاهی مجدد آلت

جراحی برای افزایش سایز آلت تناسلی:

در سال  ۱۹۸۴ نوعی جراحی بزرگ کردن الت تناسلی ابداع شد. در این عمل بخشی از آلت که که داخل بدن و چسبیده به استخوان لگن هست به خارج از بدن فرد آزاد می شود. در این جراحی برشی کوچک در ناحیه شرمگاهی (پوبیس) انجام می شود و با قطع کردن رباط ساسپنسوری، آلت از استخوان لگن جدا می شود و یک پروتز کوچک بیضه برای پیشگیری از چسبیدن مجدد آلت به استخوان بین ریشه ی آلت و استخوان قرار می گیرد.

جلگینگ برای افزایش سایز آلت تناسلی

روش جلگینگ از گذشته های بسیار دور مورد استفاده قرار گرفته است .این روش به عنوان معمولی ترین روش افزایش سایز آلت تناسلی با ماساژ نام برده می شود .

نحوه انجام جلگینگ برای افزایش سایز اندام تناسلی با ماساژ

این تمرین بوسیله دوشیدن آلت انجام می شود. اگر میخواهید تاثیر جلگینگ را بطور کامل مشاهده کنید عمل جلگینگ را بصورت روزانه ( همه روزه ) انجام دهید !

برای استفاده از روش جلگینگ میبایست یک حوله ای که در آب گرم خیس خورده است را بر روی آلت تناسلی خود قرار دهید ! حوله را برای مدت ۲ یا ۳ دقیقه در اطراف آلت تناسلی قرار دهید .  ( ممکن است به دلیل گرم شدن ؛ الت در حالت نیمه راست قرار گیرد ) سپس می توانید  مقداری لوبریکانت یا روغن خراطین را به سر انگشتان خود بزنید .دقت کنید شما باید علامت OK را با انگشتان دست خود بسازید .

پس از آغشته کردن لوبریکانت یا روغن خراطین آلت تناسلی را میان انگشتان اشاره و شصت قرار داده و از پایین ( در قسمت تحتانی آلت به سمت سر الت به آرامی بکشید . ) این روش میبایست به آرامی انجام پذیرد . شما می توانید برای هر بار بالا و پایین بردن دست های خود شمارش قرار دهید .در مدت ۳ دقیقه ۱۰۰ بار این عمل را تکرار نمایید .

این عمل میبایست شب ها قبل از خواب انجام شود تا بیشترین باز دهی را داشته باشد .پس انجام عمل جلگینگ در طی چند روز شما شاهد افزایش سایز اندام تناسلی خود خواهید بود .

نکته قابل توجه درباره این موضوع این است که افزایش سایز آلت تناسلی با ماساژ جلگینگ دائمی خواهد بود حتی اگر دیگر عمل جلگینگ انجام نشود .

افزایش سایز اندام تناسلی با ماساژ زرد چوبه

شاید تابه حال درباره افزایش سایز آلت تناسلی با زردچوبه چیزی نشنیده باشید ! زرچوبه با خواص فوق العاده ای که دارد از زمان های قدیم تا به امروز مورد استفاده قرار گرفته است .طبیبان هندی و یونانی از زردچوبه به عنوان یک ادویه در طب سنتی که باعث بزرگ شدن طول آلت آقایان می شود یاد نموده اند . برای این که در کنار روش های فوق سریع تر به نتیجه برسید آلت خود را با رزدچوبه ماساژ دهید . اثرات این دارو گیاهی می تواند در کم ترین زمان ممکن نمایان شود .

بزرگ کردن آلت تناسلی، تزریق چربی

با استفاده از این روش جراحان ، چربی بدن خود فرد را با لیپوساکشن liposuction خارج کرده و با استفاده از سرنگ به بدنه آلت تناسلی تزریق کنند. در این روش احتمالا افزایش طول حدود 1 اینچی در طول و دور آلت تناسلی را تجربه خواهید کرد. نتیجه آن دائمی نیست و بعد از مدتی به اندازه اولیه باز خواهید گشت. البته این روش هم با عوارضی همراه است.

افزایش طول آلت تناسلی، استفاده از دستگاه های کشنده یا extenders

دستگاه های کشنده وسایلی هستند که مردان در طول روز می توانند زیر لباس خود بپوشند تا به تدریج آلت تناسلی را بکشند.

برخی از کارشناسان معتقدند این دستگاه ها ممکن است موثر باشند ولی سایر متخصصین معتقدند که استفاده از این دستگاه ها ارزش ناراحتی و حساسیت های احتمالی در آینده را ندارد.

تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده جواب محکمی ارائه نکردند به علاوه این که استفاده از این دستگاه ها در طول روز روی حساس ترین قسمت بدن به هیچ عنوان راحت نیست.

افزایش طول آلت تناسلی با استفاده از قرص‌ها و مکمل‌ها

شامل قرص‌ها، مکمل‌ها و پمادهایی است که برای افزایش طول دستگاه تناسلی مردان به‌وفور در سطح اینترنت معرفی و ارائه می‌شوند. این در حالی است که برخی از این محصولات حاوی مواد مضر هستند و بسیاری از جهت ایمنی و عوارض جانبی آزمایش نشده‌اند و مؤثر بودن هیچ‌کدام از این محصولات اثبات نشده‌است.

افزایش طول الت با روش‌های فیزیکی

شامل تمرینات کششی هستند که توسط دست خود فرد انجام می‌شود. در این حالت فرد آلت تناسلی را در دست گرفته و بافتهای آن را به صورت طولی ماساژ می‌دهد. این حرکت رفت و برگشت دست باعث می‌شود که بافت پوست آن بازتر شده و انتقال خون در آن راحت‌تر باشد. این فرآیند باعث می‌شود که برخی از بافت‌های آلت تناسلی به مرور زمان رشد کرده و در نتیجه آن، بزرگ کردن آلت تناسلی اتفاق می افتد.

تمرینات کششی ممکن است به صورت عرضی هم انجام شوند که برای افزایش حجم آلت تناسلی استفاده می‌شود. در این حالت کشیدن آلت تناسلی به صورت پیچشی بوده و تمرکز ماساژ بیشتر بر روی بافتهای عرضی آلت است.

