ماشین آلات کشاورزی مربوط به خاکورزی ( گاوآهن ها)

 ​

چهار هدف اصلی در خاک ورزی:

1.مخلوط کردن بقایای گیاهی و حاصلخیزی خاک و غیره
2. آماده سازی بستر بذر
3.کنترل علف های هرز
4.حفظ منابع آبی و خاکی

خاک ورزی را با توجه به مقدار مخلوط شدن و زیر و رو شدن خاک در زمان عملیات تقسیم بندی می کنند . خاک ورزی اولیه معمولا خاک سطحی و اغلب بقایای گیاهی را برگردان می کند . خاک ورزی اولیه اغلب اولین عملیات پس از برداشت محصول می باشد. ماشین آلات خاک ورزی ثانویه مقدار کمی از خاک و بقایای مانده از گیاهان را با خاک مخلوط و دفن می کنند. بنا به دلایل خوب و منطقی بسیاری ما در زمین های زراعی کشت می کنیم در حالیکه از طرفی ممکن است اثرات منفی نیز داشته باشد . اگر سطح خاک خالی و دارای پوشش نباشد یک عامل بسیار خوب برای فرسایش توسط باد و آب است فرسایش یک مسئله مهم است زیرا ما خاک حاصلخیز سطحی که تشکیل شده از مواد آلی و مغذی است را از دست می دهیم و این باعث کاهش حاصلخیزی و باروری خاک میگردد. روش های مدیریتی جهت کنترل فرسایش میتواند کار آمد باشد. در یک سیستم مدیریتی جدید از خاک ورزی سبک و ناچیز و همچنین باقی گذاشتن بقایای گیاهی در سطح خاک استفاده می شود. در سال های اخیر اکثر کشاورزان از این راه و روش استفاده می کنند به این روش بدون خاک ورزی ، سیستم مدیریتی باقی مانده های گیاهی ، حفظ خاک و خاک ورزی و …. می گویند .

گاوآهن های برگردان دار:

این نوع گاوآهن ها در اروپا استفاده می شده و از آنجا به سایر نقاط جهان منتقل شده است این نوع گاوآهن ها 90 تا 95 درصد بقایای گیاهی را در هر سری عملیات دفن می کنند و تنها 5 تا 10 درصد از بقایا و خاک سطحی زیر و رو نمی گردد.

گاوآهن های دیسکی:

این نوع گاوآهن ها در سر تا سر آمریکا مورد استفاده قرار می گیرد و 80 تا 90 درصد بقایای گیاهی را برگردان می کند و تنها 10 تا 20 درصد بقایا در سطح خاک باقی می ماند.

برای خواندن ادامه مطلب ماشین آلات کشاورزی مربوط به خاکورزی ( گاوآهن ها) کلیک کنید.

انواع روشهای خاک ورزی و اهداف آنها

 ​

بعضی از اهداف کلی خاک ورزی عبارتند از :

1.بهسازی ساختمان خاک

اصولاً ساختمان دانه دانه خاک که موجب نفوذ سریع آب و حفظ و نگهداری صحیح آن، افزایش گنجایش هوا و تسهیل تهویه خاک و تقلیل مقاومت آن در مقابل ریشه دوانی شود مورد نظر است. از طرف دیگر یک بستر مطلوب برای بذر معمولاً بر وجود ذرات کوچکتر و نرمتر خاک در مجاورت بذر ها دلالت می کند. اما باید توجه داشت که امکان بهسازی ساختمان خاک از طریق عملیات خاکورزی، تنها در شرایط کاملاً مطلوب رطوبت خاک انجام پذیر است.در غیر این صورت اثر خاک ورزی بر ساختمان خاک اغلب زیان آور خواهد بود تا سودمند. چنانچه در هنگام عملیات خاک ورزی، خاک بیش از حد رطوبت داشته باشد، خاک فشرده شده و در صورتی که خاک بیش از حد خشک باشد، خاک پودر می شود.

2. حفظ و نگهداری رطوبت

چنانچه خاک ورزی بر اساس روشهای تأیید شده حفاظت خاک انجام گیرد.، می تواند در کاهش آبدوی سطحی مؤثر واقع شود. بدین ترتیب عملیات خاک ورزی باعث بهتر شدن نفوذ آب در خاک می شود. و ممکن است میزان آب ذخیره شده در خاک را دو برابر نماید. سطح ناهموار به وجود آمده پس از خاکورزی می تواند از طریق کاهش آبدوی سطحی و به حداقل رساندن سله بستن سطح خاک موجب افزایش نفوذ آب در خاک گردد. همچنین با پوششی از بقایای گیاهی که سطح خاک را در مورد اصابت قطرات باران محافظت می کند می توان نتایج حاصله را افزایش داد.

