همه چیز درباره گیاه بابونه (بابونه آلمانی)

نام علمی:

Matricaria chamomilla

تیره:

Asteraceae

بابونه از قدیمی ترین گیاهان دارویی شناخته شده توسط انسان است . مردم مصر و یونان باستان از خواص دارویی آن مطلع بوده و برای درمان بعضی بیماری ها از این گیاه استفاده می کرده اند . دو تن از حکمای یونان به نام ((پلینیوس)) و ((دیوسکورید)) در تالیفات خود از بابونه بنام ((کاماملون)) یاد کرده و خواص درمانی آن را شرح داده اند .

بابونه در تمام فارماکوپه های معتبر به عنوان یک گیاه دارویی معرفی شده و خواص درمانی گلهای این گیاه مورد بررسی قرار گرفته است. از مواد موثره گلهای بابونه داروهای ضد تورم ، داروهایی برای معالجه دل درد ، نفخ شکم و زخمهای پوستی تهیه می شود . در اکثر کشورهای غربی از دم کرده گلهای بابونه به عنوان اشتها اور و هضم کننده غذا استفاده می شود .

اسانس گلهای این گیاه اثر ضد میکروبی دارد و از آن در صنایع داروسازی ، بهداشتی و آرایشی و غذایی نیز استفاده می شود .

در صنایع بهداشتی و آرایشی از مواد موثره گلهای بابونه کرمهای مرطوب کننده و روشن کننده پوست تولید می شود . از عصاره گلهای این گیاه به عنوان افزودنی به شامپو جهت تقویت موی سر استفاده می شود .

بابونه گیاهی است همه جایی و تقریبا” در تمام نقاط جهان به صورت خودرو می روید . کشت این گیاه در مقیاس وسیع از 20 سال پیش در اغلب کشورهای غربی آغاز شده است . در حال حاضر نیاز صنایع مختلف به گلهای بابونه در حدود چهار هزار تن (گل خشک) است .   کشورهای عمده تولید کننده بابونه عبارتند از : مجارستان ، روسیه ، آرژانتین ، آلمان ، چک ، اسلواک ، فنلاند ، مصر و اخیرا”هندوستان .

گیاهشناسی

بابونه گیاهی علفی و یک ساله است . این گیاه سرمای زمستان را تحمل می کند . در مناطق معتدله علف هرز ذرت و یونجه است . بابونه در عرض جغرافیایی 63 تا 64 درجه شمالی در سطوح وسیعی می روید . منشا این گیاه آسیای صغیر گزارش شده است ولی در شمال و جنوب آمریکا و همچنین در استرالیا می روید .

ریشه بابونه مخروطی شکل و کم وبیش سطحی است . ریشه در اواخر دوره رویش از انشعابهای فراوانی برخوردار می شود . ساقه استوانه ای شکل است . ارتفاع ساقه متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد و بین 50 تا 80 سانتی متر است . در زمینهای شور ساقه کوتاه و به صورت خوابیده روی زمین قرار می گیرد . برگها ، منقسم ، باریک ، کشیده و نیزه ای شکل است . برگها صاف و فاقد کرک هستند و به صورت متناوب نسبت به یکدیگر روی ساقه قرار می گیرند . گلها در انتهای ساقه های اصلی و فرعی ظاهر می شوند . قسمت میانی گلها که مجموعه ای از گلچه های لوله ای زرد رنگ است و در اوایل رویش نیمه کروی است که با نمو کامل گلها و باز شدن گلچه های لوله ای کم و بیش مخروطی شکل (به شکل کله قند) می شوند . قطر گلهای بابونه متفاوت و بین 5/1 تا 3سانتی متر است .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید

همه چیز درباره گیاه پاخری

 ​

نام علمی:

Tussilago farfara

تیره:

Asteraceae

پاخری در اکثر فارماکوپه های معتبر به عنوان یک گیاه دارویی ارزشمند معرفی شده است . برگ ها و گل های پاخری خاصیت دارویی دارند .

((توسیلاگو)) از کلمه لاتین ((توسیس)) به معنی سرفه مشتق شده که نشان می دهد از زمان های قدیم از این گیاه برای معالجه سرفه استفاده می شده است .

از مواد موثره این گیاه برای معالجه سرفه های خشک و درمان التهابهای دهان ، گلو و مجاری تنفسی استفاده می شود . مواد موثره این گیاه خاصیت ضدعفونی کنندگی نیز دارد .