افزایش طول آلت به وسیله پمپ آلت

استفاده از دستگاه کششی روش دیگری است که مطالعاتی برای تأیید نتایج آن صورت گرفته و در برخی موارد هم او در حال انجام است. یکی از این موارد پمپ آلت تناسلی است که تحت عنوان پمپ وکیوم آقایان شناخته می‌شود. این پمپ شامل یک سیلندر است لوله ای است و بر روی آلت تناسلی قرار می‌گیرد. هدف اصلی ساخت این دستگاه برای ایجاد نعوظ در مردان است، اما شواهدی مبنی بر افزایش طول الت تناسلی در استفاده منظم از این دستگاه وجود دارد.

پروتز آلت چیست؟

پروتز آلت وسیله ای است که داخل آلت قرار داده می شود تا آقایان مبتلا به اختلال نعوظ به نعوظ برسند. پروتز آلت معمولاً بعد از امتحان دیگر شیوه های درمانی اختلال نعوظ و مؤثر نبودن آن ها توصیه می شود. برای قرار دادن پروتز در آلت باید عمل جراحی انجام شود. متقاضیان ایمپلنت آلت باید پیش از تصمیم گیری برای انجام عمل از خطرهای احتمالی و عارضه های جراحی و مراقبت بعد از عمل مطلع شوند و با اگاهی کامل تصمیم بگیرند.

دو نوع ایمپلنت آلت وجود دارد :

۱) پروتزهای قابل باد کردن( inflatable) که در فرم های دوتکه و سه تکه وجود دارد.

۲) پروتزهای انعطاف پذیر 

اکثر بیماران، پروتزهای قابل بادکردن سه تکه ای three- piece را ترجیح میدهند چرا‌که این نوع پروتز بیشتر میتواند نعوظ طبیعی را ایجاد کند. ولی پروتزهای دو تکه ای و پروتزهای قابل انعطاف هم میتوانند نعوظ قابل قبولی را ایجاد کنند.

مطالعات نشان دادند که میزان رضایت مندی در کاشت پروتز آلت در قیاس با دیگر شیوه های درمان ناتوانی جنسی بالا میباشد ( ۹۲ تا ۱۰۰ درصد رضایت مندی در بیمار و ۹۱ تا ۹۵ درصد رضایت مندی در شریک جنسی بیمار).

انواع مختلفی از ایمپلنت های قابل انعطاف( غیربادی) با موازنه های گوناگون وجود دارد :

– برخی از آن ها سفتی بیشتری برای روابط جنسی دارند.

– با این حال، این فواید میتواند در وضعیت عادی روز ناراحت کننده باشد.

انواع پروتز بادی عبارت اند از:

پروتز بادی دو بخشی

استفاده از این پروتز، ساده تر است. با این حال، معمولاً یک موازنه بین راست شدن آلت به هنگام نعوظ و نحوه شل شدن آن وجود دارد. مردها تمایل دارند که هم از راستی آلت و هم از شلی آن، رضایت داشته باشند. این به این علت است که اندازه کوچک قسمتی از پمپ و مخزن مایع، اجازه ایجاد تغییرات بزرگ را نمی دهد.

پروتز بادی سه بخشی( چند تکه ای)

این نوع ایمپلنت، قدری پیچیده تر است. چرا‌که، علاوه بر پروتز و پمپ، دارای یک مخزن جداگانه است. این مخزن، مزایای زیادی دارد. در این نوع پروتز، آلت تناسلی تخلیه شده، به طور کامل شل می شود. همچنین زمانی که نعوظ طولانی مدت نمی خواهید، یک دریچه برای آزاد کردن فشار داخل آلت تناسلی وجود دارد. فضای این مخزن مازاد همینطور این اجازه را می دهد که نعوظ قوی تری نسبت به پروتز بادی دو بخشی داشته باشید.

روش کاشت پروتز آلت تناسلی

کاشت پروتز آلت با بی حسی نخاعی یا بی هوشی عمومی انجام می شود. پروتز آلت را طی یک مرحله عمل جراحی مستقیماً داخل آلت بیمار قرار می دهد. مدت زمان جراحی بسته به مشکل بیمار، بین ۴۵ تا ۹۰ دقیقه طول می کشد. شدت و مدت زمان درد پس از عمل متفاوت بوده و غالبا احتیاج به مصرف مسکن ها به مدت یه یک تا دو روز می باشد.

در طول جراحی پروتز آلت، لوله( سوند) از راه آلت وارد مثانه می شود تا ادرار را در طول جراحی جمع کند. جراح برش را زیر سر آلت، در پایه آلت یا پائین شکم ایجاد می کند. آنگاه جراح بافت اسفنجی داخل آلت یعنی بافتی را میکشد که معمولاً موقع نعوظ پر از خون می شود. این بافت داخل هر دو حفره توخالی آلت به نام کورپوس کاورنوس وجود دارد.

جراح پروتز در اندازه مناسب را انتخاب می کند و سیلندرهای آنرا داخل آلت قرار می دهد. تمام پروتزها را میتوان باتوجه به اندازه‌گیری های دقیق انجام شده با بزرگی آلت متناسب کرد. چنانچه متخصص اورولوژی پروتز بادی دو قطعه ای را انتخاب نموده باشد ، پمپ و دریچه تخلیه داخل کیسه بیضه قرار داده می شود. اگر پروتز سه تکه ای انتخاب شده باشد، جراح مخزن مایع را از راه برش داخلی ایجاد شده زیر دیواره شکم قرار می دهد. جراح برش ها را بعد از قرار دادن پروتز بخیه می زند.

پروتز آلت برای چه کسانی مناسب است؟

در بیمارانی که به علت مشکلات فیزیکی( نه درگیری های ذهنی) دچار عدم نعوظ یا اختلال نعوظ هستند و توانایی نعوظ کامل خویش را از دست داده اند و یا افرادی که به دلایلی چون بیماری هایی که در زیر یادآوری شده دچار نعوظ ضعیف هستند، بهترین و قطعی ترین شیوه درمان عدم نعوظ ٬ تعبیه ایمپلنت یا پروتز آلت است و این بیمارارن کاندید مناسبی برای جراحی پروتز می باشند:

افرادی که دچار نشت وریدی (آلت شخص توانایی نگهداری خون در سیلندرها را ندارد و خون از آلت به وریدها پس می زند) هستند و نعوظ ندارند.