3. تهویه خاک

جریان هوا معمولاً در خاک هاییی که دارای ساختمان خوب هستند رضایت بخش می باشد. خاک هایی که به شدت فشرده می باشد، با از دست دادن آب خود در فصل خشک ترک می خورند. این ترک های عمیق تنها تا اندازه ای باعث بهبود جریان هوا می گردند.

4.نفوذ پذیری خاک

استفاده از تراکتور های چرخ دار و ادوات سنگن در زراعت های آبی موجب فشرده شدن خاک گاهی اوقات تا عمق 50 سانتیمتری می شود و بدین ترتیب اثر بدی در نفوذ آب می گذارد.این موضوع همراه با تقلیل در رشد ریشه بوده و باعث کندی رشد گیاه می گردد. به منظور بهتر شدن نفوذ آب در خاک، لایه های فشرده شده باید از بین بروند. این کار با استفاده از وسایلی که لایه های فشرده شده را خرد می کنند حاصل می شود. معمولاً عمق 30 سانتیمتری کافی است اما چنانچه برداشت محصول در زمان مرطوب بودن خاک انجام گرفته باشد، این عملیات تا عمق 50 سانتیمتری یا بیشتر مورد لزوم است.

5. ریشه دوانی

خاک ورزی معمولاً بر روی یک دهم از خاکی که ریشه اکثر محصولات در آن گسترش پیدا می کند، مؤثر است. بنابراین تنها به میزان محدودی در نفوذ ریشه در خاک تأثیر می گذارد.حتی استفاده از زیرشکن (ساب سویلر) نیز به طور کامل نمی تواند در نفوذ بیشتر ریشه به اعماق تأثیر زیادی داشته باشد.تأمین مقدار زیادی از مواد غذایی و آب در لایه های زیرین خاک بیش از عملیات خاک ورزی باعث نفوذ ریشه به اعماق خاک خواهد شد مگر اینکه یک لایه سخت عمقی تشکیل شده باشد. بنابراین شکستن این لایه سخت به وسیله شخم زدن و استفاده از زیر شکن، معمولاً برای بهتر شدن نفوذ ریشه در خاک ضروری می باشد.

برای خواندن ادامه مطلب انواع روشهای خاک ورزی و اهداف آنها کلیک کنید.

کیوانو یا خربزه شاخدار (Kiwano)

 ​

نام علمی:

Cucumis metuliferus

تیره:

Cucurbitaceae

خربزه شاخ دار یا کیوانو یکی از گیاهان رونده و یک ساله از خانواده کدوئیان است. میوه این گیاه به دلیل شاخی شکل یا خار دار بودن به این نام، نام گذاری شده است. میوه های رسیده پوستی به رنگ نارنجی مایل به زرد و گوشتی به رنگ سبز، ژله ای شکل و ترش مزه دارند. بافت میوه این گیاه مشابه خیار می باشد.

خربزه شاخ دار یا شاخی شکل بومی آفریقا است و امروزه در کشور های دیگری نظیر کالیفرنیا، میسی سیپی، شیلی، استرالیا و نیوزیلند نیز کشت می شود.

این میوه ها از گذشته به عنوان منبع غذایی مردم آفریقا به شمار می آید و حاوی مواد مغذی بسیاری است.

گیاهشناسی

خربزه شاخ دار گیاهی یکساله و رونده بوده که دارای شاخه های بالارونده می باشد. بخش های رویشی گیاه زبر و دارای کرک های پراکنده می باشد. ساقه ها بیش از 3 متر طول داشته و از یک ساقه زیرزمینی چوبی خارج می شوند.

برگ ها پهن، تخم مرغی – قلبی شکل، به ابعاد 90 × 100 میلی متر، فاقد لوب یا پنجه ای شکل و دارای 3 تا 5 لوب هستند. رگبرگ های سطح زیرین برگ دارای تعداد زیادی کرک های زبر و حاشیه برگ دارای دندانه هایی کوچک می باشند. این برگ ها دارای دمبرگ هایی به طول بیش از 100 میلی متر هستند.

این گیاه یک پایه بوده و گل های نر و ماده به صورت جدا از هم و روی یک گیاه تشکیل می شوند. گل های نر به صورت منفرد، بدون دمگل یا دارای دمگل های کوتاه، به رنگ زرد روشن یا مایل به سبز بوده و جام گل در آنها حدود 5 تا 10 میلیمتر نیز طول دارد. گل های ماده به صورت منفرد و دارای دمگل های طویلی به طول 20 تا 60 میلی متر و دارای تخمدانی به طول 20 سانتیمتر هستند. این گل ها به رنگ سبز کمرنگ و دارای خار های گوشتی متعدد و کوچک به رنگ سبز تیره بوده و جام گل نیز در آنها به رنگ زرد و به طول 8 تا 15 میلی متر می باشد.