از عصاره پاخری در صنایع بهداشتی و آرایشی در تهیه شامپو های گیاهی و کرم استفاده می شود .

گیاهشناسی

پاخری گیاهی علفی و چندساله است . منشا این گیاه آسیا ، اروپا و آفریقای شمالی گزارش شده و سپس به قاره آمریکا وارد شده است . این گیاه در خاک های مرطوب و باغ ها به طور خودرو می روید .

ریشه پاخری استوانه ای شکل و کم و بیش سطحی و حالتی خزنده دارد . در اواخر زمستان و اوایل بهار گل ها ظاهر می شوند سپس در اواسط بهار برگ های طوقه ای تشکیل می گردند . گل ها به رنگ زرد طلایی ، گلچه ها باریک و کشیده است . برگ ها پهن و قطر آن 15 تا 20 سانتی متر است . قسمت تحتانی برگ از کرکهای انبوهی پوشیده شده است . ساقه فلس دار و ارتفاع آن در مرحله رسیدن میوه به 30 سانتی متر می رسد .

میوه فندقه است . بذرها پس از رسیدن به سهولت از گیاه جدا و به اطراف ریزش می کنند . وزن هزاردانه 0/3 گرم است . گل ها و برگهای پاخری حاوی مواد موثره است . برگ ها حاوی مواد موسیلاژی (18درصد) فلاونوئید و ترکیبات تری ترپنوئیدی است . از دیگر مواد موجود در برگ ها می توان از آلکالوئید ((پیرولیزیدین)) ، ((سنکیرکین)) و ((توسیلاگین)) نام برد .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

همه چیز درباره گیاه بابونه رومی

 ​

نام علمی:

Anthemis nobelis L. var. flora plena

تیره:

Asteraceae

بابونه رومی از مدتها پیش به عنوان یک گیاه دارویی همواره مورد توجه مردم بوده است . از قرن پتنزدهم این گیاه در مرکز اروپا به منظور استفاده در صنایع داروسازی و بهداشتی و آرایشی مورد توجه قرار گرفت . کشت بابونه رومی از قرن شانزدهم در کشور آلمان آغاز شد .

در اکثر فارماکوپه های معتبر از گلهای بابونه رومی به عنوان دارو یاد شده است . از مواد موثره گلهای این گیاه برای هضم غذا و مراقبت و نگهداری مو و پوست استفاده می شود . از دم کرده این گلها به عنوان معرق و ماده ای که سبب تسکین دردهای شدید می شود استفاده می گردد .

از اسانس بابونه رومی به مقیاس فراوانی در صنایع بهداشتی و آرایشی استفاده می شود . بابونه رومی در بعضی کشورها به عنوان گیاهی زینتی کشت می شود .

این گیاه در سطوح وسیعی در کشورهای بلژیک ، هلند ، انگلیس ، فرانسه و ایتالیا کشت می شود .

گیاهشناسی

بابونه رومی گیاهی علفی و چند ساله است . این گیاه مدیترانه ای است و منشا آن پرتغال ، فرانسه و الجزایر گزارش شده است . بابونه رومی به صورت خودرو مشاهده نشده و معمولا” کشت می شود .

از قسمت فوقانی ریزوم انشعابهای ریشه ای فراوانی خارج می شود . ساقه این گیاه ساده یا منشعب به طول 20 تا 40 سانتی متر و کم و بیش کرکدار است . برگها به رنگ سبز روشن و در طول ساقه به طور متناوب قرار می گیرند . برگها دارای بریدگیهای عمیق و کم و بیش نخی شکل می باشند . گلها به رنگ سفید به قطر یک تا سه سانتی متر و در نواحی فوقانی ساقه های اصلی و فرعی تشکیل می گردند . میوه فندقه و رنگ آن نقره ای تیره است .

گلدهی از اواخر بهار (خرداد) آغاز می شود و تا اواخر تابستان (اواخر مرداد) ادامه می یابد . تمام قسمتهای گل حاوی اسانس است که در حفره های خاصی ترشح و ذخیره می گردد .

گلهای خشک دارای 6/0 تا 5/1 درصد و پیکر رویشی محتوی 2/0 تا 4/0 درصد اسانس می باشند . اسانس گلها از کیفیت بسیار مطلوبی برخوردار است .