افرادی که دچار مشکلات عروقی، دیابتی یا اشخاص با قند بالا و … هستند( چون خون رسانی به بافت آلت بدرستی انجام نمی شود و نعوظ به مرور ضعیف می گردد).

افرادی که در اثر کهولت سن قدرت نعوظ خویش را از دست داده و با دارو به نعوظ کامل دست نمی یابند.

افرادی که در اثر مشکلات قلبی قادر به خوردن داروهای بهبود بخش کیفیت نعوظ نیستند.

افرادی که در آن ها بافت اسفنجی آلت بدرستی کار نمی کند و هیچگاه به نعوظ کامل نرسیده و همیشه مشکل شلی آلت داشته و یا احتیاج به مصرف آمپول یا دارو پیش از هر نزدیکی دارند و تمایلی به استفاده ار امپول ندارند.

فواید پروتز آلت تناسلی

– نعوظ میتواند تا هنگامی که ضروری است، یا تا هنگامی که موردنیاز است انجام شود

– رفاه روانشناختی و عاطفی در بعضی از مردان تحت عمل جراحی پروتز آلت افزایش می یابد.

– دوران بهبودی بسیار کوتاه میباشد.

– بهبود روابط زناشویی

عارضه های جانبی پروتز آلت تناسلی

هیچ عمل جراحی بدون عارضه نیست. عارضه های احتمالی پروتز آلت هم عبارت است از:

– خونریزی غیرقابل کنترل پس از جراحی که گاهی انجام دوباره عمل را ضروری می سازد.

– عفونت

– ایجاد بافت همبند جای زخم

– تحلیل بافت پیرامون ایمپلنت

– ازکارافتادگی مکانیکی

آیا کشیدن آلت تناسلی در افزایش اندازه آن نقش دارد؟

کشیدن آلت تناسلی یکی از راهکارهایی است که از گذشته تا کنون برای بزرگ کردن آلت تناسلی مردان به کار گرفته شده است.

هنوز هم این روش به شکل‌های مختلفی استفاده می‌شود و حتی می‌توان ادعا کرد که یکی از با ثبات‌ترین روش‌هاست. البته مطمئناً در مورد این روش هم ابهاماتی وجود دارد و حتی برخی نیز با استفاده از آن مخالف هستند. شاید اصلی‌ترین دلیل مخالفت برخی از محققین برای کشیدن آلت تناسلی این باشد که دیدگاه بسیاری از مردم نسبت به کوچک بودن اندازه آلت تناسلی اشتباه است و صرفاً دیدگاه شخصی است.

در این مطلب می‌خواهیم بحث کشیدن آلت تناسلی را بررسی کنیم و روش‌هایی که این موضوع انجام می‌شود را معرفی کنیم. به برخی از کارهای علمی و تحقیقاتی صورت گرفته در مورد افزایش اندازه آلت تناسلی هم اشاره خواهیم کرد.

کشیدن آلت تناسلی یعنی چه؟

کشیدن آلت تناسلی یا کشش آلت تناسلی فرایندی است که فرد با استفاده از دستان خود یا با وسیله‌های مختلف از آن برای افزایش طول آلت تناسلی و همچنین قطور کردن آلت تناسلی از آن استفاده می کند. با وجود اینکه شواهدی برای نشان دادن تأثیر کشش آلت تناسلی بر افزایش اندازه آن وجود دارد، اما این نتایج کم هستند. حتی برخی از نتایج به صورت موقتی گزارش شده‌اند که نتایج آنها ممکن است چالش برانگیز باشد.

 البته خوشبختانه بسیاری از منابع موجود در زمینه تأثیر کشیدن آلت تناسلی بر افزایش اندازه آن هنوز هم معتبر هستند و برخی از شرکت‌ها به این اطلاعات استناد می‌کنند.

 کشیدن آلت تناسلی به چه شکلی عمل می‌کند؟

اصولاً کشیدن آلت تناسلی به حالتی گفته می‌شود که آلت تناسلی فرد تحت تأثیر یک عامل کششی متناوب قرار می‌گیرد که ممکن است به شکل‌های مختلف انجام گیرد. روش اول شامل تمرینات کششی هستند که توسط دست خود فرد انجام می‌شود. در این حالت فرد آلت تناسلی را در دست گرفته و بافتهای آن را به صورت طولی ماساژ می‌دهد. این حرکت رفت و برگشت دست باعث می‌شود که بافت پوست آن بازتر شده و انتقال خون در آن راحت‌تر باشد. این فرآیند باعث می‌شود که برخی از بافت‌های آلت تناسلی به مرور زمان رشد کرده و در نتیجه آن، بزرگ کردن آلت تناسلی اتفاق می افتد.

تمرینات کششی ممکن است به صورت عرضی هم انجام شوند که برای افزایش حجم آلت تناسلی استفاده می‌شود. در این حالت کشیدن آلت تناسلی به صورت پیچشی بوده و تمرکز ماساژ بیشتر بر روی بافتهای عرضی آلت است.

 استفاده از دستگاه کششی روش دیگری است که مطالعاتی برای تأیید نتایج آن صورت گرفته و در برخی موارد هم او در حال انجام است. یکی از این موارد پمپ آلت تناسلی است که تحت عنوان پمپ وکیوم آقایان شناخته می‌شود. این پمپ شامل یک سیلندر است لوله ای است و بر روی آلت تناسلی قرار می‌گیرد. هدف اصلی ساخت این دستگاه برای ایجاد نعوظ در مردان است، اما شواهدی مبنی بر طولانی‌تر شدن آلت تناسلی در استفاده منظم از این دستگاه وجود دارد. برای آشنایی بیشتر با این دستگاه، توصیه می‌کنم که مطلب با دستگاه وکیوم آقایان بیشتر آشنا شویم را مطالعه کنید.