میوه ها بیضوی – استوانه ای، کمی سه گوش، به طول 60 تا 150 میلیمتر و عرض 30 تا 60 میلیمتر (میوه های رسیده)، در ابتدا به رنگ خاکستری مایل به سبز و در صورت رسیدن به رنگ زرد تا قرمز مایل به نارنجی، فاقد خطوط طولی هستند. این میوه ها دارای خارهای پراکنده و کمی زبر، گوشتی و به ابعاد 10 × 2-5 میلیمتر می باشند. هر میوه دارای تعداد زیادی بذر می باشد.

بذرها پهن، بیضی شکل و به طول 6 تا 9 میلی متر هستند که توسط بافتی ژله ای و به رنگ سبز روشن یا سبز زمردی احاطه شده اند.

برای خواندن ادامه مطلب کیوانو یا خربزه شاخدار (Kiwano) کلیک کنید.

چریمویا (Cherimoya)، میوه ای شیرین با بافت خامه ای

 ​

نام علمی:

Annona cherimola

تیره:

Annonaceae

گیاهشناسی

“آنونا چریمولا” که به آن “چریمویا” نیز گفته می شود گیاهی است با میوه های خوراکی و از خانواده ی آنوناسه که بومی دره های رشته کوه های آند از پرو، اکوادور و کلمبیا می باشد. اما به صورت تجاری در استرالیا، آمریکای جنوبی، آسیا، اسپانیا، ایتالیا و کالیفرنیا نیز کشت می شود.چریمویا درخت یا درختچه ای چوبی، سریع الرشد با شاخه های انبوه است. این گیاه اغلب همیشه سبز می باشد اما کمی خزان پذیری نیز در برخی از شاخه ها و برگ های آن دیده می شود. ارتفاع این درخت به 5 تا 9 متر می رسد. شاخه های بالغ، شاداب و چوبی بوده و شاخه های جوان و شاخه های کوچک انتهایی به صورت نرم، حصیری، نازک، کوتاه و با کرک های زنگاری رنگ دیده می شوند.برگ ها چرمی، به طول 5 تا 25 سانتیمتر و عرض 3 تا 10 سانتیمتر، بیضی شکل، در انتهای نوک تیز و نزدیک به دمبرگ به صورت گرد می باشند. کرک های جوان پوشیده از کرک های نرم، کوچک، درهم و زنگاری شکل است. زمانی که برگ ها بالغ می شوند، این کرک ها فقط بر روی رگبرگ های بخش زیرین برگ ها دیده می شوند. سطح رویی برگ فاقد کرک و به رنگ سبز متوسط و کمرنگ با رگبرگ هایی کمرنگ تر می باشند اما سطح پشتی یا زیرین برگ ها به رنگ سبز مایل به خاکستری کمرنگ، مخملی با رگبرگ هایی برآمده به رنگ سبز کمرنگ مشاهده می شوند. سطح زیرین برگ های جدید نسبتاً سفید رنگ به نظر می رسد. این برگ ها منفرد، با آرایش متناوب و دو ردیفه می باشند. برگ ها با دمبرگی به طول 6 تا 10 میلیمتر و دارای کرک های انبوه به ساقه متصل می شوند. گل ها به رنگ سبز بسیار کمرنگ، گوشتی، به طول 3 سانتیمتر با عطری همانند میوه و قوی هستند. هر گل دارای سه عدد گلبرگ بیرونی به رنگ مایل به سبز، گوشتی و کشیده و نیز سه عدد گلبرگ کوچکتر و درونیبه رنگ مایل به صورتی با کرک های درهم و کوچک به رنگ زرد یا قهوه ای می باشند. نقطه هایی به رنگ ارغوانی و نیز تعدادی پرچم بر روی گلبرگ های درونی وجود دارد. این گل ها بر روی شاخه ها به صورت متقابل با برگ ها، منفرد یا به صورت گروه های دو یا سه تایی ظاهر می شوند. هر گل به وسیله ی دمگلی پوشیده از کرک های زنگاری رنگ و به طول حدود 8 تا 12 میلیمتر به شاخه متصل می شود. جوانه های گل نیز در ابتدا دارای 15 تا 18 میلیمتر طول و 5 تا 8 میلیمتر نیز عرض می باشند. گل های این گیاهان هرمافرودیت بوده و دارای سیستم خودناسازگاری می باشند در نتیجه خودگرده افشانی در آنها صورت نمی گیرد. مکانیسم خودناسازگاری آنها به این صورت است که اندام های چنسی نر زودتر از اندام های جنسی ماده می رسند و آماده ی تلقیح می شوند. بنابراین برای گرده افشانی نیاز به حشرات گرده افشان مانند زنبورهای عسل می باشد. با استفاده از گرده افشانی دستی نیز می توان اقدام به تولید میوه های مطلوب در باغ نمود. برای این منظور، گرده ها در زمان رسیدن جمع آوری شده و در کیسه های مخصوصی نگهداری می شوند. در زمان مناسب (رسیدن و آماده ی تلقیح شدن مادگی) گرده ها بر روی گل ها افشانده می شوند.  میوه ها مخروطی یا قلبی شکل، به طول 10 تا 20 سانتیمتر و قطر 5 سانتیمتر و به رنگ سبز پررنگ مشاهده می شوند. پوست میوه به صورت فلس های روی هم رفته یا زگیل های برآمده دیده می شود. این میوه ها زمان رسیدن به رنگ قهوه ای تبدیل می شوند و سطح آنها نیز شکاف می خورد. میانگین وزن هر میوه حدود 150 تا 500 گرم می باشد اما در برخی موارد نیز میوه هایی به وزن 2.7 کیلوگرم یا بیشتر نیز گزارش شده است. گوشت میوه های رسیده به رنگ سفید مایل به کرم و حاوی تعدادی بذر سخن، غیرخوراکی، به رنگ قهوه ای یا سیاه، لوبیایی شکل و براق به طول حدود یک تا دو سانتیمتر و عرض 0.5 تا 1 سانتیمتر می باشد.   گل ها از اواخر زمستان تا اوایل تابستان تشکیل می شوند و میوه ها نیز به دنبال آنها از اکتبر تا “می” می رسند.