اسانس استخراج شده از گل تازه به رنگ سبز روشن است . پس از گذشت چند روز به رنگ سبز یا زرد مایل به قهوه ای تبدیل می شود . اسانس استخراج شده از گلهای خشک به رنگ زرد مایل به قهوه ای است .

اسانس بابونه رومی دارای بوی تند و تند مزه است . مهمترین مواد تشکیل دهنده اسانس عبارتند از : مواد الکلی مختلف ، ((اسید آنجلیک)) ، ((استربوتیل اسید آنجلیک)) ، ((استر بوتیل اسید ایزوبوتیریک)) ، ((اسیدمتاکریلیک)) و استر آن ، ((آنتمول)) و ((کامازولن)) . از مواد دیگر گل بابونه رومی می توان از ((مواد تلخ)) ، ((کولین)) ، ((اپی نین)) ، ((اینوزیتول)) ، ((گورستین)) و ترکیبات قندی نام دارد .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

همه چیز درباره گیاه گل قاصد

 ​

نام علمی:

Taraxacum officinalis

تیره:

ASTERACEAE

از گل قاصد مدتهاست به عنوان یک گیاه دارویی استفاده می شود . در برخی کشورها از برگهای تازه این گیاه سالادهای مخصوص تهیه می شود . تاراگزاکوم از کلمه لاتین ((تاراگزیس)) به معنای التهاب چشم مشتق شده و نشان می دهد که برای معالجه ناراحتیهای چشم از این گیاه استفاده می شده است .

در تعدادی از فارماکوپه ها از ریشه ، برگ و پیکر رویشی گل قاصد به عنوان دارو یاد شده و خواص درمانی آن مورد بررسی قرار گرفته است . از مواد موثره این گیاه برای معالجه رسوبات صفراوی و برخی ناراحتی های کبدی استفاده می شود . از این گیاه همچنین به عنوان مدر و مسکن استفاده می کنند .

گل قاصد در بعضی کشورهای غربی در سطوح کم کشت می شود .

گیاهشناسی

گل قاصد گیاهی علفی و چند ساله است . منشا این گیاه مناطق اروپا – آسیا گزارش شده و در مرکز ، شرق و جنوب اروپا گسترش دارد .

ریشه گل قاصد دوکی شکل و مستقیم است . طول ریشه 20 سانتی متر و ضخامت آن 1 تا 3 سانتی متر می باشد . ریشه تازه ، نرم و قسمت خارجی آن ممکن است قهوه ای روشن ، قرمز کم رنگ یا قهوه ای تیره باشد . در حالی که قسمت داخلی ریشه سفید یا خاکستری رنگ است . ریشه انشعابهای ترد و شکننده متعددی دارد . برگها نیزه ای شکل ، طویل به طول 15 تا 25 سانتی متر و پهنای آن 4 تا 5 سانتی متر است . حاشیه برگها کنگره دار است . برگها فاقد دمبرگ و مستقیما” به ساقه متصل می باشند . گلها در انتهای ساقه های اصلی و فرعی پدیدار می شوند . گلچه ها زردرنگ هستند . اولین گلها اوایل بهار (فروردین) ظاهر می شوند و گلدهی معمولا” تا اوایل پاییز (مهر) ادامه می یابد . میوه فندقه است . وزن هزاردانه 42/0 تا 52/0 گرم است . به قسمت فوقانی دانه پاپوسهای بسیار ظریف و سبکی متصل است که به محض رسیدن از گیاه و به اطراف پراکنده می شوند .

برگهای گل قاصد حاوی مقادیر فراوان ویتامینهای آ ، ب و ث است . ریشه حاوی ترکیبات تری ترپن (مانند تاراکساسترول) و مواد تلخ مانند ((لاکتوکاپیکرین)) است که بر اثر تجزیه به ترکیبات ((لاکتوسین)) که مسکن می باشد تبدیل می شود . ریشه همچنین حاوی ترکیباتی نظیر ساپونین و تانن است . تمام پیکر گیاه غنی از عنصر پتاسیم است .

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.