دستگاه کشش آلت تناسلی ابزار دیگری برای کشیدن آلت تناسلی استفاده می‌شود. این دستگاه بیشتر برای درمان بیماری‌هایی مانند بیماری Peyronie استفاده می‌شود. البته شواهدی مبنی بر تأثیر آن برای بزرگ کردن آلت تناسلی آقایان وجود دارد و در برخی موارد به بیماران توصیه می‌شود که از آن استفاده کنند.

تحقیقات علمی در زمینه بزرگ کردن آلت تناسلی آقایان با این روش چه می گویند؟

تحقیقات علمی در مورد تکنیک‌های کشیدن آلت تناسلی محدود هستند. هیچ کدام از مطالعات انجام گرفته به طور مستقیم روش‌های مختلف را به عنوان روش مؤثر افزایش طول آلت تناسلی به صورت دائمی معرفی نمی‌کنند. اما در هر صورت برخی از این تحقیقات اعتبار بیشتری دارند و نتایج مناسبی گزارش کرده‌اند. یک بررسی علمی در سال ۲۰۱۰ گزارش داده است مردانی که به صورت روزانه از دستگاه کشش استفاده می‌کنند، بعد از چهار ماه می‌تواند شامل افزایش اندازه آلت تناسلی خود باشد. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که اندازه آلت تناسلی بین 1.8 سانتی متر تا 3.1 سانتی متر افزایش یافته است.

 البته در این بین چند تحقیق دیگر نیز وجود دارد که می‌توان به سه مورد زیر اشاره کرد:

• یک مطالعه در سال ۲۰۱۱ نشان داد که مردانی که از دستگاه کشش برای ۹ ساعت روز استفاده می‌کنند، بعد از سه ماه به اندازه 1 اینچ افزایش در طول آلت تناسلی خود تجربه می‌کنند.
• یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ نشان داد که دستگاه کشش می‌توانند انحراف یا انحنا در آلت تناسلی را درمان کنند، اما در افزایش طول آن نقش ندارد.
• گزارش تحقیقات سال ۲۰۱۶ نشان می‌دهد که دستگاه کشش و دستگاه وکیوم مردان، بر افزایش اندازه آلت تناسلی تأثیر دارند، اما تأثیر آنها کم است.

نحوه کشیدن آلت به منظور بزرگ کردن آلت تناسلی مردان

اگر به فکر کشیدن آلت تناسلی و انجام تمرینات مربوط به آن هستید، باید به خاطر داشته باشید که این تمرینات هیچ آسیبی به شما نرسانند و برای شما مشکل ساز نشود. در واقع این تمرینات باید به شکلی صورت گیرد که مطابق با اندازه آلت تناسلی و احساس راحتی شما باشد.

فقط چند نکته را به خاطر داشته باشید:

• تنها زمانی این تمرینات را انجام دهید که آلت تناسلی شما در حالت نعوظ نباشد؛
• اگر تمرینات باعث درد یا ناراحتی شوند، سریعاً آنها را متوقف کنید؛
• این تمرینات را در حالت نشسته یا ایستاده رو به روی یک دیوار یا میز انجام دهید؛
• تمرینات را فقط یک یا دو بار در روز انجام دهید تا آسیب نبینید؛
• اگر می‌خواهید این تمرینات را به صورت طولانی‌تر انجام دهید، با پزشک خود مشورت کنید.

نحوه تمرین کشیدن آلت تناسلی با دست

ساده‌ترین و قدیمی‌ترین روش برای بزرگ کردن آلت تناسلی آقایان ، کشیدن آن با دست و ماساژ دادن آن است. برای این کار باید مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید:

• آلت تناسلی خود را بگیرید و به سمت بالا بکشید، این کار باید در حدود ۱۰ ثانیه انجام شود؛
• به مدت ۱۰ ثانیه آلت تناسلی خود را به سمت چپ بکشید و سپس همین کار را به سمت راست هم انجام دهید؛
• این مراحل را یک یا دو بار در روز برای حدود ۵ دقیقه تکرار کنید.

 به خاطر داشته باشید که هیچ کدام از این حرکات نباید دردآور باشد و حتی در کنار آن می‌توانید از ماساژ هم استفاده کنید.

 کشیدن آلت تناسلی به کمک دستگاه وکیوم مردان

برای استفاده از دستگاه وکیوم آقایان لازم است که چند مرحله را به ترتیب انجام دهید تا کیفیت کار بالا رود:

• آلت تناسلی خود را در داخل محفظه پر از هوا قرار دهید؛
• از مکانیسم پمپ استفاده کنید تا هوای آن خارج شود. این کار باعث می‌شود که خون به داخل آلت تناسلی شما کشیده شده و در نتیجه باعث ایجاد حالت نعوظ می‌شود.
• حلقه آلت تناسلی را به انتهای آن وصل کنید و آن را تا ۳۰ دقیقه ثابت نگه دارید. در این مدت ۳۰ دقیقه می‌توانید یک رابطه جنسی برقرار کنید.

اما اگر می‌خواهید از دستگاه کشش آلت تناسلی استفاده کنید، مراحل انجام کشیدن آلت تناسلی به ترتیب زیر هستند:

• آلت تناسلی خود را در انتهای پایه دستگاه قرار دهید؛
• سر آلت تناسلی خود را در انتهای مخالف قرار دهید؛
• لوله سیلیکون را در اطراف گردن آلت تناسلی ببندید؛
• انتهای لوله سیلیکون را در پایه دستگاه قرار دهید و به آرامی آلت تناسلی خود را به سمت بیرون بکشید؛
• هر زمانی که احساس درد داشتید، باید که ۶ را متوقف کنید؛
• فرایند کشش آلت تناسلی باید ۴ تا ۶ ساعت در هر روز انجام شود.