برای خواندن ادامه مطلب چریمویا (Cherimoya)، میوه ای شیرین با بافت خامه ای کلیک کنید.

سالاک یا میوه پوست ماری (Salak)

 ​

نام علمی:

Salacca zalacca

تیره:

Arecaceae

درخت سالاک، پوستی همانند فلس و قهوه‌ای رنگ شبیه پوست مار دارد و به همین دلیل مردم محلی آنجا آن را میوه مار یا میوه پوست مار نیز می‌نامند.میوه سالاک شبیه انجیری بزرگ است و پوست آن سفت و خشک و مانند فلس می‌ماند. میوه نرسیده سالاک ترش مزه است اما رسیده آن طعمی شیرین و مزه ای مانند آناناس دارد.

سالاک (Salak) میوه ای استوایی با ظاهری عجیب و غریب است که پوست فلس مانند و قهوه ای رنگ آن شبیه پوست مار است و به همین دلیل مردم محلی آنرا میوه مار یا میوه پوست مار نیز می نامند.

گیاهشناسی

نخل میوه مار بالتیک تا 2 متر رشد می کند و می تواند برای 50 سال یا بیشتر محصول تولید کند. برگها به صورت منقار ، به طول 7 سانتیمتر ، در قسمت فوقانی به رنگ سبز براق ، در پایین به مایل به سفید است. خارها در دمبرگها و در قاعده برگها رشد می کنند. تنه درخت نخل نیز خاردار است و دارای صفحات پوسته پوسته است.

گلها ماده و نر ، به رنگ قهوه ای هستند ، در دسته های ضخیم جمع شده و نزدیک پایه زمین روی تنه شکل گرفته اند. میوه ها هستند گلابیشکل یا بیضی شکل ، به صورت گوه ای شکل در پایه ، به صورت خوشه ای روی درخت خرما رشد می کند. قطر میوه – تا 4 سانتی متر ، وزن از 50 تا 100 گرم. میوه ها با پوستی قهوه ای غیر معمول با خارهای کوچک پوشیده می شوند ، شبیه فلس های مار

تفاله میوه آن بژ است ، از یک یا چند قسمت تشکیل شده است که محکم به یکدیگر متصل شده اند. در داخل هر بخش از پالپ 1-3 استخوان بزرگ بیضی شکل قهوه ای وجود دارد. میوه های مار طراوت ، شبیه به اناناس با موز، که عطر و طعم سبک و رایحه مغز را تکمیل می کند. میوه های نارس به دلیل داشتن تانن زیاد از نظر طعم بسیار قابض هستند.

برای خواندن ادامه مطلب سالاک یا میوه پوست ماری (Salak) کلیک کنید.