همه چیز درباره گیاه پنیرک موریتانی

 ​

نام علمی:

MALVA SYLVESTRIS SUBSP. MAURITIANA

تیره:

MALVACEAE

گیاهشناسی

پنیرک موریتانی گیاهی علفی و چندساله است. منشأ این گیاه شمال آفریقا گزارش شده و در این منطقه به طور وسیعی می روید. ریشه گیاه سفید رنگ، مخروطی شکل و طول آن بین 20 تا 30 سانتیمتر است. ریشه انشعاب های کمی دارد. در مناطق خشک طول ریشه به 150 تا 200 سانتیمتر هم می رسد. ساقه مستقیم، استوانه ای، منشعب و کم و بیش چوبی است. ارتفاع ساقه متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد و به 150 تا 200 سانتیمتر می رسد. برگ ها متناوب، تخم مرغی یا به شکل نیم دایره و دارای بریدگی می باشد. بریدگی برگ ها به 3 تا 7 عدد می رسد. گل های پنیرک موریتانی به رنگ بنفش تیره تا قرمز روشن است و از زاویه بین برگ ها و ساقه منشعب می شوند. گل ها از اواسط خرداد به تدریج باز و تا قبل از سرما روی گیاه مشاهده می شوند. اندام های گل (گلبرگ ها، کاسبرگ ها و پرچم ها) مضربی از پنج می باشند. میوه مسطح و دارای 9 تا 11 قسمت است. برگ ها و گل های پنیرک موریتانی دارای ترکیبات متفاوت و ارزشمندی است که همواره مورد استفاده قرار می گیرند. مهمترین این مواد را ترکیبات موسیلاژی تشکیل می دهند. مقدار ترکیبات موسیلاژی در گل ها 8 تا 10 درصد و در برگ ها 6 تا 8 درصد است. ترکیبات قندی، گالاکتوز، آرابینوز، گلوکز و رامنوز نیز در گل های این گیاه وجود دارد.گل ها نیز حاوی مواد رنگی متعلق به گروه آنتوسیانین ها است که مهمترین آنها را مالویدین و گلیکوزید مالوین تشکیل می دهند. مواد تلخ نیز از دیگر ترکیبات موجود در پنیرک موریتانی است.

خواص دارویی و کاربردها

پنیرک موریتانی از گیاهان دارویی ارزشمندی است که گل ها و برگ های آن خاصیت دارویی دارند. از مواد مؤثره این گیاه برای مداوای بیماری های تنفسی مربوط به نای و نایژه ها استفاده می شود. این مواد همچنین ضد سرفه و معالجه کننده التهاب مجاری فوقانی تنفسی و استعمال خارجی آنها نرم کننده است. از مواد و ترکیبات رنگی گل ها نیز در صنایع غذایی به عنوان مواد رنگ کننده استفاده می شود. شهد گل های این گیاه عسل دهنده است. پنیرک موریتانی در برخی کشورهای اروپایی در سطوح مختلفی کشت می شود. 

شرایط اکولوژیکی

پنیرک موریتانی در طول رویش به درجه حرارت مناسب و نور زیاد نیاز دارد. این گیاه را نباید در مناطق بادخیز کشت کرد.خاک هایی با بافت متوسط و غنی از مواد و عناصر غذایی، خاک های مناسبی برای کشت این گیاه است. گیاهان در طول رویش به مقادیر زیادی آب نیاز دارند. بطوریکه عملکرد محصول رابطه مستقیم با مقدار آبیاری و میزان عناصر و مواد غذایی خاک دارد.این گیاه بهتر است با غلات یا با گیاهان وجینی به تناوب کشت شود. تکرار کشت این گیاه در یک زمین پس از سه سال امکان پذیر است.

آفات و بیماریها

قارچ عامل بیماری زنگ از بیماری هایی است که در تمام مراحل رویش، گیاهان را تهدید می کند. استفاده از بذرهای سالم نقش عمده ای در کنترل این بیماری دارد. برای مبارزه با این بیماری می توان از محلول 0.4 درصد زینب یا محلول 0.2 درصد دیتان به صورت محلول پاشی استفاده کرد. پنیرک موریتانی به قارچ یاد شده بسیار حساس است. در صورت ابتلاء گیاهان به این قارچ صدمه ها و خسارت های سنگینی به محصول وارد می شود. چون مبارزه با بیماری زنگ هزینه های زیادی را در بر دارد، معمولاً این گیاه در بسیاری از کشورهای اروپایی به صورت محصولی یکساله کشت می شود.

برای خواندن ادامه مطلب اینجا کلیک کنید.