خطرات احتمالی و عوارض جانبی کشیدن آلت تناسلی

رفتار خشن و فشار بیش از حد به آلت تناسلی می‌تواند باعث ایجاد آب میان بافتی در داخل آن شده و مشکل ساز شود. این کار به رباط‌هایی که آلت تناسلی شما را به بدن متصل نگه می‌دارند، آسیب می‌رساند. این آسیب به صورت بالقوه می‌تواند در ایجاد حالت نعوظ برای آلت تناسلی مشکل ایجاد کند. هنگام استفاده از دستگاه کشش، حتماً مطابق با دستورالعمل پزشک پیش بروید و زمان بیشتر اشتباه است. عجله کردن در انجام این ورزش یا حتی طولانی‌تر کردن مدت زمان آن سبب صدماتی می‌شود که عملکرد آلت تناسلی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

اگر هم از دستگاه وکیوم مردان استفاده می‌کنید، حبس شدن خون در آلت تناسلی نباید بیشتر از ۳۰ دقیقه باشد. اضافه کردن مدت زمان این فرایند به طور طبیعی به آلت تناسلی شما آسیب می‌رساند.

بطور کلی استفاده از روش‌های مختلف برای کشیدن آلت تناسلی ممکن است عوارض جانبی زیر را داشته باشد:

• خارش و سوزش
• کبودی کوچک یا تغییر رنگ
• ایجاد لکه‌های قرمز در بدنه آلت تناسلی
• بی حسی موضعی
• پارگی وریدی

 اگر هر کدام از این علائم به صورت شدید برای شما رخ دهد، حتماً با پزشک خود مشورت کنید تا علائم شما ارزیابی شود.

چه زمانی نتیجه کار را می‌بینم؟

 نتیجه کشیدن آلت تناسلی و تأثیر آن بر افزایش اندازه آلت به روشی که انتخاب می‌کنید و همچنین نحوه سازگاری شما با این روش بستگی دارد. به عنوان مثال، دستگاه آلت تناسلی باید به صورت روزانه استفاده شود و معمولاً چند ماه طول می‌کشد تا نتیجه آن مشخص است.

مشاهدات نشان می‌دهد که استفاده از دستگاه وکیوم مردانه یا همان پمپ آلت تناسلی می‌توانند نتایج بسیار سریعتری داشته باشد، اما تاکنون هیچ تحقیق علمی برای حمایت از این موضوع انجام نگرفته است. همین وضعیت در مورد انجام تمرینات به صورت دستی هم وجود دارد و اطلاعات دقیقی در مورد نتایج آن در دست نیست.

به عنوان نتیجه نهایی، اگر در مورد اندازه آلت تناسلی خود نگران هستید، به این موضوع توجه داشته باشید که این دیدگاه فقط برای شماست و حتماً باید پزشک آن را تأیید کند. اما اگر مشخص شد که آلت تناسلی شما کوچک است، هر کدام از روش‌های فوق برای کشیدن آلت تناسلی مناسب و مفید هستند. البته به خاطر داشته باشید که دستگاه وکیوم آقایان نتایج سریع‌تر و استانداردتری دارد.

فیبروم رحم و درمان آن

فیبروم های رحمی که به آنها میوم یا لیومیوم نیز گفته می شود تومورهای خوش خیمی هستند که در رحم رشد می کنند. حدود ۲۰ تا ۵۰ درصد زنان، دارای فیبروم رحمی هستند. این تومورها با سرطان ارتباط ندارند و خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش نمی دهند.

علت ایجاد فیبروم رحم چیست

علت قطعی ایجاد فیبروم رحمی معلوم نیست. فیبروم ها از رشد بی‌رویه سلول های عضلانی رحم به علت تاثیر استروژن ایجاد می‌شوند ولی علت قطعی ایجاد آنها معلوم نیست‌. زنان چاق و نژاد آفریقایی آمریکایی و افراد دارای سابقه خانوادگی، بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم رحم قرار دارند. فیبروم ها در جاهای مختلف رحم رشد می کنند و اندازه آنها معمولاً متفاوت هستند.

علت ایجاد میوم های رحمی ژنتیک است، در فضای داخلی رحم تنها سلول های گوشتی رحم وجود دارد و به دلیل آنکه در داخل رحم به اندازه کافی سلول فیبروبلاست وجود ندارد احتمال دارد به صورت ژنتیک در داخل رحم این سلول ها به دام افتند و به تدریج در اثر تغییرات هورمونی شروع به رشد نمایند و یک کلافه ای به دور خود بنام فیبروم ایجاد نمایند. لذا زمینه ایجاد این بیماری ژنتیک است، آنچه سبب بزرگ شدن این توده های سفت می گردد دو عامل زمان و هورمون ها می باشد

علائم فیبروم های رحم

میوم های رحمی گاهی بدون علائم بوده و به صورت اتفاقی در سونوگرافی مشاهده می شود اما برخی اوقات با علائمی همچون خونریزی همراه است که وجود این علامت ها در همه ی افراد یکسان نیست و جالب است بدانید؛ علائم این بیماری به عواملی مانند اندازه توده ها و محل قرارگیری آن ها متفاوت می باشد و با توجه به این عوامل می تواند تغییراتی در سیکل قاعدگی به صورت خونریزی شدید، لخته های خونی و لکه بینی ایجاد نماید.

در صورتی که توده های فیبروم بزرگ باشند با علامت های سنگینی همچون؛ فشار داخل شکم، حس تکرر ادرار، حس فشار در مقعد و لگن، یبوست، بزرگی شکم می باشد. همان طور که ذکر شد این بیماری می تواند منجر به بزرگی شکم شود که افراد با اضافه وزن زیاد احتمال دارد متوجه چنین علامتی نشوند

بعضی از مبتلایان به فیبروم رحم علامتی ندارند و بعضی دیگر علایم شدید از بیماری را نشان می‌دهند. علایم فیبروم عبارتند از :

۱- دردهای قاعدگی شدید و طولانی مدت

۲- خونریزی های غیرطبیعی

۳- احساس فشار در ناحیه لگن

۴- بزرگ شدن شکم

۵- درد در رابطه جنسی

تشخیص فیبروم رحم

زمان مشاهده شدن فیبروم ها در رحم قابل تشخیص نیست، با آغاز سن بلوغ هورمون ها ترشح می کنند و این می تواند عاملی برای ایجاد فیبروم شود. به طور معمول زمانی فیبروم بروز می کند که علامت دار شود و علائم با توجه به سرعت رشد فیبروم و سیستم بدنی فرد متفاوت می باشد.

گاهی اوقات فیبروم ها باقی مانده و هیچ گونه تغییری ندارد اما گاهی به صورت ناگهانی بزرگ شده و با علائم شدید و ناگهانی بروز می کنند.

به هر حال جهت تشخیص فیبروم ها سونوگرافی لازم خواهد بود، پس به تمامی زنان توصیه می شود جهت تشخیص بسیاری از بیماری های زنان و فیبروم های رحمی انجام سالانه سونوگرافی را فراموش نکنند.

۱- سونوگرافی ۲- ام ار ای

درمان فیبروم های رحم

رشد اغلب فیبروم های رحمی خود به خود متوقف می‌شود با این حال شما باید تحت نظر متخصص زنان باشید تا روند رشد و درمان مناسب را تحت نظر داشته باشد. درمان ها متفاوت هستند و از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما در کل درمان شامل :

۱- خارج کردن فیبروم با جراحی

۲- استفاده از داروهایی که باعث یائسگی کاذب در بدن شده و سایز فیبروم را کاهش می‌دهند.

۳- آمبولیزاسیون شریان رحمی که البته می‌تواند با عوارضی همراه باشد.

این گفته که فیبروم رحمی سبب نازایی میشود صحیح نیست، اگر تحت نظر متخصص زنان باشید احتمال حاملگی در شما افزایش می یابد.

انواع فیبروم ها ی رحم

معمولا فیبروم ها سرطانی نمی شوند و به ندرت ممکن است این نوع توده ها به سرطان تبدیل شوند. لذا فیبروم های رحمی هیچ گونه مشکلی را برای فرد به همراه نخواهد داشت. فیبروم های رحمی دارای انواع مختلفی هستند که با توجه به ناحیه مورد نظر نوع های آن ها متفاوت است، که عبارت است از:

۱- فیبروم داخلی : در دیواره ماهیچه‌ای رحم به وجود می آید و باعث کشیدگی و بزرگ شدن رحم میشود.

۲- فیبروم ساب سروز : معمولاً در خارج رحم اما چسبیده به آن رشد می کند و گاه یک طرف رحم بزرگتر به نظر می‌آید.

۳- فیبروم پدانکوله : همان فیبروم ساب سروز است که قاعده باریک و دراز پیدا کند که به آن پدانکوله می‌گویند.

۴- فیبروم ساب موکوز : در سطح داخلی حفره رحم رشد می‌کند و معمولا با دردهای قاعدگی و خونریزی های زیاد همراه است.

توصیه های ضروری به افرادی که فیبروم رحم دارند :

۱- معاینات دوره‌ای انجام دهید و هر ۶ ماه تا یک سال به متخصص زنان خود مراجعه کنید.

۲- اگر فیبروم رحمی دارید از مصرف قرص های جلوگیری از بارداری جداً خودداری کنید مگر با تجویز پزشک.

۳- بسیاری از فیبروم های رحمی نیاز به جراحی ندارند.

۵- اگر به دلیل داشتن فیبروم خونریزی های قاعدگی زیاد دارید، حتما از غذا هایی که سرشار از آهن هستند استفاده کنید که دچار کم خونی نشوید.

۶- اگر فیبروم رحمی به سرعت رشد کند و بزرگ شود حتماً باید بررسی‌های بیشتر در خصوص سرطانی بودن آن انجام شود.

فیبروم های رحم و بارداری

اندازه فیبروم های رحمی در بارداری متفاوت است بعضی از فیلم ها کوچک و بزرگ است یک سوم فیبروم ها در سه ماهه اول بارداری رشد می‌کند و می‌تواند سبب سقط شود علائم و خطرات فیبروم با توجه به تعداد و محل قرارگیری آنها در خانم های باردار متفاوت است.

علائم فیبروم رحم در بارداری

فیبروم رحم در بارداری می تواند کاملا بدون علامت باشد و برخی می توانند نشانه های زیر را داشته باشند :

درد شکم – خونریزی شدید- یبوست- در طول بارداری هر زمان که خونریزی یا درد شکمی داشتید حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

درمان فیبروم رحم در بارداری

در برخی از افراد دارای فیبروم رحم بهتر است قبل از باردار شدن فیبروم ها با جراحی خارج شود. خارج کردن فیبروم ها قبل از بارداری بستگی دارد به اینکه آیا فیبروم روی قدرت باروری آنها تاثیر گذاشته یا نه، یا فیبروم، لوله های رحم (فالوپ) را مسدود کرده یا نه، یا سبب سقط مکرر شده یا نه.

در دوران بارداری نمی توان فیبروم را خارج کرد و در صورت درد با نظر پزشک متخصص می توان از درمان های خوراکی و مسکن های مجاز استفاده کرد.

عوارض فیبروم های رحم در بارداری

اگر در دوران بارداری فیبروم کوچک است و رشدی ندارد معمولا خطری در بارداری ایجاد نمی‌کند ولی اگر فیبروم بزرگ است ممکن است در طول بارداری باعث :

۱- افزایش خطر سقط

۲- محدودیت رشد جنین در رحم

۳- زایمان زودرس

۴- خونریزی شدید

۵- افزایش سایز فیبروم رحمی

فیبروم در طول بارداری می تواند بزرگتر و یا حتی کوچک تر شود.

فیبروم رحم و نوع زایمان

وجود فیبروم رحمی احتمال سزارین را افزایش می دهد گرچه بعضی از خانم ها با توجه به اندازه و محل قرارگیری فیبروم در رحم ممکن است بتواند زایمان طبیعی نیز داشته باشند کسانی که فیبروم آنها بزرگ است و در محلی قرار گرفته که دهانه رحم را مسدود کرده نمی‌توانند زایمان طبیعی داشته باشند و حتما باید سزارین شوند.

برای تعیین نوع زایمان در بیمارانی که فیبروم رحمی دارند بهتر از هر کسی متخصص زنان می تواند شما را راهنمایی کند که آیا سزارین کنید یا زایمان طبیعی.

آیا در هنگام انجام سزارین میتوان فیبروم رحمی را هم برداشت؟

خیر. بهتر است هنگام سزارین فیبروم های رحمی برداشته نشوند چون بافت رحم بسیار شکننده و پر خون است و با دستکاری، احتمال خونریزی شدید وجود دارد و در صورت عدم کنترل خونریزی ممکن است منجر به برداشت رحم برای حفظ جان بیمار شود. در ضمن ممکن است بعد از زایمان فیبروم خود به خود کوچک شود.

درمان فیبروم های رحمی

درمان فیبروم رحم به عوامل مختلفی بستگی دارد، با توجه به نوع فیبروم ها و علائم فرد درمان متفاوت خواهد بود.

در اکثریت مواقع میوم های رحمی بدون علامت و کوچک هستند که در چنین شرایطی نیازی به درمان نیست و تنها کافیست بیمار تحت نظر بوده و سونوگرافی سریالی هر شش ماه تا یکسال انجام دهد.

اما در صورتی که فیبروم های رحمی با علامت هایی همچون درد، خونریزی، اندازه های بزرگ و مشکلات باروری همراه باشند درمان ضروری است که با توجه به این شرایط درمان به صورت جراحی خواهد بود.

درمان فیبروم رحم در دختران جوان

دختران جوانی که مبتلا به فیبروم های رحمی هستند ترجیح داده می شود تا جراحی انجام نگردد، زیرا انجام جراحی و بخیه های حین جراحی می تواند بافت رحم را برای بارداری تحت تاثیر قرار دهد. به همین منظور فیبروم های رحمی با اندازه های 6 – 7 سانت در دختران جوان بهتر است که تنها تحت کنترل قرار گیرند.

ولی زمانی که فیبروم های رحمی در دختران جوان خیلی بزرگ باشد، به دلیل اشغال کردن رحم باعث ایجاد فشار بر روی بافت رحم و خونریزی می شود، در این زمان بهترین درمان جراحی خواهد بود. تزریق آمپول های هورمونی موثر نخواهد بود و تنها راه درمان جراحی است.

درمان فیبروم رحم بدون جراحی یکی از سوالات شایع که اکثریت اوقات افراد از ما می پرسند چنین است که آیا می توان فیبروم های رحمی را با داروهای شیمیایی و گیاهی درمان نمود؟ جالب توجه است که درمان قطعی فیبروم های رحمی جراحی است و تنها در برخی شرایط می توان با کمک درمان های دارویی این نوع توده ها را کوچک نمود ولی به صورت قطعی درمان نخواهند شد و با قطع دارو احتمال رشد و بزرگ شدن توده ها وجود برخی از آمپول های هورمونی هستند که به منظور رفع فیبروم های رحمی مورد استفاده قرار می گیرند، این نوع آمپول ها تا حدودی می توانند موجب کوچک شدن اندازه توده های فیبروم شوند، اما باید گفت زمانی که فیبروم ها کوچک می شوند بعد از یک مدت (که این زمان می تواند چند ماه تا چند سال به طول بیانجامد) مجدد شروع به رشد کند. لذا درمان طبی موثر نخواهد بود.

درمان فیبروم های رحمی طبی نیست و این نکته بسیار حائز اهمیت می باشد. خیلی از افراد تمایل دارند، با مصرف داروهای گیاهی به درمان بپردازند، در صورتی که درمان از این طریق امکان پذیر نخواهد بود. در نهایت بگوییم، فیبروم های رحمی درمان دارویی نداشته و درمان قطعی این بیماری جراحی است.

در چه مواقعی نیاز به درمان دارویی می باشد؟

در صورتی که بیمار خونریزی شدید داشته باشد برای آنکه بتوانیم به فرد فرصت دهیم تا حال عمومی آن بهبود یابد از درمان دارویی استفاده می کنیم. همچنین اگر بیمار شرایطی دارد که نمی تواند تحت جراحی قرار گیرد از دارو درمانی جهت کنترل بیماری استفاده می نماییم. در نهایت بگوییم، درمان دارویی نظیر آمپول ها و قرص ها کمک می نمایند تا بیماری کنترل شده و علائم آن کاهش یابد ولی سبب درمان قطعی نخواهند شد.

عمل فیبروم رحم

جراحی میوم های رحمی به دو صورت باز و بسته قابل انجام است. انتخاب روش جراحی با توجه به شرایط بیمار، محل قرارگیری توده ها، سن و انجام چندین جراحی به صورت همزمان بستگی خواهد داشت لذا جهت تعیین روش جراحی بایستی معاینات و بررسی های لازم صورت گیرد تا در نهایت بتوانیم روش مناسب جراحی را مشخص نماییم.

جراحی بسته یا لاپاراسکوپی یک جراحی دقیق و سیف است اما در برخی موارد احتمال دارد این روش درمان برای فیبروم های رحمی مناسب نباشد. در صورتی که اندازه توده ها بزرگ باشد انجام لاپاراسکوپی مناسب نیست و ممکن است نیاز باشد تا جراحی به صورت لاپاراتومی انجام شود و رحم به صورت لایه لایه باز شود تا در نهایت درمان صورت گیرد ولی اگر فرد در شرایط سنی خاصی باشد که پس از تصمیم داشته باشد باردار شود می توان از طریق چند برش بسیار کوچک با کمک لاپاراسکوپی اقدام به درمان نمود.

انجام جراحی فیبروم رحم به ظرافت بسیار زیادی نیاز دارد، به دلیل اینکه فیبروم زمانی که بزرگ می شود به حفره رحم نزدیک می شود، لذا این جراحی نیاز به دقت بسیار زیادی دارد تا حفره رحمی باز نشود. در صورتی که در حین جراحی حفره رحمی به هر دلیلی باز شود، حتما باید با ظرافت بسیار زیادی بخیه زده شود تا بافت رحم به حالت عادی باز گردد.

در صورتی که توده های فیبروم بزرگ باشند نیاز به بخیه چندین لایه (4-5) می باشد تا به حالت اولیه بازگردد تا مشکلی در زمان بارداری برای فرد به وجود نیاورد و موجب پاره شدن رحم نشود. بدترین مشکل در زمان بارداری که ممکن است رخ دهد پاره شدن رحم در این دوران می باشد.

یکی دیگر از مسائلی که در حین جراحی فیبروم رحمی ممکن است ایجاد شود، وارد شدن آسیب شدید به حفره داخل رحم (اندومتر) می باشد و ممکن است فرد پس از چندماه با عوارضی همچون کم شدن خون پریود، چسبندگی داخل رحمی (آشرمن) مواجه شوند. لذا نحوه جراحی فیبروم های رحمی بسیار مهم و حائز اهمیت می باشد. جراحی فیبروم یک جراحی تکنیکال و ماهرانه ای است که می تواند به دو صورت باز یا لاپاراسکوپی انجام شود و در هر دو مورد باید تکنیک جراحی کاملا رعایت شود.

آیا همزمان با درمان فیبروم جراحی هیسترکتومی نیاز خواهد بود؟

یکی از مشکلاتی که بسیار از افراد با آن مواجه هستند این است که آیا همزمان با درمان فیبروم رحم نیاز به خارج نمودن رحم یا جراحی هیسترکتومی می باشد. در واقع برخی از افراد جوان هستند و بایستی رحم برای آن حفظ شود.

در چنین زمانی بایستی با بیمار صحبت شود تا تمامی جوانب سنجیده و سپس تصمیم گیری جهت درمان صورت گیرد. در اکثریت مواقع نزدیک به نود و نه درصد می توان فیبروم را بدون آنکه رحم برداشته شود خارج نمود.

به طور معمول طبق قانون قبل از جراحی از بیمار رضایت عمل هیسترکتومی گرفته می شود تا در صورتی که مشکلی ایجاد گردید مجبور به خارج نمودن رحم شدیم بتوانیم اقدام نماییم.

در نهایت بگوییم، نگران نباشید حتی فیبروم های رحمی بزرگ را می توان با دقت و ظرافت با حفظ رحم اقدام به درمان نمود.

آیا پس از جراحی فیبروم رحم می توان باردار شد؟

بارداری پس از جراحی میوم های رحمی بسته به سایز، ناحیه میوم ها، تعداد آن ها، سن، حال عمومی بیمار بستگی خواهد داشت که تمامی این موارد را بایستی در نظر گرفته شود.

بارداری پس از جراحی فیبروم های رحمی بایستی بعد از مدت زمانی مشخص صورت گیرد. به طور معمول بین هفت تا دوازده ماه به بیمار فرصت داده می شود تا آن ناحیه جراحی شده ترمیم شود و سپس می توان اجازه بارداری به فرد داد.

فرد نباید زودتر از زمان مقرر باردار شود، زیرا فیبروم های که در عمق رحم یا لایه اینترامورال قرار داشته اند حتما بایستی فرصت ترمیم داده شود.

بیماری که فیبروم ها در لایه داخلی رحم بوده بایستی بداند که پس از جراحی یک بارداری پر خطر خواهد داشت و مراقبت الزامی است زیرا احتمال پارگی رحم در ماه های آخر بارداری در مواقعی که فیبروم خیلی بزرگ بوده وجود دارد و در چنین مواقعی ممکن است با درد های کوچک شکمی در ماه های آخر در ناحیه که فیبروم برداشته شده، شروع شود و به صورت ناگهانی موجب پارگی رحم شود. بیمار بایستی آگاهی داشته باشد که بارداری پرخطری را در پیش دارد و حتما بایستی با بهترین متخصص زنان در تماس باشد و کوچکترین درد و حال طبیعی خود را به پزشک اطلاع دهد.

پس از عمل میوم رحم زایمان به چه صورت خواهد بود؟

پس از درمان میوم های رحمی نوع زایمان بسته به محل قرارگیری توده ها و شرایط بیمار مشخص می گردد. در صورتی که توده ها در ناحیه مورال بوده و بخیه و اسکارهای زیادی به جای باقی مانده است، به هیچ عنوان نبایست به آن بیماری اجازه زایمان طبیعی داده شود و  قبل از درد ها و ریسک این نوع زایمان فرد بایستی تحت زایمان سزارین قرار گیرد.

ولی اگر فیبروم ها کوچک باشند و روی رحم قرار گرفته بودند براساس شرایط فرد بدان اجازه زایمان طبیعی داده می شود.

در نهایت بگوییم؛ نوع زایمان با توجه به شرایط فرد مشخص می گردد در صورتی که هر کدام از روش های زایمان برای فرد خطرناک باشد آن روش انتخاب نخواهد شد.

سن مناسب جراحی فیبروم رحم

در انجام جراحی میوم های رحمی به هیچ عنوان سن مطرح نیست، گاهی اوقات ممکن است فرد جوانی با تغییرات سیکل قاعدگی شدید و خونریزی های بسیاری مواجه باشد که در چنین شرایطی پزشک برای بهبود حال بیمار می بایست اقدام به جراحی نماید.

لذا سن ملاک اصلی جراحی نیست علائم بیماری تعیین می کند نیاز به جراحی خواهد بود یا خیر. بدانید که جراحی در دختران جوان آسیب زننده نخواهد بود و مشکل بارداری ایحاد نمی کند و قابل توجه است که آگاه باشید نگه داشتن فیبروم ها سبب ایجاد ضعف هایی در فرد می شود که این خود از جراحی خطرناک تر است.

تاثیر تغذیه بر روی فیبروم رحم

یکی از سوالاتی که بسیاری از افراد می پرسند این است که تغذیه و مصرف چه نوع مواد غذایی می تواند بر روی ایجاد فیبروم اثر بگذارد بایستی گفت فیبروم ربطی به تغذیه ندارد و ریشه ژنتیک دارد.

نکته پایانی

فیبروم های رحم زمینه ژنتیک دارند در صورت مشاهده هر گونه علائم با پزشک خود مشورت نمایید. در صورتی که سابقه این بیماری در میان اطرافیان شما وجود دارد بهتر است به علائم آن توجه نمایید و تحت کنترل قرار گیرید. انجام جراحی فیبروم های رحمی به ظرافت بسیار زیادی نیاز دارد، در نتیجه به منظور پیشگیری از بروز عوارض ناشی از جراحی حتما در انتخاب پزشک و متخصص زنان دقت لازم را داشته باشید.